ဝင်လာသူက Jeon...
အရက်ခွက်ကိုကိုင်ကာ..တစ်လှမ်းချင်းစီ လျောက်လာနေကာ..
Jeon:"နိုးပီလား..''
Jimine:"ခင်ဗျားကဘယ်သူလဲ..ကျနော်ဘာလို့ဒီကိုရောက်နေတာလဲ...စီနီယာရော...''
မေးခွနိးတွေ မေးနေသော မင်နီးလေးကိုကြည့်ကာ... ဖြေစရာ အဖြေရယ်လို့ ရေရေရာရာ မရှိ..
အဖြစ်မှန်တွေသိသွားခဲ့ရင် မုန်းသွားမှာလား..
ဆိုသော စိတိနှင့် မဖြေနိုင်ပဲ ဆွံ့အစွာကြည့်နေစဥ်
Jimine:"ခင်ဗျားကိုမေးနေတယ်လေ..ဘယ်သူလဲလို့...ကျနော်နဲ့ သိလို့လား...စီနီယာနဲ့ ရင်းနှီးတာလား....စီနီယာရော အဆင်ပြေရဲ့လား..''
အရက်ခွက်ကို ကိုင်ကာ တဖြေးဖြေး ချဥ်းကပ်လာသူကို...ကြောက်ရွံ့၍အနောက်သို့ ခြေလှမ်းလေးတွေကို ဆုတ်ကာ မေးနေသော်လည်း...
မဖြေ...။
နံရံနှင့် ကျောချင်းကပ်လိုက်မိသည့် အချိန်တွင်..
ပွင့်နေသော တခါးဆီသို့ ပြေးမည်အလုပ်...
Jeon:"မသွား ရဘူး....''
လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ နူတ်ခမ်းချင်းထိကပ်လာခဲ့တဲ့ Jeon... နူတ်ခမ်းချင်းထိကပ်သွားတိုင်း..
စိတ်လူပ်ရှားလွန်း၍ အသက်ရူသံတွေပင်..
ကျယ်လောင်နေခဲ့သည်..။
Jimine:"ဘာလုပ်တာလဲ လွတ်စမ်း!!!! ရူးနေတာလား ခင်ဗျား!!! "
အရက်နံ့တွေဟောင်ထနေသည့် နူတ်ခမ်းတွေနဲ့
ထိကပ်လာခြင်းကို မကြိုက်...အင်မတန်မှ စိတ်ပျက်စရာကောင်းလွန်း၍... အားကုန်သုံးကာ
ရုန်းကန်နေချိန်တွင်....
Jeon:"ချစ်လွန်းလို့ပါ...ပိုင်ဆိုင်ဖို့လေး ကြိုးစားမိတာ...ကိုယ်မင်းကို မြတ်နိုးလွန်းလို့ ကိုယ့်ရင်ကိုခွဲပီး ထည့်..ထား..ချင်..တာ...''
Jimine:"ဘယ်လို အရူးကောင်လဲ!!! ငါ့ကို ဖမ်းခေါ်လာပီးမှ ဘာအရူးစကားတွေ လာပြောနေတာလဲ!!! အခုချက်ချင်းလွတ်ပေး... လူကို ဖမ်းခေါ်ပီး အပိုင်သိမ်းရအောင် ခင်ဗျားက ဘာမို့လို့လဲ.''
မျက်နှာကို လက်ဖြင့်တွန်းကာ... ရင်ဘတ်တွေကို
အားကုန်သုံး၍ထုရိုက်သော်လည်း မလွတ် ...
ကြံရာ မရသည့်မဆုံး....လက်မောင်းကို အားကုန်သုံးကာ ဖိကိုက်လိုက်သည်...။
