Kolyedeki Kalp | Tamamlandı

YAZARDAN

Merhaba. Gönül isterdi ki, klasiğim olan bölüm başı sözlerimi yazayım. Ama bu sefer böyle olmayacak.

Kolyedeki Kalp 10 Mart 2021'de başlayıp 10 Aralık 2021'de bitti. Böyle klasik bir son olmasını hiç istemezdim. Hem de hiç.. ama senaryodan çok sapıp karakterleri değiştirdiğimi fark ettiğimde çok geçti. Ben de gidişatı değiştiremedim ve klasik sona yönlendirdim. Aslında düzenleyebilirim ama yapmak istemiyorum, acemiliğimi görüp daha da hırslanmak istiyorum ilerideki kitaplarım için. 

Bu kitap benim ikinci göz ağrım. Yazmak isteme duygusunun sandığımdan daha ciddi olduğunu anladığım, içimi döktüğüm, sabahlara dek bölümler yazdığım, ilk defa bu kadar çok okunduğunu gördüğüm kitabım. Benim için yeri çok büyük.

İdil'e kendimden bir şeyler kattım, acılarda boğup çıktığında yazdığım kitaplar arasındaki en güçlü kadın olmasını sağladım. Demir'i hayallerimdeki insanın özelliklerini birleştirerek oluşturdum, acılar ve zor seçenekler yaşatarak İdil gibi güçlü olmasını sağladım.

Ana karakter İdil'di ama Demir ondan daha çok sevildi sanırım. Bu iyi mi yoksa kötü mü bilmiyorum ama onları sevdiğiniz için teşekkür ederim.

Buraya dek okuduğunuz, oy verdiğiniz, yorum yaptığınız için teşekkür ederim.

Umarım ileride daha iyilerini yazarım.

Bu kitabı yazarken çok şey yaşayıp atlattım. Resmen benliğimi kattım, karakterlerime çok bağlandım. Şimdi veda etmek o kadar zor geliyor ki.. ama yapmalıyım.

Hoşçakal İdil, Hoşçakal Demir. Hoşçakalın onların çocukları, hoşçakalın iyi kötü tüm karakterlerim. Hoşçakalın gözyaşlarımla ya da gülüşlerimle dolu harflerim, hoşçakalın bölüm başı sözlerim. Hoşçakal ikinci göz ağrım..

Hoşçakalın Kolyedeki Kalp okurları.

Sağlıklı ve mutlu kalın.
:')

"İnce ince titremen, soğuktan mı sanırsın?"

*********************************

"Acılar biriktirip damla damla harcarsın."

Bu söz sana gelsin, yazar.

Kendime bir mektuptur bu kısım.

Ağla, nefret et, gül, sev, bak, duy. Her şeyi yap ama yazmaktan vaz geçme. Okunsa da, okunmasa da. Ruhları dursun bu uygulamada en azından. Geçmişe dönüp baktığında bir şeylerle uğraşmış olarak gör kendini. Vazgeçtiğinde umut ol kendine.

Bu kendine mektup kısımlarını senden başka okuyan varsa muhtemelen saçma gelecektir. Ama sadece sen anlarsın seni, senin için neyin ne anlam ifade ettiğini..

Belki güleceksin kendine. Fakat yine sadece sen bileceksin. :)

Geçmişine bak. Bir de şimdikini kendine bak. Değiştin, geliştin. Zaman geçti ya da geçmedi, sen kitaplarında var olacaksın her zaman. Karakterlerinin ruhunda olacak bir parçan. Zihninin köşesinde oturan küçük kızın elindeki kitapta olacak senaryoların. Kimse seni tebrik etmezse o kız alkışlayacak. Kimse beğenmezse o kız beğenecek. Kimse okumazsa o kız okuyacak. Bu yüzden lütfen her zaman yazmaya devam et ve o kızı öldürme.

-Önce kitabına, sonra okuyucularına, en son kendine yazdığın bir mektup.

Kaybolduysa ruhun, ya çık ara onu ya da meltem götürsün karanlıklara.

~Son~