Bir Melek Ölürken - 2

.4.

Bölüm Şarkısı : Cem Adrian- Eskidendi,Çok Eskiden

●●●

Bir damla göz yaşı daha çizdiğim resme damlarken ıslaklıktan yırtılan kağıdı öfkeyle yırtıp yere fırlattım.

Nefes alamıyordum. İçimde yılların birikimi olan acı ve öfke bir bolöan gibi patlamaya hazırken sakin olmaya çalışıyordum.

Elimdeki kalemin ortadan kırılmasıyla gözlerim oraya döndü.İlk kez kendimi kontrol edemiyordum. İlk kez sorun yokmuş gibi davranamıyordum. Çünkü bir sorun vardı.

Evet. Belki de bunu kabul etmekle başlamalıydım.

Ne kadar öyle oturdum bilmiyorum. Bir süre sonra kendiliğimden sakinlemiş ve karalama yapmaya başlamıştım.

Yanımda duyduğum ayak sesiyle tüm dikkatim dağılırken irkilerek sağ tarafıma baktım.

"Vay bee boncuk gözlü ne güzel çizmişsin böyle."

İstemsizce oturduğum parkı çizdiğimi fark ettiğimde bende neden böyle bir şey çizdiğimi bilmiyordum. Oysa aklımda çok daha başka bir tema vardı buraya gelirken.

"Teşekkür ederim Barın abi. "

Bankta ki boş tarafa oturduğunda gözleri hala defterimde ki çizimdeydi.

"Gerçeğinden daha güzel yemin ederim."

İltifat alınca ne tepki vereceğini bilmeyenlerdendim. O yüzden sadece gülümsemeyi tercih ettim.

"Diğer çizimlerine de bakabilir miyim?"

Eli defterime uzandığında korkuyla geri çektim.

Afallasada bir şey demedi. Bakamazdı çünkü içinde genelde Fatih'in portreleri vardı.

"Şey ben aslında pek hoşlanmıyorum. İç dünyamı yansıttığımdan,yani yanlış anlama günlük gibi düşün ondan dolayı ben.."