BAB 12

688 56 1
                                    

"Oi, kau siapa?"

Aku menoleh kepalaku kebelakang sebab nak tengok muka yang memanggil aku tadi. Cara dia tanya tu macam nak cari gaduh dengan aku tu. Nampak saja muka orang tu aku pun berdiri statik. Mata dibesarkan. Dunia bagai berhenti seketika. Guruh berdentam dentum bunyinya.

Ceih kau Ary. Over sangat lah kau ni. Tak. Masalah nombor satu. Asal dia ada dekat sini? Masalah nombor dua. Dia kenal aku ke tak? Masalah nombor tiga. Dia dah nampak muka aku. Adakah dia dah nampak aku yang bawa motor tadi? Halah... Balaa...

"Kau asal? Tak boleh nak tanya elok lagi ke ? Kau tanya aku macam aku buat kesalahan dekat sekolah."

"Kisah pulak aku. Ni aku tanya. Kau buat apa dekat sini." 

Ewah ewah dia.. ingat style lah cakap sambil tangan bersilang dekat dada? Aku pun boleh lah..

"Bagi aku tanya pulak. Mr Farhan Emir, awak buat apa di sini?" Kataku dengan tangan letak di belakang bandan tunduk kedepan sedikit.

"Aku tanya kau dulu kan? Jawab dulu aku punya soalan."

"Jawab aku punya soalan dulu. Kau tak jawab aku pun takkan jawab."

Ingat dia je ke ada ego tinggi. Aku pun ada lah..

"Kau ni... Ni family aku. Kau siapa? Kalau nak kata aku family kau, aku tak pernah nampak pun kau selama ni."

Ek elehh.. aku pun tak pernah nampak dia lah. Eh. Wait, weyh dia cakap apa tadi?

"Kau cakap apa tadi? Kau member family ni?"

"Ye lah. Kau dah kenapa?"

"Asal aku tak pernah nampak muka kau pun selama aku hidup? Kau tipu kan?"

"Aku nak tipu apanya. Dah terbukti aku family ni. Tu mak aku."

Farhan menunjuk jarinya kearah seorang makcik. Aku kenal makcik tu. Serious lah nyah? Ni sepanjang minggu ni aku kena hadap muka dia hari hari? 

Apa dosa aku ya allah. Aku tak nak tengok muka dia hari hari..

"Tu mak kau?" Aku menunjuk jari kearah makcik yang dikatakan 'mak Farhan'. Dia mengagguk kepalanya menandakan betul jawapan aku.

"Berapa lama kau stay sini?" Tanyaku. Harap harap esok dia balik.

"Seminggu. Asal ?"

Nyah.. seminggu aku kena hadap muka dia. Kenapa aku kena hidup macam ni? Kenapa dalam banyak-banyak manusia, dia yang jadi cousin aku?

"Aku pun seminggu. Maksudnya sekarang ni, kau cousin aku. Aku cousin kau?" Tanyaku walaupun dah tau apa jawapan dia

"Ye lah kut..."

".............."

The silent was to loud..

"Okay aku tak boleh duduk macam ni. Dah aku nak masuk bilik dulu. Bye!"

Aku terus pergi kearah bilik yang terletaknya keluarga aku. Selepas aku letakkan beg aku. Aku terus bersihkan diri aku dan menunaikan solat zohor.

Selesai saja aku menunaikan solat, aku terus pergi ke arah ruang tamu. Aku melabuhkan punggungku ke atas sofa.

"Weyh bang." abang Feeq menoleh seraya mengangkat sebelah keningnya.

"Kau kenal Farhan Emir kan?"

"Ha'a kenal. Asal?"

"Kau tau yang dia tu cousin kita?"

"Tahu."

"Macam mana kau tahu? Asal aku tak tahu pun?"

Never Ending Love Where stories live. Discover now