Sempre

27. Aleksandria

Weszłam do pokoju pospiesznie, rzucając szpilki w progu. Zastałam ciszę. Na stole leżało już zimne jedzenie, obok którego znajdowały się czerwone róże. Poczułam się winna. Położyłam torebkę na sofie i zaczęłam szukać mężczyzny. Znalazłam go w łazience. Spokojnie leżał tyłem do mnie w wannie z kieliszkiem szampana. Na podłodze leżała butelka. Poczułam zapach papierosów unoszący się w powietrzu. Podeszłam i padłam na posadzkę, objęłam go dłońmi. Powoli zaczęłam przejeżdżać nimi po klacie mężczyzny. On jednak nie reagował.

- Gio - szepnęłam. - Przepraszam.

Nadal nic. Złożyłam delikatny pocałunek na głowie czarnowłosego. Ponownie nie zareagował. Byłam zdesperowana jego uwagi. Było mi głupio, że Giovanni starał się na nic.

- Amore mio - jęknęłam zdesperowana. - nie ignoruj mnie.

Mężczyzna odłożył kieliszek na próg wanny i odezwał się:

- Gdzie byłaś?

- W szpitalu. - mówiłam ciszej. - Tarik chciał się spotkać, by porozmawiać o stanie mojej matki.

Wtedy mężczyzna rzucił z całej siły o posadzkę biżuterię, którą trzymał w dłoni. Kiedy upadła szybko ją podniosłam. Pierścionek. Kurwa.

- Tarik - mruknął. - Powiedz mi, czyją jesteś żoną?

- Twoją. - odparłam wtulając się w niego.

- Tak długo rozmawialiście o Azizie? - warknął dolewając sobie szampana.

- Nie - szepnęłam.

Mężczyzna ścisnął dłoń mocno na kieliszku. Bałam się, że pęknie i czarnowłosy będzie pokaleczony. Zaczęłam całować go po szyi. Jednak znowu zaczął mnie ignorować.

- Kurwa Gio! - krzyknęłam. - Spójrz na mnie. Jestem tylko twoja.

- Ale byłaś z Tarikiem. - powiedział oschle. - przecież on jest w tobie zakochany.

- Przekonałam się o tym. - odpowiedziałam. - Błagam cię Gio, już nigdy się z nim nie zobaczę.

Był na mnie wściekły. Ja mimo wszystko cały czas trzymałam go. Byłam wdzięczna, że nie kazał mi go puścić. Pragnęłam jego bliskości.

- Kocham cię. - powiedziałam.

- Powtórz to - odezwał się odkładając kieliszek.

- Kocham cię Gio - zanim zdążyłam to powiedzieć usta ciemnowłosego były już złączone z moimi.

Swoje dłonie umieścił na moich i zaczął zjeżdżać nimi na swój sześciopak. Zarumieniłam się. Czarnowłosy zaprosił mnie do siebie. Szybko pozbyłam się ubrań i znalazłam się na nim okrakiem.

- Hailee - powiedział. - załóż ten pierścionek.

Zrobiłam tak jak kazał. Założyłam piękny złoty, z białym brylantem pierścionek. Giovanni objął mnie i trzymał w swoich objęciach. Zaczęliśmy rozmawiać o Sycylii. Postanowiliśmy, że zostaniemy tu najdłużej do miesiąca. Giovanni jako szef Sycylijskiej Mafii ma swoje obowiązki. Poświęcił i tak dużo czasu dla mnie. Bycie blisko niego to dla mnie wszystko. Jego szare tęczówki dawały mi motylki w brzuchu. Mój kochany Gio. Czemu tak długo zwlekałam z miłością do niego. Wiem, że mężczyzna się nie zmieni. Nie chcę żeby się zmieniał. Chcę, żeby mnie kochał tak jak ja kocham go.

- Gio? - zadałam mu pytanie.

- Tak Tesoro? - mruknął.

- Przepraszam, że wcześniej cię nie słuchałam. - szepnęłam. - Tarik dobierał się do mnie.

- Mam złożyć mu wizytę? - zapytał mężczyzna.

Pokręciłam przecząco głową w odpowiedzi. Wystarczy tych kłopotów. Egipt nie jest terytorium Giovanniego, lepiej, żeby nie zabijał tu nikogo. Zresztą nie potrzebujemy konfliktu z nimi. Gio ma swoich wrogów wyłącznie na północy kraju. Nie ingeruje w to. Mafia nie jest moją działką, ani specjalnością. Umiem strzelać, ale nie chcę tego wykorzystywać. Chcę pozostać od tego jak najdalej się da. Wiem, że szarooki uszanuje to.