~~_Part-17_~~💙

Start from the beginning
                                        

ရှိုင်း-"အကို"

ဝေလင်းယံ-"အင်...အင်း ညီပြောလေ"

ရှိုင်း-"အကို ကျွန်တော့်ကိုမှတ်မိလား"

'မမှတ်မိပဲနေမလားညီရယ် ကိုယ်မင်းကိုလိုက်ရှာနေတာကြာပြီ သုတရှိုင်းဆိုတဲ့နာမည်လေးကို ကို့ရင်ထဲမှာ ကိုပိုင်တဲ့လူသားလေးလို့ ကမ္မည်းကျောက်စားထိုးထားတာပါကွာ'

ဝေလင်းယံ-"အင်း..."

သုတရှိုင်းစိတ်ပျက်သွားသည် သူဘာမှလည်းမပြောချင်တော့ပါ စစတွေ့ခြင်းတုန်းကလိုမဟုတ်ပဲ အေးစက်လွန်းနေသည်မဟုလား

သုတရှိုင်း-"ပြန်တော့မယ် အကိုအဆင်မပြေရင် ကိုယ့်ဘာသာပဲ ပြန်လိုက်ပါမယ် ကောင်းသောညနေခင်းလေးဖစ်ပါစေအကို"

ရှိုင်းထထွက်လာခဲ့ပြီး ကျောင်းရဲ့တစ်နေဂာကသစ်ပင်လေးအောက်မှာ သူရပ်ကာငိုနေမိသည်

ရှိုင်းထထွက်သွားတော့ ဝေလင်းယံဆွဲမထားပဲ ခဏလွှတ်ထားပေးလိုက်ပြီးမှလိုက်လာခဲ့သည်

'ညီရဲ့မျက်ရည်တွေက ကို့ကိုနာကျင်စေတယ်'

"အ...အကို ဘာလုပ်တာလဲ ကျေး.....‌ေကျးဇူးပြုပြီးလွှတ်‌ပါ"

ရှိုင်းငိုနေတုန်းနောက်ကနေဝေလင်းယံကဖက်လိုက်၍စကားအထစ်ထစ်ဖြင့်လွှတ်ပေးရန်တောင်းဆိုမိသည်

"ကိုမှန်းဘယ်လိုသိလဲ ညီ"

ရှိုင်းသူနဲ့စတွေ့ကတည်းကသူ့ဆီကရတဲ့ ရေ‌ေမွှးနံ့သင်းသင်းလေးကိုမှတ်မိနေသည်

"အကို"

"ပြောလေညီ"

"အကို့ကို ကျွန်တော်လိုက်ရှာတော့မတွေ့ခဲ့ပူး"

ဝေလင်းယံ ရှိုင်းကိုလွှတ်လိုက်ပြီးမျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်ကာ

"ညီ့ကိုလည်း ကိုလိုက်ရှာပါသေးတယ် သခင်လေးကိုကျောင်းလိုက်ပို့တုန်းက အကိုမင်းကိုတွေ့လိုက်တယ် မင်းကြည့်တော့ အကိုမင်းကိုရင်မဆိုင်ရဲခဲ့ပူး"

"ကျွန်တော်ကအကို့ကျောပြင်ကိုကြည့်ပြီး ရင်းနီးတဲ့အငွေ့အသက်ကိုကျွန်‌တော်ခံစားလိုက်ရ...အွင့်"

ရှိုင်းပြောနေရင်းဝေလင်းယံဆီမှFirst Kissအလုခံလိုက်ရသည်

"အကို ညီ့ကိုချစ်တယ်"

Lovely Ma Ma ⚡💛⚡Where stories live. Discover now