၄၁

3.2K 105 44
                                    

နေ့လည်ခင်း....

သူရိန်အိမ်မှာရှိမနေတက်တဲ့ ဒီလိုအချိန်ဟာသူမအတွက်အဆင်ပြေဆုံးအချိန်ပါပဲ....

သိပ်မသိသာသေးသည့်ဗိုက်ကလေးကို ပွတ်ကြည့်မိသည်...

" ငါ့မိန်းမကို ဒုက္ခမပေးပဲ ဗိုက်သေးသေးလေးထဲမှာငြိမ်ငြိမ်နေရမယ်နော် ကလေးသားလေး "

သူမ ဗိုက်ကလေးနားကပ်ကာပွတ်သတ်ရင်းပြောနေသည့်သူရိန်ရဲ့ပုံရိပ်လေးတွေပေါ်လာသည်....သူမကသိပ်ချစ်ခဲ့ရသူမဟုတ်လား

ဒါလေးတွေကိုအမှတ်တရအဖြစ်တသက်လုံးသိမ်းသွားပါရစေ.....

......

" နေရီ "

အိမ်ပြန်လာတိုင်းဆူပုပ်ပုပ်မျက်နှာကလေးကိုမတွေ့ရရင်မနေနိုင်လှည့်ပတ်ရှာမိသည်.......

" အသက်ရှူပါအုန်း..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ "

ကျစ်ကန်ကန်သူ့ချစ်ဇနီးလေးဟာ...ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်သူ့လက်ထဲကအိတ်ကိုလာဆွဲသည့်အကျင့်ပါနေသည့်လက်ကလေးတွေကိုသူ့လက်မှာချိတ်ကိုင်စေလိုက်ပြီး...
ခါးသွယ်သွယ်ကလေးကိုဖက်ကာ....

" လူတွေ့ရင်ပါပြီကလေးရာ "

အရင်လိုမဟုတ်...ခံစားချက်မဲ့အေးစက်နေတဲ့အမူအရာလေးတွေနဲ့သူ့ရင်ခွင်ထဲကတိုးထွက်ဖို့လုပ်သည်....

" ကိုယ့်ကိုနမ်းပါလား "

" မချစ်သော်လည်းအောင့်ကာနမ်း ဆိုတဲ့စကားပုံကိုနေရီအမုန်းဆုံးပဲ "

ထိထိမိမိပြောချလိုက်သည့်စကားလုံးတွေဟာဘာကိုဆိုလိုမှန်းသူကောင်းကောင်းသိသည်....

" ကို့..ကိုချစ်ဘူးပေါ့ "

သူမမျက်နှာကို ငုံမိုးကြည့်ရင်း.....နီးကပ်လာသည့်မျက်နှာနှစ်ခုမှာသူမမျက်နှာသိသိသာသာရဲတက်လာတာကိုသူသဘောကျစွာ...
သူမမျက်လုံးတွေကိုစိုက်ကြည့်နေတော့ပြူးကြောင်ကြောင်နှင့်ပြန်ကြည့်နေသည်...

မင်းမကြည့်လို့ (Completed) Where stories live. Discover now