İlkim & Barın
"Hayatı sürekli kendini koruma iç güdüsüyle yaşamak sadece daha fazla acı çekmeye sebep olur.Leonardo da Vinci'nin dediği gibi 'Daha fazla hassasiyetin olduğu yerde, daha çok eziyet vardır.'
Gözlemleyin çevrenizde ki insanları. Çektik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: Yaşlı Amca - Yakamoz Güzeli
●●●
Karşıda ki duvara yaslanmış,kollarını göğsünde bağlamış öylece bana bakıyordu. Sinirliydi.Yine.Bu adam neden sürekli sinirliydi?
Sor bakalım bir kendine..
"İyi misin?"
Buz gibi sesiyle sorduğu soru Fatih'in gidiyorum demesinden daha çok üzdüğünde beni anlam veremedim hislerime. Gerçi son zamanlarda hiç bir şeye anlam veremiyordum ben.
"İyiyim."
Değildim. Bana sarılmasını istiyordum.Bunu istemem normal miydi? Ya da bana sarılırsa her şeyin iyi olacağına inanmam ne kadar mantıklıydı?
"İyi."
Ne yani başka bir şey demeyecek miydi?
"İyi."
Onu taklit ettiğimde yüzünde tek bir mimik bile oynamadı.
Başka hiçbir şeyde söylemedi. Birbirimizin yüzünü izledik bir kaç dakika. Sonra döndü arkasını gitti.
Çöken omuzlarımla ardından baktım öylece. Biz hangi ara bu hale gelmiştik ? Neden sürekli bir birimizi incitiyorduk?
Merdivenin başında öylece dikilirken güç almak istercesine korkuluklara tutundum sıkıca.
Gözlerimi kapatıp bir süre nefeslendim. Yorgun hissediyordum. Yıpranmıştım. Hayatımı nereden tutsam elimde kalıyordu. Belki de insanlarda değil de kendimde aramalıydım cevabı. Sorun bendeydi belki de. Sonuçta biriyle bile düzgün iletişim kuramayan bendim.
Beynimin içinde dönüp duran düşüncelerim beni içine doğru çekiyordu yine. Yine kendi kendime işkence ediyordum.
Merdivenin başında dikilmiş mutsuzluğumu sorgularken ne oldu biliyor musunuz?
Birisi belimi sıkıca sardı.Kim olduğunu anlamam için gözlerimin açık olmasına gerek yoktu. Ben bu kokuyu seneler öncesinden biliyordum. Öyle bir sarıyordu ki o kollar beni,o karamsarlıklarla kaplanmış ruhumda bir gonca gül filizlenmişti. Su olmuştu kurumaya yüz tutmuş gönlüme.
"Ben sana kıyamıyorum boncuk gözlüm. Kızamıyorum. Küsemiyorum."
İçimde ki sıkıntı kaybolurken gülümsedim.
"Niye kızdın bana anlamadım ki zaten."
Fısıltıyla konuştuğumda duyduğundan bile emin değildim. Hala kollarının arasındayken dudaklarını saçlarıma bastırdı. Derin bir nefes aldı.Koklayarak öptü derler ya sanırım tam olarak bu durumdu bahsedilen.
