SECRET AGENT (G&G)(Tamamlandı)

34

Michelle'in Ağzıyla

Şimdi bittim ben. Ne yapacağım ki şimdi ben? Saklansam? Olmaz, bulur burda beni. Birsürü kişi gördü zaten beni buraya girerken. Yanına gitsem öldürür. En iyisi ben hemen eve gideyim o ses televizyondan geldi derim. Şarjım bitti telefon kapandı derim. 

Telefonu kapatıp hızlıca çıkışa gitmeye başladım. Kapıdan çıkıp motorumu sakladığım yere gittim. Hızlıca bindim tam çalıştıracağım anda önüme gelen gölgeye döndüm. Karla kolları göğsünde bağlı kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu. Has..... .

Karlanın Ağzıyla

Michelle'e sinirle baktım. Beni görünce yüzüne suçlu ifadesini yerleştirdi. Sinirlerimi zıplatıyor benim bu çocuk. Daha 2 hafta oldu taburcu olalı. Ne demek işe gelmek ya? Ya bir şey olsa, dikişleri açılsa, düşse kalsa bir yerde... Ne olacak o zaman, ne yaparız biz? Niye hiç kendini düşünmüyor? Bari bizi düşünsün; ne kadar merak edebileceğimizi, korkabileceğimizi.

"Nereye?" dedim en sert ses tonumla. Şaşkınlıkla kaşları havalandı sonra korku kapladı yüzünü. Korkması lazım da zaten. Çünkü bunu burnundan fitil fitil getireceğim.

"Şey aşkım ben şey iç-"

"Sus! İn beni takip et." diyerek sözünü kestim, arabama doğru ilerledim. Arkamdaki adım seslerinden beni takip ettiğini anladım. 

"Aşkım" dedi.

Cevap vermedim.

"Bebeğim" dedi.

Yine cevap vermedim. 

"Güzelim" dedi.

"Kapa çeneni." dedim sertçe. Bir daha konuşmadı. Arabaya bindim o da yanıma oturdu. Eve doğru sürmeye başladım. Yolculuk boyunca konuşmadık. Eve gelince içeri girdik. Ben salona geçince o da yanıma geldi.  

"Sen beni delirtmeye mi çalışıyorsun?"

"Bebeğim-" deyip ayağa kalkmaya çalıştı. Ellerimi kaldırıp engelledim.

"SENİN NE İŞİN VAR EMNİYETTE MİCHELLE? BEN SENİN SÖZÜNE GÜVENEMEYECEK MİYİM? NİYE BENİM SÖZÜMÜ DİNLEMİYORSUN? YA SANA BİR ŞEY OLSA? HİÇ Mİ KENDİNİ DÜŞÜNMÜYORSUN YA? HADİ DİYELİM KENDİNİ DÜŞÜNMÜYORSUN, YA AİLEN YA ANNEN YA BABAN YA KARDEŞLERİN ONLAR NE YAPAR? YA BEN, ARKADAŞLARIN... NE YAPARIZ MİCHELLE?"

Kafasını eğip konuşmadı. Ne söyleyecek ki? Haklıyım. Söyleyebilecek bir kelimesi bile yok.

Michelle'in Ağzıyla

Kafamı eğip konuşmadım. Her kelimesi doğru ama ben iyiyim ki. Ben böyle onlarca olay geçirdim. Hepsinde de çabucak iyileştim. 

Birkaç dakika sakinleşmesini yumuşamasını bekledim. Sakinleşip koltuğa oturunca yandan baktım. Gözleri kapalı eliyle alnını ovuşturuyordu. Yavaşça yanına yaklaştım. Eline yavaşça dokunup tuttum. Kaşlarını çatıp bana baktı. Elini çekmeyince konuşmaya başladım.

"Güzelim haklısın yanlış yaptım. Çok çok çok özür dilerim düşünmem gerekirdi. Düşüncesizlik ettim, gerçekten aptallıktı. Ama iki haftadır evdeyim. Hiç dışarı çıkmadım, çok sıkıldım. İyileştim ben, tamamen olmasa da her şeyi yapabiliyorum artık sen de farkın-"

"Sen de söylüyorsun Michelle. Tamamen iyileşmedin!!!"

"Tamam söz evden çıkmayacağım tamamen iyileşene kadar. Ama işe dönebilirim."

Kaşlarını çatarken hızla konuştum.

"Operasyonlara değil. Dosyalara bakıyım en azından, evde çok sıkılıyorum. Biliyorsun telefonla televizyonla pek ilgilenmiyorum bırak bari dosyalara bakayım. Lütfen?" deyip kedi bakışlarımı atmaya başladım.