The Dream Match [COMPLETED]

Chapter 73

DIANE'S POV

Nabasa ko ang lahat ng nilalaman ng dokumento tungkol sa kaso ng pagkamatay ng nanay ni Jonuzh. Hindi ko aakalain na ganito ang laman ng dokumento, suicide ang resulta pero sa pag-landing ng eroplano namatay. Imposibleng kasi na ganoon mangyayari, mas strict sa Bulgaria kung mag-inspection ng mga firearms palabas at papunta sa kani-kanilang bansa. Hindi ko aakalain na ganito nga ang laman.

Sinong sira-ulo na naglagay rito? May galit ba kila Jonuzh iyon or not?

"Tita, totoo ba?" Tanong ni Aron sa akin.

"Hindi ito ang tunay na resulta ng kaso." sabi ko. "For almost thirteen years, ngayon ko lang nalaman ang resulta ng kaso na ito."

"Senpai, ano ba talaga ang tunay na resulta ng kaso?" Tanong ni Lala sa akin.

"Homicide at Murder." sagot ko. "Hindi ko alam kung bakit nagkaganito yung laman ng kaso na ito."

"B-baka po ata may bayaran na baguhin ang resulta ng nasa kaso na 'yan." sabi naman ni Lala.

Napa-isip nalang ako kung bubuksan ko ulit ang kaso, since hawak ko naman or namin ito before eh ako na din ang bahalang mag-ayos. Unfair naman kila Jonuzh na hindi tanggap ang hustisya na nasa kanila ngayon. Hindi talaga suicide ang pagkamatay ng nanay niya.

No choice!

"Aron-Lala-Rona, deploy." sabi ko. "Ako na bahalang lutasin ang kasong hinihingi niya ng hustisya."

"Deploy mo kaming tatlo?" Tanong ni Rona sa akin.

"Shut down Jonuzh but not kill him." utos ko. "Arrest Jonuzh pero depende na sa inyo kung papatayin ninyo ang mga alagad niya."

"Eh, bakit po hindi papatayin si Jonuzh?" Tanong pa ni Rona.

"Gusto ko na makita niya ang tamang hustisya na hinahangad niya." sabi ko pa. "Basta hindi natin ibabalik sa kanya ang Card."

"O-opo, Senpai!" Tugon ng dalawa.

"Sige po, Tita." tugon naman ni Aron habang nakatingin siya kay Madam.

"Aron, maayos pa ang nanay mo." sabi ko. "Gigising yan kaya be patience."

Kaagad na hinubaran ni Aron ang kanyang Silver Medallion at nilagay iyon sa kamay ni Madam.

"Aron, huwag mong hubaran ang Silver Medallion-"

"Tita, okay lang kahit hindi na ako maging Chairman ng Capital State." saad ni Aron. "Basta buhay ang nanay ko ay sapat na."

"A-aron."

"Mapatay man ako ni Jonuzh or kung sinu-sino basta yung hustisya niya ay nakamit niya at si Mama ay buhay." ani pa ni Aron.

Tumulo na ang mga luha ko sa akinh mukha noong narinig ko ang sinabi ni Aron sa akin.

"Rona, Lala, let's Go.", kaagad na lumabas si Aron na hindi suot ang kanyang Silver Medallion.

Ganito ang scene noong araw bago mawala si Master Chairman. But this time ay si Madam ang nasa higaan habang si Aron ang aalis na hindi alam ni Madam. Nakasilip ako noong panahon na iyon, kaya alam na alam ko ang araw na iyon.

Oo! Master and Aron are same but Aron is so stronger than his father.

Nakatingin sila Lala at Rona sa akin imbes na sundan si Aron.

"Senpai..." Lala.

"Sundan ninyo na si Aron." sabi ko kay Lala at Rona. "Basta umuwi kayong ligtas at buhay ang leader ng makakalaban ninyo."

"Bakit po kayo umiiyak?", napansin ni Lala iyon.

"Senpai, may problema ba?" Tanong ni Rona dahil maging siya ay napansin niya akong umiiyak.