Tadashi arkadaşının evinin önünde beklerken fazla sabırsızdı. Sürekli oraya buraya ilerliyor, birkaç saniyede bir saati kontrol ediyordu. Gece olanları anlatamamıştı Shoyo'ya.
Çok gizli olduğunu düşünse anlatmazdı ama Shoyo da onların tartışmasına tanık olmuştu ve aldatıldığı ihtimalini o da söylemişti. O yüzden söylese yanlış bir şey yapmış olmayacaktı.
"Shoyo! Sonunda çıktın!"
"Sana da günaydınn."
"Anlatmam gereken bir şey var." dediğinde Shoyo'nun da yüzündeki ifade ciddileşmişti bir anda. "Ne oldu?"
"Dün Tsukki bana mesaj attı. Pek iyi değil gibiydi."
"Ne dedi?"
"İnsanlara olan güveninin kırılmasından falan bahsetti. Hatta o an bana da güvenmemesi gerektiğini falan ama sonra aldatıldığını söyledi."
"Ee? Ne dedin?"
"Böyle bir şey yaşamadığım için ne diyeceğimi bilmediğimi söyledim, o da gerek yok zaten dedi. Ama var ya, aşırı anlayışlı biri. Sevgilisinin başkasında hoşlanması durumunda ona kızamayacağını söyledi, duygularını kontrol edemeyeceği için. Kızdığı şey ona yalan söylemesiymiş. Mesajları okuduğumda salak gibi kaldım bir an."
"Oha lan. Ben Kageyama'nın başkasından hoşlanma ihtimalini düşünsem bile kafayı yerim."
"O yemiyor işte."
"Hayran kaldım şu an."
Tadashi çocuğun dediği şeyle hafifçe gülümseyip başını eğmişti. "Ben de."
.
Tadashi karşıdan gelen üçlüyü görünce Tsukki'nin dediğinin aksine, endişeli bakışlarını yere çevirip saklanır hâlde geçmişti yanlarından. Zorba her zaman zorbaydı nasıl olsa, bir süre durulmuş olmaları bunun aksini kanıtlayamazdı.
Ki gerçekten de öyleydi. Çocuklardan kendini çete başkanı gibi gören Tadashi'yi görünce arkadaşlarına işaret edip gülmeye başlamıştı. Tadashi bunu görmemişti, görse gün boyu Shoyo'nun yanından ayrılmazdı.
Bu bir önceki teneffüs olan bir şeydi, şimdiyse öğle teneffüsü olduğu için Tadashi yine müzik odasındaydı. Rahatlayabileceği şekilde zil çalana kadar burada kalmak istiyordu ama pek de istediği gibi olmamıştı.
Yaklaşık 15 dakika sonra hayatındaki çoğu şeyden fazla nefret ettiği üç kişi içeri girip kapıyı kapatmıştı. Yamaguchi'yse onları görünce hemen ayaklanmıştı tabii.
Her zaman ortalarında duran çocuk alaylı bir ifadeyle "Tadashi'miz buradaymış. Bayağı oldu görüşmeyeli." dediğinde Tadashi dışarı çıkmak istemişti ama kapıya gidemezdi onlar böyle dururken.
"Bizi özledin mi?"
Çocuk başını eğip sesini sabit tutmaya çalışarak konuştu. "Ne istiyorsunuz?"
"En son o sarışın aptalın arkasına sığınmıştın, şimdi o yokken düzgünce bir konuşalım dedik. Bilirsin, özlüyoruz seni."
Dalga geçmeleri sinirini bozarken boğazını temizleyip birkaç adım attı Tadashi. Eskiden bunu bile yapamazdı ama şimdi aklına Tsukki'nin söyledikleri geliyordu, belki bundan biraz güç alabilirdi.
Diğer çocuk önünde durup sırıtmıştı. "Ne o, hemen gidiyor musun?"
"Amacınız ne? Benimle uğraşınca elinize ne geçiyor?"
"Bak sen, dilin çözülmüş biraz. Ezik olmamaya mı karar verdin yoksa? Ah gerçi, senin kadar ezik birisinin bundan kurtulmasına imkan yok."
'Haklı.' diye düşünürken çenesini sıkıp çocuktan gözlerini kaçırdı istemsizce. "Bırakın gideyim."
"Hadi ama Tadashi! Biraz eğlenelim-"
Kapıyı açan Yachi'yle göz göze geldiğinde bir rahatlama hissettiği için bir anda çocuğun yanından geçivermişti. Çocuksa bir şey demedi, sadece güldü.
"Bizim pısırık Tadashi'miz kendine bir sevgili bulmuş."
Yachi çocuğun dediğini anlamadığı için soracakken Tadashi onu rahatsız etmeyecek şekilde kolundan çekmiş ve koridora çıkmışlardı. Hâlâ kolunu tutarken de oradan hızla uzaklaşıyorlardı.
"Yamaguchi-san ne oluyor?"
"Kantine gidebilir miyiz lütfen?" derken sormasına rağmen durmamıştı. Arkalarından gelmediklerini biliyordu ama yine de uzaklaşmak en iyi seçenekti.
Kantine geldiklerinde durdu, kızın kolunu tutmaya devam ettiğini yeni fark etmişçesine hemen bırakarak "afedersin." diye mırıldandı.
"Önemli değil ama ne oldu?"
"Onlar şey..pek anlaşamadığım kişiler ve sana da saçma sapan konuşmasınlar diye şey yaptım. Öyle çekmemem gerekirdi, üzgünüm."
"Sorun değil gerçekten. Sana bulaşıyorlar mıydı?"
"Ha-hayır. Sadece pek anlaşamayız, ama bulaşmıyorlardı."
"Onları başka insanlara bulaşırken görmüştüm. Sana da yapıyorlarsa lütfen yalan söyleme Yamaguchi-san."
Tadashi dudağını dişleyip gözlerini kaçırırken konuyu değiştirmek için aklına gelen ilk şeyi söylemişti. "Aç mısın? Hadi yemek yiyelim."
"Yamaguchi-san.." dedikten sonra durup sesli bir nefes verdi kız. "Peki, yiyelim."
