TETNL Chapter 29

32 0 0
                                    

Jennie's POV

I'm feeling nervous as we go near the airport.

Rosé texted me na nasa airport na siya at inaantay ako.

I'm with my family together with Lisa, she is sitting beside me.

"kinakabahan ako, Lisa." bulong ko.

Alam ko naman na maririnig niya yun.

"Why? Scared of planes?" Tanong niya at hinawakan ang buhok ko.

Nakasandal at nakayakap ako sa kaniya the whole ride, parang ayokong umalis.

Ayoko siyang iwan.

"di nalang kaya ako tumuloy?" tanong ko sa kaniya, a worried look crossed to her face, and I can see it pretty well.

"Why? Akala ko dream mo ito? Why are you suddenly backing out?" tinitigan ako nito, pero di ko magawang mabasa ang reaction niya.

"Ayokong iwan ka dito." malungkot kong sabi sa kaniya, and with that ay nakita kong naluha siya.

But she wipe it right away. Saka matapang na binigyan ako ng isang magandang ngiti.

She's cheering me up, kahit na siya mismo ay nahihirapan din sa sitwasyon namin ngayon.

"No, don't do this just because of me." hinalikan nito ang noo ko.

Saka na tuluyang kumawala ang luhang kanina kopa pinipigilan.

"How about you? Magiging okay ka diba? You're strong right?" tanong kong muli sa kaniya, at tumango siya.

"Oo naman, I promise to wait you, nandito lang ako sa tabi mo okay? Call me anytime, if anything happen in there." umiiyak naman na niyakap ko siya ng mas mahigpit.

"And please try your very best, Jen you can do more and you can be more, I believe in you." she give me a smack on the lips as we arrived at the airport.

This is it.

Bumaba kaming lahat ng sasakyan.

Mom, Dad and Lisa.

Tatlong taong sobrang mahahalaga sa buhay ko ang mag dadala sakin patungo sa pangarap na tatahakin ko.

*sigh*

"You can do this, Jen." pag cheer up sakin ni Lisa, ngumiti ako sa kaniya at niyakap siya ulit. Habang papunta kami sa boarding area..

Tumingin ako sa paligid at hinanap si Rosé. She was with her Family too, together with Jisoo.

"Its the two of us now, Rosé." salubong ko sa kaniya, nakita kopa ang bahid ng luha sa cheeks niya.

"Yeah, kinakabahan ako. But we need to try our best. Hindi lang para satin." she cut her words at tinignan ang mga taong kasama namin ngayon.

"but for them also." she said.

*Ting Speaker Opened*

"Plane Number 246 will leave in a few minutes, all the passenger please go to the scanning section, before proceeding to the plane." rinig naming announce sa speaker dito sa airport.

And that's our flight.

Mabilis kaming nag paalam sa lahat.

Isa-isa kong niyakap si Mom.

"Thank you for everything mom, and for supporting me right now, I love you." she gives me a tigh hug, and kiss.

"Don't forget to eat healthy foods in there ha? Wag ka masyado magpaka pagod, hihintayin ka naming lahat. Hanggang sa pag uwi mo." Mom cryingly said.

Those Eyes,They Never Lie (On-Going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon