de Mythische wezens

part 11

De volgende ochtend was Lenore al vroeg wakker ze deed haar paard rijkleding aan en probeerde haar korte haar vast te maken. Melaine werd wakker van al het geluid wat Lenore maakte. "Nore waarom ben je nu al wakker?" Lenore draaide zich om, nog steeds bezig met haar haar. "Ik kreeg vanochtend bericht hoe laat Nyle er is, en als ik daar nog heen wil dan moet ik gaan voordat de herdenking begint want de herdenking is buiten en als iedereen straks buiten is dan kan ik nooit zonder te zien te worden meer weg." Zei ze terwijl ze verder ging aan haar haar. "Moet ik dan mee?" Lenore schudde haar hoofd. "Het is veel te toevallig als we er weer allebei niet zijn, vooral omdat jij de laatste tijd best close met hem was geworden." Melaine knikte teleurgesteld haar hoofd. "Ik snap het, ik zeg wel tegen de mensen die het zich afvragen dat je met erge hoofdpijn op bed ligt." Lenore knikte instemmend en had eindelijk haar haar een beetje goed vast zitten. Ze stond op en deed nog snel een paar dingen in haar tas. Ze sloeg haar tas om haar heen en liep naar de deur. "Nore! Kom alsjeblieft terug met evenveel lichaamsdelen als dat je nu hebt allemaal graag nog aan je lichaam." Lenore lachte en knikte en verliet daarna de kamer.

Melaine stond een half uur later op, ze schreef de laatste dingen die gister waren gebeurt op en kleedde haar aan. Ze deed haar haar in een simpele knot en deed een zwarte jurk aan. Ze verliet haar kamer en liep de bibliotheek binnen, het duurde toch nog dik een uur voordat de herdenking dienst zou beginnen. Ze liep langs de boeken kasten zoekend naar een specifiek boek. Ze vond het boek pakte het uit de kast en ging in een van de stoelen zitten. En begon te lezen in het boek over Mythische wezens. Toen ze op de helft was zette ze het boek terug en ging naar buiten. De herdenkingsdienst zou gehouden worden op het veld. Ze liep rustig richting het veld maar ging eerste even naar het muurtje onder de boom. De ging op het muurtje staan spreidde haar armen, sloot haar ogen en liet de wind langs haar glijden. Ze deed haar ogen open en schok van Sam die opeens naast haar zat. "SAM!" Melaine ging ook zitten. "Liet ik je schrikken?" vroeg hij met een grijns op zijn gezicht. Melaine keek hem kwaad aan. "Hahaha sorry hoor, waar is Lenore?" Melaine keek snel de andere kant op. "Melaine?" Ze zuchtte diep en draaide zich naar Sam. "Uhm Lenore is naar... Aldercy en Raven. Ze begint vandaag met haar training van Nyle." "Wie de hell is Nyle?!" "Nyle is de leider van de beschermers van de Phoenix en hij gaat haar leren vechten met messen." Sam zijn ogen werden heel groot. "Ben je gestoord!" Melaine keek Sam heel geïrriteerd aan. "Sam misschien als je zo veel om haar geeft moet je haar dat vertellen en haar zelf beschermen en niet naar MIJ gaan schreeuwen, en trouwens ik vertrouw erop dat ze voorzichtig is." Sam was stil door de onverwachte uitbarst van Melaine. "Denk je soms dat ik niet genoeg om haar geef om me zorgen te maken?! Ik maak me zorgen maar het enige wat ik kan doen is haar ondersteunen zodat ze geen domme dingen gaat doen zonder het te vertellen, ik heb liever dat ze het doet en ik ervan weet dan dat ze het achterhoudt door mijn reacties." Sam knikte. "Fijn dat je het snapt." Ze stonden op en liepen naar het veld, ze gingen naast elkaar op een bankje zitten en zeiden niks meer tegen elkaar. Melaine begon stilletjes te huilen en Sam troostte haar zonder iets te zeggen. En sloeg zijn arm om haar heen en wreef over haar schouder. Melaine vond het fijn want het gaf haar een broederlijk veilig gevoel. Melaine zag opeens de lege stoel naast Miss Torres en realiseerde zich dat Sam daar eigenlijk had moeten zitten en daardoor voelde ze zich alleen maar beter. Hij wou haar waarschijnlijk niet alleen laten. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en zo zaten ze samen de rest van de dienst.

(ik ga proberen om steeds vaker een nieuw hoofdstuk te plaatsten, ow en voor de mensen die geinteseert zijn IK BEN GESLAAGD!!)