de Mythische wezens

part 12

Lenore kwam aan bij de ruïne maar er was niemand te bekennen. Ze stapte af van Spirit en ging de ruïne in ze ging de tweede gang links en liep door totdat ze weer in de koepel kwam. Daar zaten Raven, Aldercy en een jongen met wit haar en helder blauwen ogen. Dat moet Nyle zijn dacht ze. "Hey Lenore, je bent er al." Zei Raven enthousiast. Nyle keek op, en er verscheen een lach op zijn gezicht. "Dus jij bent Lenore, ik ben Nyle." Hij was opgestaan en stak zijn hand uit naar Lenore. Lenore schudde hem snel en ging zitten. "Thee?" vroeg Aldercy die zo te zien al bezig was met de thee. Lenore knikte ja. "Ik moet toegeven ik had een heel ander persoon verwacht." Zei Nyle. "Heb ik je goed of slecht verrast?" Nyle bekeek Lenore "Ik had niet zo'n dame verwacht!" Lenore bloosde even en pakte snel de thee aan die Aldercy haar gaf. "Nyle..." Aldercy keek even naar Nyle en hij lachte lief naar haar. Lenore keek van Nyle naar Aldercy. "O mijn god! Jullie zijn broer en zus!" Ze keken haar verbaasd aan. Raven begon te lachen. "En jullie dachten dat jullie het konden achterhouden." Zei ze tussen het lachen door. Aldercy keek geschrokken naar Raven. "Je wist het?! Je wist het en hebt niks gezegd." Raven begon harder te lachen. "Tuurlijk wist ik het, en ik dacht gewoon dat je me het wel zou vertellen als je er klaar voor was." Aldercy keek Raven gekwetst aan. "Aldercy." Nyle pakte haar arm vast en trok haar naar beneden. Ze ging half op zijn schoot liggen en keek naar boven hem aan.

"Dus vandaag begin je met je eerste echtetraining, vind je het spannend?" vroeg Nyle. Lenore keek hem moeilijk aan."Niet echt om eerlijk te zijn." "Okay! Ik ga je vandaagleren vechten met messen, morgen gaat Raven je leren boogschieten en tussendoor leer Aldercy je alles over onze geschiedenis." Nyle stond op en lieprichting een deur aan de andere kant van de koepel. Toen Lenore niet meteenvolgde keek hij om. "Kom je?" Snel stond Lenore op en liep hem achterna. Zekwam uit op wat vroeger waarschijnlijk het binnenplein was, maar nu omgebouwdtot zo te zien trainings plek. Nyle gaf haar een uit hout gesneden dolk. "Watmoet ik hier mee?" Vroeg je verbaasd. "Je dacht toch niet dat we meteen met eenechte dolk zouden beginnen?! Je bent onervaren dat is veel te gevaarlijk."Lenore keek hem gekwetst aan, ze pakte een van de mooi bewerkt dolken uit dekist naast haar ze gooide een andere naar Nyle. "Kom maar op!" Met veelverbazing in zijn ogen keek Nyle haar aan, toen Lenore merkte dat hij niks gingdoen stak ze toe. Snel sprong Nyle opzij. Ze sprongen zo een paar keer opelkaar af maar niemand raakte iemand. Opeens toen Lenore weer uitstak zetteNyle zijn voet naar voren en pakte Lenore haar hand, trok haar naar zich toedraaide haar om met haar rug naar zich toen en hield haar eigen dolk tegen haareigen nek. En drukte met de punt van zijn eigen dolk in haar zij. Lenore lieteen gilletje van schrik gaan. "Je bent goed dat zeker, maar nog lang niet opons niveau." Hij liet haat los en ze zakte door haar knieën op de grond, snelstond ze op en klopte ze zich af. "Hoe deed je dat?!" "De vechtstijl die wijgebruiken is gevaarlijk maar uiterst handig als hij je goed is aangeleerd, omdatwe doen waar de vijand niet eens overdenkt. We gebruiken dat in ons voordeelwaardoor onze vijand onze aanvallen niet ziet aankomen. Daarom is het ookuiterst belangrijk dat je goed oplet zodat je levend en wel uit de trainingenkomt." Lenore stond hem met twinkelende ogen aan te kijken. "Leer het me!" Nylegrinnikte en gaf Lenore een van de uit hout gesneden dolken. "Is goed maar wel metdeze, steek me nu toe zoals je net deed." Lenore deed langzaam wat haargevraagd werd bijna in SLO-motion, Nyle zette zijn rechtervoet rustig naarvoren, pakte haar pols aan de buitenkant van haar hand, trok haar naar zich toeen plaatste de houten dolk weer tegen haar nek. Hij liet haar los en ging voorhaar staan. "Nu jij bij mij." Lenore keek hem met grootte ogen aan. "Ik bijjou?!" Nyle stak zijn dolk toe zoals Lenore net ook had gedaan. "En nu jij!" "Maa.""Het zijn houten dolken er kan echt niks gebeuren." Ze pakte zijn hand vast,hij draaide om haar hand heen pakte haar pols waardoor zij los moest laten enplaatste de dolk weer aan haar nek. "Te langzaam." Hij liet haar weer los en zekeek hem kwaad aan. "Dat was niet de afspraak!" "Ik kan me niet herinneren datwe überhaupt ooit afspraken hebben gemaakt." Geïrriteerd keek Lenore hem aan. "Somsheel soms weet je tegenstander hoe hij terug moet slaan en daar moet je altijdvoor paraat staan, onderschat je tegenstander nooit." Nyle stak weer toe, snelpakte Lenore zijn pols vanaf de buitenkant trok hem naar haar toe en plaatstede dolk aan zijn keel. Vol trots wachtte ze zijn reactie toe toen ze opeens steekin haar zij. Snel liet ze hem loswaardoor hij op de grond viel. "Serieus!" Nylekrabbelde overeind. "Zoals ik zei onderschat nooit je tegenstander." Lenoreging mokkend op de grond zitten. "Dat is niet eerlijk." "Ik heb ook nooitgezegd dat deze trainingen eerlijk of makkelijk