I'm Born as an Eryndor! (Season 1&2) - EDITING

Chapter 61

"O-Otis!" hindi ko mapigilang napahiyaw. Humigpit ang pagkakapit ko sa makapal na kobre kama na dulot ng sakit na aking iniinda. Para akong mapupunit sa loob!

"M-my rose..." ungol niya sa aking pangalan. "Ang init..."

Habang tumatagal ay ibang Otis na ang nakikita ko. And he began to move more quickly and powerfully! He even made a groan like a monster!

Sinubukan ko siyang itulak kahit kakaunti para maibsan ang sakit pero bigo ako. Sa tuwing ginagawa ko 'yon ay mas lalo pa niya diniin ang kaniyang sarili sa akin. Upang mapasubsob na ako sa headboard ng kama. Mariin pa niyang idinikit ang kaniyang noo sa pader! Sa puntong ito ay akala mo may pilit siyang inaabot mula sa loob ko. Ilang beses ko pa naririnig ang pagtawag niya sa akin na may halong desperasyon, panghihina at nagmamakaawa. Hindi ko magawang sagutin 'yon dahil sa pinapakawala kong daing at kaluguran kahit na kumawala na ang butil ng luha mula sa aking mga mata. Sa kabila n'on, mas sumasarap ang pakiramdam ko.

Mas lumalakas ang kuryente na gumagapang sa aming dalawa. Halos mawawala na ako sa aking sarili. Nababaliw na ako sa ginagawa niya! Ipinapakita niya sa akin ang pagiging mabangis niya, na akala mo ay nakipaglaban din siya sa isang delikadong halimaw.

"My rose... Kaunti nalang... Malapit na... Malapit---" namamaos niyang sabi. May halong mabangis na paghinga.

Yumuko pa siya sa akin kahit patuloy siya sa kaniyang ginagawa. Bigla niyang hinawakan ang aking panga saka siniilan niya ako ng nag-aalab na halik. Kusa akong kumapit sa kaniyang batok. Ginantihan ko din siya ng halik, kahit ganoon ay hindi ko pa rin mapigilang ikulong ang mga tumatakas na daing sa akin.

Ininat ko ang aking mga daliri sa paa. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Kasabay pa na malakas niyang itinulak ang kaniyang sarili palapit pa sa akin at nanginig. Sabay naming narating ang kasukdulan. Ramdam ko din ang mainit na likido. Bumaba ang tingin sa akin ni Otis. Nagtitigan kaming dalawa, pareho kaming naghahabol ng hininga.

"N-nasaktan ba kita?" sa kabila ng paghingal niya at pagod ay nagawa pa rin niyang mag-alala sa akin.

Hindi ako makasagot. Nanatili akong nakatitig sa kaniya. Sa huli ay marahang dumapo ang isang palad ko sa kaniyang pisngi.

"Hindi ko sinasadyang maging magaspang sa iyo." pahabol pa niya.

"Ayos lang." saka ngumiti ako. "Masaya ako at ikaw ang umangkin sa akin, Otis."

Natigilan siya sa sinabi ko. "My rose..."

"Pagod ka na ba?" bigla kong tanong.

"Kaya pa naman, bakit?" medyo nagtataka siya.

Ngumisi ako. "Sapalagay ko kasi, hindi pa tayo makakabuo kung isang beses lang. Ano kaya kung may pangalawang beses pa? Sabi mo nga, hindi ka pa pagod. Kaya mo pa." may halong panghahamon.

Namilog ang mga mata niya sa sinabi ko. Hindi niya aakalain na masasabi ko ang mga bagay na ito. Hindi niya mapigilang mapahalakhak. "Nasaan na ang kabadong asawa ko kanina? Nawala yata?"

"Hmm, nawala na. Masaya na siya." nagbuntong-hininga ako. "Papahingahin mo muna ako, saka na---"

Hindi siya umaalis sa ibabaw ko.

"Otis, alis ka muna d'yan..."

"Ayaw."

What the?!

Muli na naman siyang pumuwesto. "Hindi uso ang pahinga sa akin ngayon, my rose. Lalo na't hinahamon mo ako." saka inuulanan na naman niya ako ng halik. "Sinimulan mo ako, pwes, ako ang tatapos."

**

Tumayo na si Emperador Audrick mula sa kaniyang kinakauupuan. Masaya niyang ipinagdikit ang kaniyang mga palad. Tumingala siya na parang biniyayaan siya ng sobrang grasya mula sa kalangitan. Kuntento at masaya na siya sa kaniyang narinig kanina. Tuluyan nang naging kompleto ang kasal sa pagitan nina Otis at Rini. Ngayon ay makakahinga na siya ng maluwag. Makakatulog ng siya nang maayos.

Labis niyang ipinag-aalala niya na baka hindi tuluyang makompleto ang pag-aasawa ng prinsipe at prinsesa na tagapagmana dahil sa biglaang kasal na naganap ngayon. Ipinag-alala din niya ay baka hindi malapit ang dalawa kahit na matagal na itong nagkakakilala simula pagkabata palang.

Ngayong narinig na nila ang ebidensya, wala na siyang poproblemahin pa. Hindi na siya babahain ng pagkukwesyon ng mga lupon at ng mga taong nasasakupan niya. Lalo na't tinupad na niya ang ipinangako kay Vencel na hinding hindi niya gagamitin ang bunso nitong anak para lang sa politika.

"Maaari na tayong umalis." utos niya sa mga kasamahan.

Nagsitayo na din ang mga ito. Naghahanda na sa pag-alis sa pasilyo, sa harap mismo ng pinto ng silid kung nasaan ay naroroon sina Rini at Otis.

Hahakbang pa sana sila para umalis ay natigilan silang lahat nang may narinig sila mula sa loob ng silid. Sabay silang lumingon doon.

"Aray, Otis! Masakit!" rinig nila ang boses ni Rini.

Nanlaki ang mga mata niya. Bigla siyang ginapangan ng kaba. Natatakot siya na baka nagkamali siya sa iniisip na mabuti ang ugnayan ng dalawa. 'Huwag ninyong sabihing... Sinasaktan ni Otis ang nag-iisang prinsesa ng Cyan?!' sigaw ng bahagi ng isipan niya.

"Dahan-dahan naman, Otis. Wala namang naghahabol sa iyo. Teka, masarap!"

"Wala akong plano na papahingahin ka, Rini. Sisiguraduhin kong hinding hindi ka makakalakad kinabukasan. Haaa..."

Halos lumuwa ang mga mata ni Emperador Audrick sa narinig. Hindi lang siya, pati ang mga kasama niya sa pakikinig!

"Anong..." mahina niyang sambit.

"Sige pa, Otis... Idiin mo pa! Isagad mo pa!"

"Ganito ba gusto ng asawa ko? Hmm?"

"Oo, ganyan nga! Ahhh!"

"Teka, ibuka mo pa, my rose... Haaa..."

"Aahh... Pabaliwin mo pa ako, Otis.! Ohh, my rose...!"

"Ikinararangal ko na ako ang dahilan upang mabaliw ka nang husto tulad nito... Haaa..."

"Buntisin mo na ako, Otis!"

"Oo, Rini. Aanakan talaga kita! Aahh...!"

Napasapo sila sa kanilang mga bibig. Bakas sa mga mukha nila ang hindi makapaniwala! Hindi nila inaasahan na mapapakinggan nila ang mga bagay na ito! Parang hindi na ang anak niya na unang prinsipe at ang manugang niya ang naririnig niya. Ibig sabihin...

Nanatiling nanlalaki ang mga mata niya nang balingan niya ang mga kasamahan. Tulad niya ay nanlaki din ang kanilang mga mata.

Tumingala siya ulit at inangat ang mga kamay. Marahan siyang pumikit. Gumuhit ang malapad na ngiti sa kaniyang mga labi. "Labis ako nagpapasalamat sa mahal nating agila ng niyebe, hinding hindi siya nagkakamali na piliin kung sinuman ang mapapangasawa ng prinsipe na tagapagmana." marahan niyang sambit, pero sa loob-loob niya ay hihiwalay na ang kaluluwa niya sa kaniyang katawan anumang oras. Muli niyang sinulyapan ang mga kasama. "Sapat na ebidensya ito na tuluyan na nilang nakompleto ang sagradong kasal."