İlkim & Barın
"Hayatı sürekli kendini koruma iç güdüsüyle yaşamak sadece daha fazla acı çekmeye sebep olur.Leonardo da Vinci'nin dediği gibi 'Daha fazla hassasiyetin olduğu yerde, daha çok eziyet vardır.'
Gözlemleyin çevrenizde ki insanları. Çektik...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm Şarkısı: Can Ozan - Toprak Yağmura
●●●
İlkim'den
Yüzüme vuran güneş ışığıyla,huzursuzca gözlerimi araladım. Uykumu fazlasıyla almış olmam gerekirken ben hala hünlerce uyuyabilecek durumdaydım. Yatağı içinde garip hareketler yaparak esnedim. Yatmaktan her yerim tutulmuştu.
Komodinimin üzerinde duran telefonuma uzanıp gelen bildirimlere baktım.
Saat 9'a geliyordu. Okula gitmem lazımdı. Ama içimde azıcık bile istek yoktu. Hayattan nefret ediyorum modundaydım. Bakışlarım odamın büyük camına döndü.
Ocak ayı bitmek üzereydi nerdeyse. Dün gece yine kar atıştırmış tüm mahalleyi beyaz bir örtü gibi kaplamıştı. En azından bugün beni mutlu edebilecek bir şey vardı.
Uyuşuk hareketlerle sıcak yatağımdan çıkıp banyoya yöneldim.
Aynada gmrdüğüm halime istemsizxe göz devirdim.
Karışmış saçlarım,çökmüş göz altlarım,solgun cildimle gerçekten harika görünüyordum. Dünya güzelleriyle yarışırdım şu tipimle.
İşlerimi halledip kendime biraz çeki düzen verdim. İnsan içine öıkabilecek seviyeye geldiğime emin olduğumda odama geri dönüp dolabın karşısına geçtim.
Bugün biraz özenecektim kendime. Uzun zamandır paspal paspal geziyordum ortalıkta. Her gören hasta mısın sen diye soruyordu.Hayır arkadaşlar hasta değilim! Sadece mutsuzum..
Çekmecemden siyah ten çorabımı alıp bacaklarıma geçirdim. Siyah,boğazlı tiriko elbisemi giydim.
Saçlarımı düzleştirip,hafif bir makyaj yaptığımda o hastalıklı görüntüm biraz olsun gitmişti.
Uzun kaşe kabanımı ve çizmelerimi alıp aşağıya indiğimde annem uyanmış kahvaltı yapıyordu.
"Günaydın."
Yanağına küçük bir öpücük bıraktım. Bu hareketim biraz olsun onu ragatlatmış olacak ki küçük bir tebessümle bana baktı.
"Günaydın güzel kızım. Bakıyorum bugün kendine gelmişsin."
Karşısında ki boş sandalyeye oturup bir kaç lokma bir şey tıktım ağzıma.
"Evet. Bugün daha iyi hissediyorum."
Meraklı bakışlarının üzerimde dolandığını ona bakmasam bile hissediyordum.
"İlkim.."
Üzgün ses tonuyla gözlerimi pes edip oma çevirdim.
"Efendim anneciğim."
Gülümsedim. İyi olduğumu dğşünmesini istiyordum. Yeterince sıkıntısı zaten vardı. Birde benimle uğraşması gerekmiyordu.
