👑មន្ដស្នេហ៍ Omega រូបអាក្រក់💫🔥(ចប់)

EP27:ជុង..ជុង~~

<<ខ្ញុំជាប្ដីគេលោកគ្រូពេទ្យ! គេយ៉ងមិចហើយ??>>

<<គឺគេនិងកូន...មិនអីនោះទេគ្រាប់មិនបានត្រូវកន្លែងសំខាន់ហើយកូនក៏បានសុខភាពល្អតែលោកគួរតែមើលគេអោយបានល្អព្រោះនេះជាកូនដំបូងគួរតែកុំ អោយមានរឿងអីកើតឡើងអោយសោះ ហើយរឿង គេដឹងខ្លួនពេលណាខាងយើងក៏មិនទាន់ដឹងច្បាស់ដែលតាមតែរាងកាយ ពេលមានកម្លាំងហើយនិងតាមការពិនិត្យមើលបន្តទៀត អញ្ចឹងខ្ញុំសុំទៅមើល អ្នកជំងឺផ្សេងទៀតសិនហើយ>> លោកគ្រូពេទ្យ និយាយធ្វើអោយរាងក្រាស់សប្បាយនិងរំភើបខ្លាំងណាស់ដែលប្រពន្ធនិងកូនគេមិនបានកើតរឿងអី។

<<បាទអរគុណលោកគ្រូពេទ្យខ្លាំងណាស់>> ជុងគុក ចាប់ដៃគ្រូពេទ្យទាំងពោលពាក្យអគុណទៅគាត់។

<<បាទ!!មិនអីនោះទេនេះជាទទួលនាទីពេទ្យស្រាប់ហើយ លាហើយលោកចន >> គ្រូពេទ្យអោនគម្រៀប ហើយក៏ដើរទៅមើលអ្នកជំងឺ ផ្សេងទៀតរបស់គាត់។

<<ម៉ាក់! ប៉ា! ឮទេប្រពន្ធកូនខ្ញុំលេងអីហើយ>> ជុងគុក ងាកមកនិយាយជាមួយប៉ាម៉ាក់គេទាំងត្រេកអរជាពន់ពេក មិនមានអ្វី រំភើបជាងដឹងថាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ខ្លួនរួចផុត និងរឿងអាក្រក់ទាំងអស់នោះទេ។

<<បងអគុណ!! អគុណដែលមិនទៅណាចោលបង បងសន្យាថានិងមិនអោយមានរឿងបែបនេះកើតឡើងទៀតទេ>> ទឹកភ្នែកន័យក៏ត្រេកអរ ការរំភើបបាន រមាលចុះមកកាត់ថ្ពាល់របស់គេ រាងក្រាស់លើកដៃជូតវាសវាចេញកុំអោយមានអ្នកមើលឃើញ។

<<អាយយយយ...ហុឹកៗ..បានហើយលេងយើងទៅ..ហុឹក..លេង..យើងថាអោយលេងយើងទៅ>> ងាកមកមើលម៉ូណាឯនេះវិញបានត្រូវ ទារុណកម្មរបស់រាងក្រាស់ឡើងខ្សោះអស់ពីខ្លួនទៅហើយតែមើលទៅនាងពិតជារឹងមាំណាស់ដែលអាច ទ្រទ្រង់និងទារុណកម្ម មួយនេះ។

<<លេងយើងទៅ...ហុឹកៗ..យើងរាងហើយ..យើងឈប់ហើយ..ហុឹកៗ>> ទារុណកម្មនេះ អាចអោយនាងរាងចាលនិងការចង់ធ្វើបាបរាងតូចទៀត នាងគិតថា នាងគិតខុសដែល ធ្វើបែបនេះដាក់រាងតូច។

<<ហុឹស!! ម៉ូណាអើយម៉ូណានាងគិតថាយើងចង់ទុកនាងខ្លាំងណាស់មែនទេ??>> ជុងគុក បោះជំហាន វែងៗរបស់ខ្លួនមករកម៉ូណាដោយទឹកមុខខឹងក្រោត។

<<ហុឹកៗ..បានហើយលេងខ្ញុំទៅ..ហុឹក..ខ្ញុំរាងហើយ>> ម៉ូណា

<<ពួកឯង...ចាត់ការនាងទៅតែកុំអោយនាងងាប់អោយសោះទុកជីវិតអោយនាងហើយបញ្ជូននាងទៅអោយអាហ្វុងសុីទៅ..បានហើយយើងប្រគល់អោយឯងចាត់ការចុះ>> ជុងគុក ដើរចេញទាំងមិនភ្លេចងាកមើលម៉ូណា ទាំងញោចស្មាមញញឹមចុងមាត់បែបលាក់គំនួចទៀតផង(របៀបអាមុខឌឺហ៎)។ តើនាងនិងទៅណាយ៉ាងណាបើកូនចៅជុងគុកធ្វើបាបនោះ? នាងអាចនិងរស់ទេបើកូនចៅគេច្រើនដល់ម្លឹង? នៅក្នុងនិងយ៉ាងហោចណាស់ក៏ 4-5នាក់ដែល ដើររួចអត់ទេនាង🌚។

[Skip...]

<<ថេយ៍បងបានអោយគេឈឺដូចដែលអូនឈឺហើយបងសន្យាមិនអោយអូនមានរឿងបែបនេះទៀតទេឆាប់ដឹងខ្លួនមកនិយាយជាមួយបងមកអូនសម្លាញ់បងនឹកអូនណាស់ដឹងទេបងមិនអាចបាត់អូនសូម្បីមួយវិនាទីចុះទម្រាំតែអូនគេងមិននិយាយជាមួយបងបែបនេះទៀតអោយបងនៅបាមសុខទេ??អូនគិតទៅមើល>> ជុងគុក អង្គុយកាន់ដៃអ្នកដែលដេកសន្លប់ស្ដូកស្ដឹងមិនបានដឹងឮនូវអ្វីដែលគេនិយាយនោះទេ។

"តុកៗ!!ក្រាក~~ក្រឹប~~"សម្លេងបើកថ្វាចូលមកធ្វើអោយអ្នកដែលរលីងរលោងរហ័សជូតវាសទឹកភ្នែកចេញ។

<<ជុងកូនគួរតែទៅសម្រាកទៅនៅទីនេះទុកអោយម៉ាក់និងប៉ាមើលម្ដងកូននៅមើលថេយ៍ពេញមួយយប់ហើយមើលចុះភ្នែកឡើងដូចខ្លាឃ្មុំហើយ!!>> លោកស្រីចន គាត់ឃើញជុងគុកបែបនេះក៏មិនសប្បាយចិត្តដែល ចុះបើឈឺម្នាក់ទៀតគិតយ៉ាងមិចទៅ??

<<អត់ទេម៉ាក់តតែថេយ៍ដឹងខ្លួនវិញ>> ជុងគុក និយាយដោយនៅតែកាន់ដៃថេយ៍ជាប់រហូត។

<<ជុង...ជុង~~>> សម្លេងន័យការព្រួញបារម្ភចេញពីចិត្តទៅកាន់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់។(នុះគេដឹងខ្លួនវិញហើយ😚)

សុំទោសចំពោះការខកខាន🤟💜

_______________________________
     TO BE CONTINUED....😘
        #ស្រឡាញ់អ្នកអាន💜
      ☘︎✍︎ 𝑱𝒆𝒐𝒏 𝑱𝒖𝒏𝒈𝑬𝒊𝒊 ✍︎☘︎