Chapter 52

786 46 0
                                    

Chapter 52











Holiday PoV










Our dinner date went smooth just like how I am feeling today. Pauwi na kami ngunit hinubad niya ang kanyang suot na leather jacket at ipinasuot niya ito sa akin. Isang matamis na ngiti ang aking ipinakita sakanya at nagpasalamat.










"Better?"










"Yeah thanks."










Ngumiti rin siya at ipinulupot niya naman ang kanyang braso sa akin, hugging me by his right arm. Katulad ng mga nararamdaman ko dati sakanya ay malakas ulit ang tibok ng puso ko, gusto ko sumigaw ngunit hindi ko naman kayang gawin dahil baka maweirdohan siya sa akin at isa pa nakakahiya kaya!










Kinagat ko ang aking pangibabang labi. Hindi ko magawang itago ang aking ngiti sa buong gabi, lalo na ayaw niyang alisin ang kanyang mga matang nakatuon sa akin. Sumalobong sa amin sa labas ang isang lalaking dala ang car keys ni cody, tumango si cody sakanya at nagpasalamat. Tiningnan ko ang orasan at 9:30 pm pa lang, sana bumagal pa ang oras para mas tumagal pa ang oras na kasama ko siya, maybe stop it forever.











"What's wrong?"










"W-wala---"










"Doesn't sound nothing to me," huminto siya upang isinuot ang kanyang seatbelts, bumaling siya sa akin at lumapit. "besides, our date is just starting."










"Ano? So may iba ka pang plano?" Hindi siya nagsalita ngunit may pinahabol pa akong tanong. "so what are your plans?"










Staring at me straight while buckling my seatbelt he answered and a smile on his lips showed at the end. "Easy, to make you happy."










Oh, god na off guard ako! Wait, nag h-hysterical naman ata itong puso ko, shet, calm down, it's just one of his banats, damn! Habang busy ako sa aking sariling isipan hindi ko napansin na umandar na pala yung sasakyan. Ngayon ko lang naramdaman na nakasapo pala ako sa aking pisnge mainit-init ito at tiyak na namumula rin ito ngayon.











"Seriously, what are your plans?"










"It's a secret but I want you to finally meet someone you've been yearning to meet."










I twisted my lips. "Hmm? May concert ba ang fav kong boy band?"










He shakes his head and put both his palm inside his ripped blue jeans. Sinulyapan niya ako at maikling ngumiti, yung ngiting masaya na may pinaghalong lungkot, hindi siya nagsalita ngunit alam kong may tinatago siyang surpressa sa likod ng mga misteryoso niyang mata. And I wonder what would it be?










"Stop filling your heads with thoughts beautiful." sabi nito sabay ngisi at kindat.










Mahina akong natawa sa mukha niyang may pagbibiro, certainly it's not about the boy band that I stan, I wonder what would it be? Before turning back on the car engine he played something on his radio stereo. Ilang minutong pagmamaneho naging tahimik ang loob ng sasakyan at tanging musika ang siyang nagbibigay ingay sa tahimik naming damdamin.






"Touch me and I end up singing
Troubles seem to up and disappear
You touch me with the love you're bringing
I can't really lose when you're near
When you're near, my love"










Hindi ko alam pero biglang lumipat ang aking mga mata sakanya at sakto rin dahil bumaling rin siya sa akin dahilan upang magkatitigan kaming dalawa. My heart suddenly felt a strong force that I couldn't take because everytime I stared into his eyes, all the reason why I love him put a content smile on my lips.










"If all my friends have forgotten half their promises
They're not unkind, just hard to find
One look at you and I know that I could learn to live
Without the rest, I've found the best"










Ngumiti ako sakanya at siya ring pabalik niyang sinukli sa akin. He always glance at me every fifteen seconds, like he's trying to conform if I really existed in his world.










"When there's no getting over that rainbow
When my smallest of dreams won't come true
I can take all the madness the world has to give
But I won't last a day without you
Won't last a day without you, without you"










The car stopped and it made me stop glancing at him and look straight infront of me. Nagsalobong ang aking kilay dahil sa napagtantong nasa isang private cemetery kaming dalawa. At first I was like, is he trying to recruit me in a cult? But I know hindi niya naman gagawin sakin 'yun, he maybe a brute but he's not a recruiter or a member of a cult. Pinagbuksan niya ako ng pinto at tinulongan narin tanggalin ang seatbelt. Mahina akong nagpasalamat at lumabas sa loob ng sasakyan upang sundan si Cody.










We walk not that long, dahil gabi walang katao-tao pero it's not scary naman kase maraming lights. When cody stop, huminto rin ako. Tumingin siya sa akin at naglahad ng palad and of course tinanggap ko, sabay kaming naglakad papunta sa isang itim na lapida. Are we visiting his grandparents? Lumapit pa ako sa lapida upang basahin ang pangalan ng akala kong kaanak ni Cody pero hindi pala.










Hindi ko mapigilan ang mapaluhod sa harapan ng lapida. Wala akong masabi kundi, paano at kelan nalaman ni Cody kung saan nakalibing ang tunay kong ama? But that doesn't matter now, I caress the glossy grave of my father. My real father... "H-Hermaninti Guaremo A-alvuenti."










I cried, I cried all the pain that I thought I could forget. Iniyak ko ang mga luhang inipon ko sa panahon na naghahanap ako ng pagmamahal ng isang pamilya. Nakuha ko rin naman ito dahil mahal ako ng kuya pero hindi kela mommy at daddy. All this time I was the proof of my mother's unfaithfulness towards her husband. I was Harold Ricijeo's disappointment.










Hindi ko mapigilan ang mapaiyak ng maraming butil ng luha. Maraming nangyari, maraming sekreto at maraming panahon ko hinintay na makilala ka dad.











"How can I hug you so tight if you'rnt by my side, dad? How can I tell you that I miss you? H-how papa?" mangiyak-ngiyak kong pagsamo.










Ang sakit, pinagkaitan ako ng pagmamahal ngunit naramdaman ko naman ito sa mga taong hindi ko kadugo. Maliban sa kuya ko hindi ko alam kong mahal ba ako ng mommy. I bite my lower lip and slowly look at someone who made this day come true. Because of him I finally met my biological father.










Tumayo ako at lumapit sakanya, Alam kong pulang-pula aking mata ngayon ngunit wala na akong pake. Sinugod ko si Cody at niyakap siya, umiyak ulit ako but this time, I burst all my pain, crying in his shoulders.










"S-salamat... salamat!" 'yun lang ang kaya kong sabihin sakanya habang patuloy parin sa pagiyak.










"Be happy and cherish this moment, be vulnerable even for awhile and after that put a smile back in those lips, gorgeous because you're the rainbow that brings colors in my life and I won't last a day without you by my side, keep that in mind my soon to be Mrs. Villanueva."

Babysitting the Bad boy (na mala play boy)✓ •EDITING•Where stories live. Discover now