"Tadashi?"
"Hm?"
"Başını biraz kaldırır mısın? Kolumu çekeyim."
Tadashi uyku sersemliğiyle bir şey sormadan başını kaldırdıktan sonra çocuğun yataktan kalktığını fark edip gözlerini aralamıştı. "Nereye gidiyorsun?"
"Bir yere gitmiyorum. Yanında yatmayayım, annen görürse yanlış anlar diye yere geçeceğim."
"Oh tamam. Yardım edeyim." deyip yorganı üstünden atacakken Tsukki durdurmuştu onu. "Gerek yok, uyu sen. Ben hallederim."
"Ama-"
"Hadi yat geri."
Tadashi hafifçe gülümsemesine engel olamazken "Tamam." diye mırıldanıp gözlerini kapattı. Uykuya dalması da çok kısa sürmüştü bundan sonra.
Tsukishima ses yapmadan yer yatağını hazırlayıp oturmuştu. Dışarıdan ışık vuruyordu odaya, bu sayede Tadashi'yi görebiliyordu. O yüzden hemen uyuyamayacaktı. Doğrusu, onu izlemeyi çok seviyordu. Piyano çalarken de izliyordu, hatta farkında olmadan yapıyordu bunu. Güzelliğine dalıp gidiyordu.
Bir süre öyle durup çocuğu izlemesinden sonra gözlerini açık tutamadığı için yatmaya karar vermişti. Yarın okula gitmeyecekti, Tadashi'nin de gitmesini istemiyordu doğrusu. Bir gün daha dinlenmesinin iyi olacağını düşünüyordu.
Tsukki'nin uyumasından yaklaşık yarım saat sonra Tadashi'nin annesi çocuğu kontrol etmek adına odaya girmiş, uyuduğunu görünce yanına yaklaşıp ateşine bakmıştı. Böyle olduğunda hep ateşlenirdi, şimdi de biraz sıcaktı ama abartılacak bir şey olmadığından dolayı uyandırmamış, sadece üstündeki yorganı çekmişti biraz. Masada duran telefonu da alıp sabahki alarmı kapatmış, sonra da odadan çıkmıştı. Erken uyumuş olsa da yarın yorgun uyanacaktı kesin. O hâlde okula giderse de hasta dönme ihtimali yüksekti. O yüzden dinlenmesine izin verecekti.
.
Camdan giren ışıklar önce bir süre Tsukishima'ya vurmuş, çocuk bunu takmadan uyumaya devam etmişti nerede olduğunu unutup. Bir süre sonra da Tadashi'ye vurduğunda o gözlerini açıp birkaç saniyelik yarı uyku hâlinden sonra doğrulup yerde yatan çocuğa bakmıştı. Dün yaşananları oturup düşünecek vakti olmamıştı ama şimdi düşünebilirdi.
İlk aklına gelen çocuğun "Seni öpebilir miyim?" diye sorması olduğunda başını eğip gülümsedi istemsizce. Bu şekilde sorması gerçekten çok tatlıydı.
Parmaklarını dudaklarına götürdü öpüşmelerini aklında canlandırırken. Bu öyle bir histi ki, hem başını döndürmüş hem havalara uçurmuştu. Dudaklarına değen ilk insan olmasa da; ona böyle hissettiren, öpüşmenin güzelliğini tattıran ilk kişiydi.
Vücudunu tekrardan yatağa bıraktığında gözlerini de kapatmış, hissettiği mutluluğun tadını çıkarmaya başlamıştı. Öpücük öyle büyülü gelmişti ki ona, şu an dün olanları düşünmesini bile engelleyebiliyordu ve bu Tadashi için çok garip bir şeydi. İlk kez bir şeyi böylesine göz ardı edebiliyordu.
Bir süre öyle yatmasından sonra kulağına gelen telefon sesi yüzünden irkilmiş, hemen doğrultmuştu bedenini. Ondan bir saniye sonra da Tsukki aynı şekilde uyanıp kalkmıştı. Göz göze geldiklerinde yerdeki çocuk boğazını temizleyip telefonuna uzandı hemen.
"Efendim anne?"
"Kei uyandın mı? Ne zaman geleceksin eve?"
"Bilmiyorum. Sana haber veririm olur mu?"
