AŞK ŞARABI|+18|

42- Ev

Ahu

Sımsıcak tenine ihtiyacım olan tek şeymiş gibi sımsıkı sarıldım. Beni sorgulamadan sarıp sarmalaması hoşuma gidiyordu.

Etraftaki duvarlar üzerime üzerime geliyor gibi hissediyordum. Bundan sonra ne olacağını kestiremiyordum.

Evet onun ne iş yaptığını bile bile onunla kalmayı kabul etmiştim. Fakat o zamana kadar benim hayatıma hiçbir etkisi olmamıştı.
Şimdi ise kaldığımız ev taranmış Merih ise yaralanmıştı. Bu zamana kadar gerçekler gözlerimin önüne tüm çıplaklığı ile serilmemişti.

İlk yaşadığım zorlukta arkamı dönüp koşarak kaçmak istemiyordum. Onu sevdiğimi inkar edemezdim. Yine de bu bazı gerçekleri değiştirmiyordu. Merih, benim için her şeyi yapabilecek olan adam, bir mafyaydı. Ve bu gerçek bugün beni silahların ortasında bırakmıştı.

Gözlerimi iyice kapattım. Dün yaşadıklarımın hiçbirini hatırlamak istemiyordum. Gece olmuş gün bitmişti. Yaşadıklarımın etkisini ise tam yitirmiş sayılmazdım.

Merih ne düşündüğümü hissetmiş gibi beni daha da kendine çektiğinde ona daha çok sarıldım.

Küvetteki öpüşmemizden sonra benim yıkanmama yardım etmiş daha sonra da kendi duş almıştı.

Bu yüzden saçları nemli , teni sımsıcaktı.

"Bebeğim"

Sessiz kalmayı tercih ettim. Yavaş yavaş karnımın hizasına gelen eli durmuştu.

"Çok boş burası"

Merih'in bebek imâları bir türlü bitmiyordu.

Hayır, şimdi istemiyordum. Sınavlarım, yapmam gereken stajım ve en önemlisi Merih ile düzgün bir hayata ihtiyacım vardı. Kısacası kendimi bulmaya , ayaklarımın üzerinde durmama daha zaman vardı.

Birlikte olmayan bir ailenin nelere sebep olduğunu en iyi ben biliyordum.

Anne olmak bana çok uzak geliyor, deli gibi korkuyordum. Annemin bana yaşattıklarını birine yaşatmak istemiyordum. İşte bu yüzden bu istediği olmayacaktı. Bunu konuşmak için erken olduğunu düşünüp susmaya devam ettim.

"Savaş nerede?"

Konuyu dağıtmak için sorduğum soru pek hoşuna gitmemiş olacak ki homurdandı.

"Bilmem uyuyordur herhalde"

Kaşlarımın çatılmasına engel olamadım. Merih'in içeri girmesini Savaş sağlamamış mıydı?

"Sen nasıl içeri girdin?"

Yerimden hafif doğrulmuş olsamda pek göz göze geldiğimiz söylenemezdi.

"Anahtarın dağ evinde kalmıştı onunla girdim"

"Savaş'ın haberi yok mu yani?"

Cevap vermemiş belimi okşamaya devam etmişti.

"Merih , Savaş bana bakmaya gelirse ne olacak?"

Onunla zaten defalarca basılmıştık. Bir tane daha olsun istemiyordum.

"Yavrum kapı kilitli merak etme seni uyutunca sessizce çıkacağım"

Yerimden rahatsızca kıpırdandım. Uyandığım ilk andan beri sormak istediğim bir soru vardı.

"Bunu kim yaptı Merih?"

Cevap vermedi. En az benim kadar huzursuz hissettiğini anlayabiliyordum.