de Mythische wezens

part 13

gingen zijn toch?" zei Nyle. Lenore stond vastberaden op en ging weer tegenover hem staan. "Nog een keer!" zei ze. Nyle stak zijn hand weer uit en Lenore reageerde snel ze pakte zijn hand trok hem nar zich toen legde de dolk aan zijn nek en met haar andere hand pakte ze de dolk uit zijn andere hand en prikte die in zijn zij. "Heel goed!" zei Nyle. Lenore liet hem weer los en keek hem verwachtingsvol aan. "Loop niet te hard van stapel." Hij gaf haar twee wat langere dolken waarmee ze een paar uur achterelkaar tegen elkaar aan het sparren waren totdat Aldercy een keer naar buiten kwam en hun mee naar binnen sleurde voor thee.

"Okay Lenore, je gaat niet alleen leren vechten maar ook moet je de geschiedenis van ons weten en je moet leren liegen." Zei Aldercy. "Leren liegen?!" vroeg Lenore verbaasd. "Ja, soms moeten we reizen voor bepaalde dingen en dan komen we door dorpjes en je moet altijd een goed excuus klaar hebben staan." Lenore knikte. "En het is belangrijk dat je weet wat er in de geschiedenis is gebeurd zodat je dat kan gebruiken als je ooit in de problemen komt." "Okay kom maar op!" "Okay, we beginnen met de geschiedenis van de Gryphon's. Ze bestaan al sinds ongeveer 3000 jaar voor christus en al vanaf de eerste dag wordt hij al bewaakt door de bewakers, we zorgen ervoor dat eigenlijk niemand erachter komt dat ze bestaan of ze pijn doen. Ze zijn als eerst opgedoken in het oude Egypte en daar werden ze beschouwen als goden. Toen ze er net waren wist bijna iedereen over hun bestaan toen het uiteindelijk te gevaarlijk werd hebben de bewakers besloten ze te verstoppen voor de buiten wereld." Lenore staarde met open mond naar Aldercy. "Al deze informatie weet jij uit je hoofd?!" zei ze vol ongeloof. "Lenore geef een samenvatting van wat ik net heb verteld." "De Gryphon bestaan al sinds 3000 voor christus, hij werd voor het eerst gesignaleerd in het oude Egypte waar hij als god beschouwd werd, toen het te gevaarlijk voor het beest werd om onder de mensen te leven hebben zijn bewakers ervoor gekozen hem te verstoppen voor de buiten wereld." Aldercy keek Lenore onder de indruk aan. Lenore lachte vrolijk terug. "Hoe laat is het?" Nyle keek naar de stand van de zon. "Rond een uur of vijf." Lenore stond snel op. "Ik moet eens terug als ik op tijd voor het avond eten wil zijn." Aldercy stond ook op. "Ik loop wel even mee." Samen liepen ze terug naar de ingang van de ruïne waar Lenore Spirit had achtergelaten. "Doe je de groetjes aan Melaine?" "Tuurlijk! En tot morgen denk ik." Gryphon kwam aan vliegen en lande naast de meiden, Aldercy gaf hem meteen een aai over zijn kop zonder echt te kijken. "Tot morgen." Zei ze terwijl ze op Gryphon zijn rug ging zitten.

ToenLenore aankwam bij de school en Spirit weer in zijn stal zette werd het allangzaam donker, snel liep ze naar het atrium. Toen ze erbinnen kwam was het erverrassend rustig. Ze liep naar het vaste tafeltje van in de verste hoek vanhet atrium en zag dat Melaine en Sam er al zaten. Melaine zat met de rug naarLenore en Sam zat tegenover, toen Sam haar zag kreeg hij een lieve uitnodigendeglimlach op zijn gezicht. Melaine draaide zich om om te zien naar wie Samglimlachte en toen ze Lenore zag sprong ze op en omhelsde ze haar. "Je bentterug, met al je lichaamsdelen er nog aan!" zei ze terwijl ze Lenore goedonderzocht. Sam knikte even als begroeting en toen ging ze zitten. "Waar isiedereen?" "Miss Torres heeft iedereen de gelegenheid gegeven om je etenvandaag op te eten in je kamer, en veel mensen hebben daar gebruik van gemaakt."Lenore knikte begrijpend. "Hoe was de uitvaart?" Sam en Melaine haalde hunschouders op. Melaine schoof haar bord naar Lenore. "Eet maar je hebt vast ergehonger." Lenore begon snel aan het eten en merkte dat ze veel meer honger haddan ze dacht. "De lessen beginnen pas weer op maandag dus morgen zijn de lessenafgelast en zondag hebben we sowieso nooit lessen." Zie Sam terwijl hij toekeek hoe Lenore haar eten naar binnen douwde. Melaine moest lachen om de manierhoe Lenore eten. "Nore, echte dames eten...in ieder geval niet zo." Beide moestenze lachen. Toen Lenore haar bord leeg had liepen ze met zijn drieën naar debibliotheek. "Maar hoe was het?" vroeg Sam oprecht nieuwsgierig. "Het wasvermoeiend, moeilijk maar leuk. Er is heel veel informatie die ik moet gaanonthouden en hun vechtstijlen zijn heel erg geëvalueerd." "Maar je hebt dus alje lichaamsdelen nog?" Vroeg Sam. "Ja we hebben gewerkt met uit hout gesnedennep dolken zodat we elkaar nog niet kunnen verwonden, daarmee trainen wevoorlopig totdat ik goed genoeg bent voor een echt. Ik heb de echte gezien enze zijn zo gaaf!" Sam luisterende tevreden.

Ondertussen waren ze aangekomen inde bibliotheek en gingen ze weer in de stoelen zitten, ondertussen had Melaine alweerergens een pakket boeken tevoorschijn van gehaald. Lenore keek achterdochtignaar Melaine. "Wat lees je?" Melaine reageerde niet het enige wat ze deed washaar wenkbrauw ophoog trekken wat voor Lenore betekende dat ze Melaine maarbeter met rust kon laten. Dus draaide ze zich naar Sam. Hij keek haarafwachtend aan terwijl ze bedacht wat ze ging zeggen. "Maar echt hoe was deuitvaart?" Sam zuchtte eerst diep en begon toen te praten. "Het was mooi,duurde alleen echt lang. En Melaine had het toch nog een beetje moeilijk." Lenorevoelde zich opeens toch best schuldig. "Had ik dan toch niet moeten gaanvandaag, had ik moeten blijven voor haar?!" Lenore keek naar Melaine die zo tezien niks meekreeg doordat ze diep in haar boek zat. "Nee, nee dat bedoelde ikniet ze vond het echt niet erg dat je er niet was en niet dat ze je er niet bijwou hebben maar ze snapte dat je er niet bij kon zijn." Lenore reageerde nieten keek schuldig naar de onderkant van haar jurk die onder de modder zat.

Opeenvoelde ze een hand op haar schouder, ze schrok op en keek Sam aan die opeensnaast haar stond. "Ze snapt dat dit belangrijk voor je is en neem het jezelf nietkwalijk." Lenore lachte hem dankbaar toe. Hij ging op de leuning van haar stoelzitten. "Ga je morgen weer?" Lenore knikte. "Zou ik dan mee gaan mogen?" Lenorekeek hem met twinkels in haar ogen aan en knikte enthousiast ja. Sam moestlachen door haar enthousiaste. "Dus vertel alles wat je vandaag hebt gedaan."Zei Sam toen hij weer in zijn eigen stoel zat. Lenore lachte en begon tevertellen. Een paar uur later waren Lenore en Sam druk met levensverhalen metelkaar delen en Melaine zat nog steeds diep in haar boek. De bibliothecaresse kwamnaar hen toe lopen. "Dames en heer de bibliotheek gaat sluiten ik verzoekjullie om naar jullie kamers te gaan en wat slaap te nemen." Lenore en Samknikte. Lenore liep naar Melaine. "Hé Laine, we moeten weg." Melaine keekverbaasd op. "De bibliotheek gaat sluiten." Melaine legde snel al haar boekenterug en ze verlieten met zijn drieën de bibliotheek totdat ze bij hetkruispunt aan kwamen waar Sam rechts moest voor de jongens kant en Lenore enMelaine links voor de meisjes kant. Melaine en Sam gaven elkaar een knuffel,Lenore zwaaide akward naar Sam en toen gingen ze richting hun kamer. Lenoreplofte meteen op haar bed en Melaine kwam naast haar liggen. "Nore..." "Ja?"Melaine ging rechtop zitten. "Je weet toch dat ik het echt niet erg vond dat jeer vandaag niet was." Lenore ging ook rechtop zitten. "Echt?" "Echt!" Ze gavenelkaar een dikke knuffel en daarna gingen ze naar bed. Ook Melaine ging meteenslapen ze was te moe om nog allemaal dingen van vandaag op te schrijven.