ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး

Chapter (148-2)- မျက်နှာပြောင်တာက မျိုးရိုးလိုက် တာကိုး......

 
"အမ်း...အာ့..အကိုကြီး...ဖြည်းဖြည်း ......  ~ အမ်း ...... "

နင်နင်၏ နူတ်ဖျားက ထွက်လာသည့် အသံလေးတွေက အရမ်းကို ရိုးသားပါသည်။ ထိုအသံတွေကြောင့် ရှုဟိန်၏ ရင်ထဲက မီးတောက်က ပိုတောက်လောင်လာခဲ့သည်။

 နင်နင်က သူ့အနမ်းတွေကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ခံစားမှုကောင်းနေသည်ကို သူ သိသည်။ ဒါကြောင့် သူက နင်နင်၏ အောက်ပိုင်း အဝတ်တွေကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

 ရှုနင်က ကားပေါ်မှာ ချစ်ရတာကို မကြိုက်လို့ အကိုကြီး ခုလိုလုပ်တာကို  စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်နေခဲ့တယ်၊ သူတို့ ထိုင်သည့် အနောက်ဘက်ခြမ်း နဲ့ကားမောင်းသူကို ခွဲခြားထားတဲ့ အလယ်ဗဟိုက ဘုတ်ပြားကို စိတ်ပူပန်စွာ တချက် လှမ်း ကြည့်လိုက်တယ်၊ ထိုနေရာကို ကာထားပြီးဖြစ်လို့ ရှုနင်က နည်းနည်းပိုပြီး စိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့ တယ်။ ဒါပေမယ့် သူက သူ့အသံကိုဘယ်လောက်ပဲ တိုးပါစေ.. ကားအရှေ့ခန်းက ဒရိုင်ဗာနဲ့ ကိုယ်ရံတော်ကတော့ ကြားနေရဦးမှာပဲ။

ရှုဟိန်က  တကယ့်ကို ထူးဆန်းတဲ့ ဝါသနာမျိုး မရှိပဲ မနေနိုင်ဘူးလား။

ရှုနင်က သူ့ပတ်ပတ်လည်ကို သံသယနှင့်လှည့်ပတ် ကြည့်နေစဉ် အကိုကြီးက သူ့ကို ချီမကာ  သူ့ခြေထောက်တွေကို ချဲကားပစ်လိုက်တယ်။ ရှုဟိန်က သူ၏လှံတံကို စတင် ထည့်သွင်းရန် ရှုနင်၏ အနောက်ဘက် အပေါက်လေးထဲကို သူ၏ လက်ချောင်း များကို သုံး၍  အလွန်နက်ရှိုင်းစွာ တိုးဝင်လိုက်သည်။

ညတိုင်းလုပ်ထားသဖြင့် ရှုနင် ၏ တွင်းလေးက နူးညံ့နေပြီး အကြာကြီး ချဲ့စရာမလိုလိုက်ပေ။ မကြာခင်မှာ ရှုဟိန်က နင်နင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ပွေ့ကာ နမ်းရှိုက်ရင်း အောက်ဘက်က သူ့အသားချောင်းကြီးကို ကိုင်ကာ နင်နင်၏ကိုယ်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။

နင်နင်က နမ်းနေရင်း သူ့ကိုယ်ထဲ ဝင်လာသည့် အသားချောင်းကြီးကို လက်ခံကာ အကုန်စုပ်မြိုလိုက်သည်။ ထူပြီး ရှည်သည့် အသားချောင်းအကုန်လုံး သူ့ကိုယ်ထဲကို ဝင်သွားတော့ သူ့ကိုယ်က ပြည့်ကျပ်သွားခဲ့သည်။