Babysitting the Bad boy (na mala play boy)✓ •EDITING•

Chapter 58

Chapter 58

Holiday PoV

"I don't need a woman like you, Get out of my fucked up life holiday ricijeo!"

Napapikit ako sa biglang sampal ng katotohanan sa akin na sumusuko nga talagang siya. After all what I did I deserve his hatred but I won't stop! Hindi ako susuko sayo villanueva dahil mahal kita at hinding hindi na kita pakakawalan kaya sana wa'g mo akong sukoan!

Hinawakan ko ulit siya pero pilit niya parin akong tinutulak palayo na para bang nandidiri siyang hawakan ako. Pinaghintay ba kita ng matagal? Kung ganoon sana mapatawad mo ako kung naging matagal ang pagdating ko pero sana hindi pa huli ang lahat wa'g kang sumuko.

"C-cody... sorry... I'm so sorry please hold me again, embrace me with your love."

I plea while hugging him and feeling his beating heart press to my cheeks. Nararamdaman ko ang malaki niyang palad na hinawakan ang aking braso palayo sa kanya.

"Alam mo ba ang nararamdaman ko ngayon!? I hate myself for making you cry, parating ako ang dahilan ng mga luha mo holiday, kaya sana iwan mo na ako ng tuloyan dahil hindi ka nababagay sa magulo kong mundo!"

Umiling ako at patuloy parin siyang hinahawakan habang katulad ng kanina ay parati siyang umiiwas at sa bawat iwas niya sa akin para narin akong pinapatay.

"Sabi mo wa'g kitang sukoan kaya h'eto ako Cody, bumabalik dahil ayaw kitang sukoan, bumabalik dahil mahal kita."

"Hanggang kelan ako maghihintay kung babalik ka pa ba? Paano kung isang araw hindi ka na babalik dahil ayaw mo na? Kailan dadating ang panahon na hindi na ako ang dahilan ng mga luha mo? Hanggang kailan ba holiday!?" he yell but I can feel he was holding back his emotions.

"Please... let's talk again! May sasabihin ako sayo--" napahinto ako sa tangkang sasabihin nang hinawakan niya ang aking braso at kinaladkad palabas.

"Leave me alone." and he shut the door close.

Kinatok ko ulit ang kanyang pinto pero walang cody na nagbukas sa akin. Ang sakit sa puso at nahihirapan akong huminga, hindi ko alam ang gagawin kung ipagpapatuloy ko pa ba ang pagsusuyo sa kanya? All I know is that I don't understand what's happening but I'm not gonna give up easily, that's a promise.

With streaming tears rolling down my chin, pumasok ako sa loob ng sasakyan at minaneho ito ni manong papuntang condo ni kuya. Mabigat ang pakiramdam ko sa bawat tanawin na aking nakikita habang nakatingin sa makukulay na ilaw ng siyudad, gabi na nung dumating kami ni kuya sa condo niya at nagulat ako sa nakitang bisita.

"Mama..."

She didn't bother to move but she remain stoic while remaining her class and elegant, she grace towards me. Lumabas unti-unti ang kanyang luha habang hinahaplos ang buhok at pisnge ko, my heart was hammered a thousand times when she hugged me so tight I can feel the warm and sincerity from a mother's embrace. Nang umiyak na nang tuloyan si mama ay umopo kami sa sofa habang patuloy parin niyang hinahaplos ang aking mukha at paulit-ulit na humihingi ng tawad.

"I'm so sorry anak, patawarin mo si mama kung napagbuhatan kita ng kamay. Marami akong natuklasan habang nawala ka at walang araw o gabing hindi kita iniisip. Believe me your father misses you so much and he's been thinking of you, ijha."