Babysitting the Bad boy (na mala play boy)✓ •EDITING•

Chapter 27

Chapter 27

Holiday PoV

What he said surprise me and it feels unreal. Napabuga ako ng hininga dahil sa iniisip, kasabay ng pagkasara ko sa locker ay halos mapatalon ako sa gulat dahil nasa harap ko pala si Ver.

"Holiday, pwede ba tayong mag-usap?"

Why do I feel guilty? dahil ba sa nangyari kani-kanina lang? Parang inakala niya kanina na siya yung hinihintay ni cody sa hallway.

"A-anong gusto mong pag-usapan natin?"

Hinarap niya muna ako bago pagkrossin ang dalawang braso at ang kanyang hindi maipintang mukha. "Holiday...'May gusto ka ba kay cody ko?"

'Cody ko?'

Ayaw ko makaramdam ng pagseselos at mas pinilit ko pa ang sarili na wa'g magpakita ng emosyon. Sa totoo lang hindi dapat ako makaramdam ng pagseselos, Alam ko naman kung sino ang totoong mahal ni cody.

"Wala kaming relasyon ni Cody, ver."

"You expect me to believe you? Pagkatapos ng nangyari kanina sa hallway? What now? ikaw ba ang girlfriend na sinasabi niya!?" she shouted furiously with her dead widened eyes.

"Hindi..."

Hindi ko gusto na masaktan siya at mawasak ang pagkakaybigan naming dalawa. I've known veronica for months, she sheltered and fed me into her home, treated me like a family when I was running away from mine. Ako lang ang higit na nakakikilala sa totoong siya.

Mabait at pranka talaga si veronica, ang problema ay pagdating sa pag-ibig naninibago siya, Magkaiba man ang nararamdaman namin para kay cody, isa lang ang nagtutugma...

We both cared for cody.

"I am cody's babysitter, veronica..." a moment of silence flies above us.

"Really? Anong klasseng rason yan? Malaki na si cody holiday! He doesn't need a babysitter and mostly he doesn't need you!"

Pointing her fingers at me like a gun pulling the trigger with heavy hatred eyes. Her body wanting to choke and skin me alive.

"Walang kami, ver."

"Shut it." in serious tone. "Don't ever talk to me again, snake." 

That horrible word coming from her mouth...kaybigan ko pa mismo ang nanginsulto sa akin? Shet na malutong, Ang sakit!

All of this thanks to Mr. Cody Villanueva. He ruined me--No--I ruined myself for not being honest. Takot ako sa mga sasabihin nila pero hindi ko naisip ang mararamdaman niya. Ngayon mag-isa nalang ako...

"I am sorry Veronica..." I truly am sorry.

Pinunasan ko ang aking luha at pinigilan ang sariling humikbi. Nandito ako sa loob ng isang lumang classroom na hindi pa ginagamit kundi mga nakatambak na kahon lamang ang aking nakikita sa sulok ng lugar.

My phone vibrated.

"Hello?"

"Thank god! Where are you!?" pinaghalong lambing at galit pero hindi maitago ang kanyang pagaalalabg boses.