Hij luisterde naar de voetstappen van zijn moeder die steeds verder weg klonken en toen hij zeker was dat ze weg was draaide hij zich terug naar het bed. Lenore keek hem huilend aan en schudde voorzichtig nee. Hij liep naar haar toe en nam haar hoof...
Lenore reed in een rechte lijn naar de ruïne. Ze sprong galant van haar paard en rende naar binnen. "Aldercy! Aldercy!!" Er kwam geen reactie opeens klonk er gelach. "Sorry Aldercy is er even niet je kan een bericht voor haar achterlaten, bij mij." Er kwam een meisje van dezelfde leeftijd als Aldercy uit een van de vele gangen van de ruïne lopen. Ook zij had een litteken, van haar wang naar haar mond. Haar haar was spierwit en heel lang, door haar haar heen zaten een paar vlechtjes. En ze was in iets leer's gekleed met veel riempjes. "En wie ben jij?" Er verscheen een grijns op haar gezicht. "Mijn naam is Raven, en jij bent denk ik Lenore of Melaine." "Lenore, waar is Aldercy?" "Zoals ik al zei Lenore, is Aldercy er niet dus wat is je bericht wat je wilt achterlaten?" Geïrriteerd keek Lenore naar Raven. "Raven waar was je?" Aldercy kwam binnengelopen. "Hoe bedoel je?" "Raven je weet wat ik bedoel je was er net niet, waar ben je geweest." "Jij hebt het gedaan, jij hebt Cynric vermoord!" zei Lenore tegen Raven. Aldercy en Raven keken elkaar geschrokken aan. "Ik kon niet anders..." "Hoe bedoel je ik kon niet anders, je hebt hem vermoord?!" Raven haalde haar schouders omhoog. "Technisch gezien heb ik hem alleen twee keer geraakt met mijn pijlen, en daardoor is hij niet doodgegaan. En hij verdiende het!" Lenore keek verbaasd en kwaad naar Raven. "Hoe kan je zeggen dat hij het verdiende om dood te gaan?!" Raven keek even naar Aldercy die haar een knikje teruggaf. "Iedereen die de Griffin probeert te vermoorde wordt vermoord door de Griffin." Lenore raakte zonder dat ze het merkte haar snee aan. "Precies dat, zo te zien heb jij hem ook al ontmoet." Verbaasd keek ze op, ze bekeek de littekens van Aldercy en Raven en dacht aan die van haar. Ze hadden iets gemeen, ze waren alle drie veroorzaakt door de Griffin. "Dus je wilt me verstellen dat het mythische wezen de Griffin bestaan en leeft in dit bos?!" "Jap, en iedereen die hem probeert te vermoorden wordt vermoord door hem. En die Cynric van jou heeft het geprobeerd maar is gefaald en nu dus dood." zei Raven. "De Griffin kiest zijn eigen bewakers uit en hij geeft ze een mark zodat hij ze altijd herkend." voegte Aldercy eraan toen wijzend naar haar litteken. Lenore raakte verbaasd haar Litteken aan. "Dus hij heeft mij gekozen?! Maar waarom?" "Hij mag je waarschijnlijk, dus vandaar de pijlen van mij in je vriend. Ik moest de Griffin helpen. Het is niks persoonlijks." zei Raven. "Dus jullie hebben hem echt gezien?" Aldercy moest lachen. "Tuurlijk, hij is lief en zacht. Heeft het hoofd en vleugels van een havik en het lichaam van een leeuw. We hebben hem zelfs bevlogen, best vaak zelfs hij vindt het geweldig." "Jullie snappen toch hoe ongeloofwaardig dit klink?!" zei Lenore. "Waarom denk je anders dat het bos verboden gebied is? Miss Torres en Sir Cox weten van het bestaan van de Griffin af en proberen jullie veilig te houden want ze denken dat hij gevaarlijk is." Lenore keek hun vol ongeloof aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Opeens kwam er een schreeuw van buiten. Met zijn drieën rende ze snel naar buiten, waar ze Sam aantroffen met de Griffin over hem heen gebogen. "Gryphon het is okay! Hij beschermt ons ook een beetje. Maak je geen zorgen hij vermoordt alleen mensen die hem hebben proberen te vermoorden." "SAM?!" Sam lag geschrokken op de grond. "Wat de HELL doe je hier." Lenore rende naar hem toen en hielp hem overeind. Sam staarde met open mond naar de Griffin. Lenore draaide zich er ook naar toe en stak haar hand uit naar het beest. Hij duwde zijn kop tegen de hand en Lenore begon hem te aaien. "Dus hij reageert op de naam Gryphon?" vroeg Lenore aan Raven. "Jap." ze draaide zich terug naar Sam. "Gaat ie?" Vol verbazing keek Sam naar Lenore. "Voel je je wel helemaal goed?!" wist hij uiteindelijk uit te brengen. "Er staat een Mythisch wezen voor je en jij gaat hem aaien?!" "Sam wat doe je hier?" Sam keek haar gekwetst aan. "Ow sorry hoor maar er is iemand vermoord door een vreemd wezen wat rondzwerft in het bos en jij bedenkt om een stukje door het bos te gaan reiden en je denkt oprecht dat ik je niet achterna zou gaan?!" "Nou het is best gestoord om iemand achterna te gaan in een bos waar een wild dier losloopt die mensen vermoord ja!" "Waarom ben je dan überhaupt het bos in gegaan in eerste instantie?!" Opeens begon Raven te lachen. Geschrokken keek Sam naar Raven en Aldercy alsof ze hem nu pas opvielen. "En jullie zijn?!" Raven zuchtte en rolde haar ogen. "Wil je ons echt gaan wijs maken dat je niet ons hele verhaal hebt afgeluisterd." Sam keek haar onschuldig aan en keek daarna naar Lenore. Lenore trok een wenkbrauw op. "Dus? Heb je ons afgeluisterd of niet?" Sam zuchtte "Tuurlijk heb ik jullie afgeluisterd, maar ik heb daar niet echt uit begrepen wie jullie zijn en ik wil graag een naam kunnen noemen als ik vertel wie Cynric heeft vermoord!" Raven keek hem kwaad aan. "SAM!" zei Lenore beledigd. Gryphon boog zich beschermend over Raven heen. "Sorry...Ik ben gewoon een beetje in de war, okay." Lenore liep naar Sam toe. "Snap ik, dat zijn Aldercy en Raven ze zijn te vertrouwen." Lenore knikte naar Raven en Aldercy die terug knikte. "En nu gaan we terug voordat iemand zich zorgen gaat maken over ons." ze gaf Gryphon nog een laatste aai en stapte weer op haar paard. Sam deed zonder iets te zeggen hetzelfde en samen zonder een woord te zeggen reden ze terug.
