လမ်းခွဲပြီးပြီ၊မ​နှောင့်ယှက်နဲ့​တော့(မြန်မာဘာသာပြန်)

အခန်း-၂၈(ဂရုစိုက်ခြင်း)

​မော့အန်းယွီက ​ရေချိုးခန်းတံခါးကို မှီရင်း နှစ်နှစ်အရွယ် ​ကောင်​လေး​သေး​သေး​လေးတစ်​ယောက် အကျပ်အတည်းဖြစ်​နေတာကို လျစ်လျူရှူထားပြီး သက်​တောင့်သက်သာပုံစံနှင့်ပင် ဆိုလိုက်သည်။   " စားပွဲ​ပေါ်မှာ ဆန်ပြုတ်ရှိတယ် ။ မင်း မျက်နှာသစ်ပြီးရင် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် စားလိုက်​တော့ ။ ပြီးရင် ငါ မင်းကို ​ကျောင်းလိုက်ပို့​ပေးမယ် "

ဖရဲသီး​လေးက ​နောက်ကို ပြန်လှည့်မကြည့်ဘဲ သူ့​​ခေါင်း​လေးကို ငုံ့ကာ တိတ်ဆိတ်​နေသည်။

အဲဒီအခါ ​​မော့အန်းယွီက ​​နောက်လှည့်ထွက်သွား​တော့သည်။

သန့်စင်ခန်းအစွန်​လေးမှာ ငုတ်တုတ်​လေးထိုင်​နေတဲ့ တန်တန်က ​ရှေ့ကို ​ထွက်လာပြီး ဖရဲသီး​လေးကို နှစ်သိမ့်​​ပေးဖို့အတွက် သူ့လျှာ​လေးကို ထုတ်လိုက်သည်။

____________

" တင် ! "   ဓါတ်​လှေကားတံခါး ပွင့်လာခဲ့သည်။

​မော့အန်းယွီက ဖရဲသီး​လေးရဲ့လက်ကို ဆွဲကာ အထဲ၀င်လိုက်သည်။မကြာခင်မှာပဲ အ​နောက်တိုင်း၀တ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားတဲ့ စုန့်ရှီလင်ကလည်း ဓါတ်​လှေကားထဲကို ၀င်လာခဲ့သည်။

​မော့အန်းယွီရဲ့မျက်လုံး​တွေက ကျဉ်း​မြောင်းသွားသည်။   " ဥက္ကဋ္ဌစုန့် , တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ​နော် "

စုန့်ရှီလင်က ​မော့အန်းယွီကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ​ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး ဘာမှမ​ပြောဘဲ ဖရဲသီး​လေးကို ကြည့်​နေသည်။

ဖရဲသီး​လေးက ​မော့အန်းယွီကို သ​ဘောမကျ​ပေ။ဒါ​ပေမယ့် သူ ပါးပါးကို မ​နေ့ညက ကတိ​ပေးထားခဲ့ပြီး ပါးပါးကလည်း အလုပ်လုပ်ဖို့ သွား​နေသည်။ဒါ​ကြောင့် သူ့မှာ ​ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲ ​မော့အန်းယွီနဲ့အတူ ​နေ​နေရသည်။

​မော့အန်းယွီ ​မေးလိုက်သည်။   " ဘာလို့ ဥက္ကဋ္ဌစုန့်က ဒီ​နေရာမှာ​နေဖို့​ ရွေးလိုက်ရတာလဲ ??? "

" ကုမ္ပဏီနဲ့ နီးတယ်​လေ "   စုန့်ရှီလင် ခပ်​ရေး​ရေးမျှ ပြန်​ဖြေလိုက်သည်။​မော့အန်းယွီက ​မော့မိသားစုရဲ့ မိသားစု၀င်တစ်​ယောက်ဖြစ်တာ​ကြောင့် သူ ​မော့အန်းယွီကို ​လေးစားမှု​လေး ထား​ပေးလိုက်သည်။