de Mythische wezens

part 23

Zo gingen er een paar dagen voorbij waarinMelaine hij boekje vol tekende en Lenore haar bureau met haar dolk vernagelde.Twee keer per dag werd er eten gebracht en voor de rest zat de deur op slot. Devloer bij Lenore was bezaaid met houtsnipper. En de vloer bij Melaine wasbezaaid met papier propjes. Lenore pakte een paar houtsnippers van de grond enmaakte er scherpe stokjes van. Ze liep naar de deur en probeerde het slot openze krijgen maar dat lukte niet dus ging ze maar weer op haar bed liggen enpropjes papier naar Melaine gooien. Zonder om te kijken ving Melaine er eenpaar en gooide ze weer terug. Uiteindelijk was Melaine er klaar mee. "Nore gaalsjeblieft iemand anders lastigvallen!" Lenore stond met een zucht op en gingweer aan haar bureau zitten. Er klonk geluid bij de deur, Lenore stond snel open liep er heen. Ze keek verbaasd naar Melaine, want ze hadden net al etengehad. De deur ging open en voor de deur stond Raven met een mantel over haarhoofd getrokken. Lenore omhelsde haar uit blijdschap. "Raven!" Ook Melainesprong Raven in de armen. "Ik denk dat er nog nooit iemand zo blij is geweestom mij te zien. Kom laten we hier weg gaan er is veel gebeurd moet jullie snelgaan bij praten." Raven liep al weg. "Wacht, we moeten eerste Sam ook bevrijden."Raven draaide zich om. "Hij is al aan het wachten in de kelder." Lenore enMelaine pakte nog snel een mantel trokken de capuchon over snel over hun hoofdheen en rende achter Raven aan. Het lukte hun om ongezien bij de kelder tekomen. Lenore rende de trap af en sprong recht in Sam zij armen. Ze zoende hemen daarna gaf Melaine hem een knuffel. "Okay okay leuke reünie maar we moetennu echt gaan." Sam maakte snel de deur dicht en ondertussen haalde Melaine allepaarden uit de stallen. Ze bestegen allemaal hun paarden en reden in galop doorde tunnel naar de ruïne. Ze lieten hun paarden staan en liepen snel naar dekoepel. Toen ze daar aan kwamen omhelsde Aldercy Melaine en Lenore vlug engingen ze zitten. "Okay, wat hebben we gemist." "Nou, het is zeker dat het deman is waarvan wij dachten dat het hem was. Zijn handlanger hebben afgelopennachten meerdere slachtoffers gemaakt terwijl ze probeerde binnen te komen inde school. Dat is ook de echte reden waarom jullie vastzaten." "Waarom zaten wedan vast?!" "De handlangers schreeuwde eerste dat ze niemand pijn zouden doenals ze jullie gewoon kregen. Daar ging niemand mee akkoord en toen hebben zejullie voor de zekerheid opgesloten." Lenore keek naar Sam. "Volgens mij is Samerachter gekomen wie het is..." Sam schok op uit zijn gedachten bij het horen vanzijn naam. "Uhm nou, ja..." Iedereen keek Sam verwachtingen vol aan. Sam stond open stormde de gang in. Iedereen keek hem verbaasd na. "En toen liep hij wegtuurlijk!" Zei Nyle lachend. Melaine keek hem kwaad aan pakte een steen vast engooide die naar Nyle zijn gezicht. Hij raakte hem in mijn voorhoofd. "Auw!"Ondertussen was Lenore opgestaan en hem achterna ze kwam in de hal aan en zagdat zijn paard weg was. Ze besteeg Spirit en reed. De derde gang rechts in,want ze hoorde de echo van de hoeven eruit komen. Toen ze aankwam op deopenplek stond Sam met een vechtstok te slaan op de spijlen van de ruïne. Zepakte ook een stok en liep naar hem toe, ze sloeg met de stok zachtjes tegenzijn schouder. Hij draaide zich om en Lenore schok van zijn gezicht, zijn ogenwaren rood en opgezwollen. Hij keek snel weer weg en sloeg agressief verder."Sam." Hij ging harder staan. "Sam!" hij schreeuwde en sloeg de vechtstok kapoten zakte daarna in elkaar. "SAM!!" Lenore rende snel naar hem toe en nam hem inhaar armen. Achter haar zag ze Melaine binnen reiden. Ze sprong snel van haarpaard af en rende naar hen toe. Ze keek Lenore vragend aan en Lenore haaldehaar schouders op. Melaine kwam er geknield bij zitten. "Sam? Gaat ie?" vroegze voorzichtig. Sam keek op en knikte. Hij ging beter zitten. "De man, de manis mijn vader..." Het bleef even stil. "En ik wil niet dat Aldercy, Raven envooral Nyle dat te weten komen." Lenore wisselde een blik met Melaine af."Okay, afgesproken." Zei Melaine daarna. Ze stonden op en reden terug. Toen zeweer binnenkwamen in de koepel keken Aldercy en Raven hen verwachtingsvol aan.Melaine schudde kort nee en Aldercy leek het te begrijpen. "Dus ben jeeindelijk klaar met janken?" Zei Nyle. Aldercy gaf hem meteen een klap. "Zou ikjou eens laten huilen!" Zei Melaine. Nyle keek haar verbaasd aan, en Melainekeek kwaad terug. "Okay laten we dit alsjeblieft achter ons laten, julliehebben natuurlijk een slaapplaats nodig. De slaapkamer zijn boven Raven heeftnet al geregeld dat er plaats voor jullie is en ook kleding voor jullieneergelegd wat misschien handiger is dan deze grote rokken." Raven stond op."Volg mij maar." Ze liepen terug door de gang naar de hal en gingen daarna eensmalle trap achter in de rechterhoek omhoog, ze kwamen uit in een lichte gangmet 6 deuren aan de zijkant. "Lenore, de eerste kamer is voor jou. Melaine detweede is voor jou. En de derde is voor jou Sam. Ga jullie maar opfrissen enomkleden we zien jullie straks wel terug." Ze gingen snel hun kamers in. Dekamer was anders dan Melaine had verwacht, zeker groter en tot haar verbazingwas allen heel en waren er geen planten ze bekennen. Er stond een groot hemelbedachter tegen de muur aan, er was een openhaard en zelfs een bankje voor deopenhaard. Links tegen de muur zag en een groot bureau met haar kleding eropliggen en rechts stonden rekken met wapens. Naast de openhaard zat nog een deur,ze opende de deur nieuwsgierig. De deur kwam uit in een badkamer met een bad inhet midden van de kamer. Melaine friste zich op en trok daarna haar kledingaan. Het was een leren broek met een simpel korset en een lange jas er lag ooknog een schede die als een band schuin over haar borst ging waardoor precies ophaar heup het zwaard hing. Toen ze zich helemaal aangekleed had klopte ze opLenore haar deur. "Binnen." Ze liep naar binnen en bekeek Lenore met groteogen. Lenore had een soort paardrijbroek aan een leer korset er op met een riemover haar middel over haar borst had ze leren bescherming die doorliep over eenarm, over de andere arm was een soort van mantel gespannen die vast zat onderde riem. Aan haar boven arm droeg ze een armband en aan haar linker boven armhad ze een leren bescherming voor boogschieten die doorging over haar arm omhaar duim. "O mijn god, je ziet er zo gaaf uit!!" Lenore rende naar Melaineteelde haar arm op en draaide om haar heen. "Jij ook!" "Maar waar zijn jewapens?" Lenore begon te grijnzen. Opeens begon ze overal dolken vandaan tehalen en gooide ze de dolken op het bed. Melaine stond toe te kijken met eenopen mond. Lenore begon weer alles terug te stoppen toen er op de deur werdgeklopt. Melaine maakte de deur open en Sam liep naar binnen. Hij bekeek Lenorestilletje van top tot teen. Hij had een volledig leren outfit aan met extraschouder en onderarm bescherming een zwaar aan zij heup hangen en een aan zijnboven been hingen dolken. Toen Lenore klaar was met alle dolken terug stoppenzonder zichzelf ze steken draaide ze zich naar Sam. Ze kreeg meteen een pureglimlach op haar gezicht toen ze hem zag. Hij trok haar naar zich toen enzoende haar. "Je ziet er geweldig uit!" Lenore werd een beetje rood door hetcompliment. "Jij ziet er anders ook heel goed uit!" Melaine keek geïrriteerdtoe. "Ow het Melaine, jij ziet er ook goed uit?! Nee hoor let maar niet opmij." Zei ze in zichzelf. Sam draaide zich om naar Melaine. "Sorry Melaine, jeziet er leuk uit." Melaine rolde haar ogen. "Laat maar hoor." Ze draaide zichom en liep naar de deur. Sam zoende Lenore weer. "Komen jullie nog?" VroegMelaine ongeduldig. "Mhm, ja zo." Melaine liep naar Lenore en trok haar mee uitde armen van Sam. "Nee nu." Sam volgde snel en deed lachend de deur achter hendicht.