İlkim & Barın
"Hayatı sürekli kendini koruma iç güdüsüyle yaşamak sadece daha fazla acı çekmeye sebep olur.Leonardo da Vinci'nin dediği gibi 'Daha fazla hassasiyetin olduğu yerde, daha çok eziyet vardır.'
Gözlemleyin çevrenizde ki insanları. Çektik...
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
Bölüm Şarkısı : Perdenin Ardındakiler- Her Gece
●●●
Yumuşak,beyaz bir pufun üzerine oturmuş nasıl bir çizim yapacağımı kafamda tasarlamaya çalışıyordum. Ama sadece çalışıyordum. Bir türlü tamamen odaklanamamıştım.
Evin içerisinde ki tek ses kısık bir şekilde çalan şarkıya aitti. Barın hala mutfakta bir şeylerle uğraşıyordu. Çatık kaşları işibe verdiği önemi gösteriyordu. Üzerine giydiği siyah kazağı geniş omuzlarını ön plana çıkarmıştı. Dimdik duruşu öz güvenini her daim göz ler önüne seriyordu. Mavi ve keskin bakışları insanı elinde olmadan içine çekiyordu. Merhameti,ince düşünceleri..İnsanın ondan etkilenmeme gibi bir durumu olabilir miydi? Gözlerimi güçlükle onun üzerinden çekip derin bir nefes aldım.
Camın ardında olabildiğince orman ve sonsuz yıldızlarla süslü bir gökyüzü vardı. Ve bu güzelik bize ev sahipliği yapıyordu.Bunları içeren bir resim yapacaktım,bu güne ait bir anı olarak kalacaktı.Kafamda bir şeylerin oturması yaklaşık yarım saatimi almıştı. Arka plan renklerini seçip önce tüm tuvali boyamaya başladım.
Her baktığında seni hatırlasın istiyorsun dimi!
Bilmem..belki de istiyorumdur.Çünkü engel olamadığım bir şekildr o benim zihnime işlemeye başlamıştı. Ve bu hızla devam ederse bir sonra ki durağının kalbim olduğunu hepimiz görüyorduk sanırım.
Tuhaf bir çekim vardı. Gözlerinde ki o merhametti belkide beni en çok ona bağlayan. Bana bakarken her an kırılacak bir şeye bakıyor gibiydi. Yüzğnde her daim olan gülümsemesi kimsede olmadığı kadar samimiydi.
Ve çok yakışıklı İlkim! Dibim düşüyor.
Gülümsedim düşünceme. Tabi ki bununda etkisi vardı.
"Nasıl gidiyor?"
O kadar soyutlanmıştım ki hemen ardımdan gelen sesiyle yerimden sıçradım.
"Korkutmak istemedim."
Eğlenen sesine karşılık bende gülümsememi büyüttüm.
"Senlik bir durum değil ben kendimi fazla kaptırmışım."
Bakışlarım tuvalime döndü. Şimdilik çok bir şeye benzemese de sonu güzel olacaktı.
"Gayet iyi gidiyor."
Şöminenin yanında ki küçük masaya elinde ki tabakları dikkatlice bıraktı.
"Ama önce karnını doyuracaksın. Gel bakalım."
Masanın yanında duran büyük minderlerden birine oturduğumda o da hemen karşıma geçmişti.
