LANETLİ AŞK (DÜZENLEMEDE)

Bölüm 4

Arkadaşlar lütfen yorum yapın ve voteleyin. Görüşleriniz benim için önemli.

Eun Mi'den

Bir rüya görüyorum evet şuan bir rüyadayım. Ama neler oluyor bunlar kim? Hiç kimseyi tanımıyorum ama bütün yüzler tanıdık hissettiriyor.

Yazar'dan

Eun Mi rüya görüyordu ve bunun rüya olduğunun farkındaydı. Fakat tanımadığı yüzler ama bir yandan da tanıdık olan yüzler görüyordu. O rüyadaki kişileri tanımıyordu ama tanıyormuş hissiyatına kapılıyordu. Daha önce hiç duymadığı isimler işitiyordu. Oysaki Eun Mi'nin rüyası onun geçmiş yaşantısıydı. Lakin o bunun farkında değildi. Aklı karma karışık iken, kalbi acıyla sızlıyordu. O lanetinin ilk belirtilerini yaşıyordu. Annesi de, o doğduğundan beri buna inanmıyordu fakat içten içe lanetin gerçekleşmesinden korkmuştu. Onun bayılmasından sonra ise bu korku, musibet bir hastalık gibi bütün vücudunu sarmıştı. 

~13 Yıl Önce~

Yazar'dan

Bakan Kang-Shi'nin evinden gelen çığlıklar yerini bir bebek ağlamasına bıraktı. Hava güneşli ve sıcaktı. Yaz yeni gelmesine rağmen bu sıcaklık daha önce görülmemiş düzeyde fazlaydı. Havanın bu kadar sıcak olmasına karşın Chung Cha bir hayli üşüyordu ama bebeğinin sağlıklı bir şekilde dünyaya gelmiş olması bu iğrenç hissiyatı aklından silip atıyordu. Bebek bembeyazdı. Ebe onu Bir güzel paklarken nedimelerde Chung Cha'yla ilgileniyordu. Ardından ebe bebeği annesine verip odadan ayrıldı ve bahçede bekleyen bakanın yanına ilerledi.

Ebe: Tebrik ederim bakanım. Nur topu gibi bir kızınız oldu. Dediğinde, bakan mutluluğun verdiği şaşkınlıkla:

Kang-Shi: Nasıllar? Chung Cha? Bebek?

dedi. Yaşlı kadın bakanın bu haline güldü ve:

Ebe: Her ikisi de iyiler. Çok güzel bir kızınız oldu. Bence onun ve annesi için bir şaman çağırın. 

deyiverdi. Kang-Shi'nin de aklına yatmıştı ama şimdi daha önemli işleri vardı. Karısını ve yeni doğan çocuğunu görmek gibi. Yanında olan 4 yaşında ki oğlu Seokjin'in elini tutup:

Kang-Shi: Hadi oğlum annen ve kardeşini görmeye gidelim.

dedi. Seokjin hızla tamam anlamında kafasını salladı. Bir kardeşinin olması onu epey bir heyecanlandırıyordu. İçeriye girdiklerinde Chung Cha bebeği emzirmeyi bıraktı.

Kang-Shi: Nasılsın? İyi misin?

Diye hızla karısının yanına ilerledi ve elini tuttu. Chung Cha gülümseyerek:

Chung Cha: İyiyim.

dedi ve bebeği gözleriyle işaret ederek:

Chung Cha: Baksana, ne kadar güzel.

deyiverdi. Kocası da onu başıyla onaylarken ikisinin de gözü Seokjin'e kaydı bebeğe bir şeyler anlatıyordu fısıldayarak. Sanki büyük bir devlet sırrını anlatırmışcasına. İkisi de oğullarının bu haline gülümsemişlerdi. Aradan bir kırk gün geçtikten sonra bebeğin kırkını çıkarmak için saraya gitmişlerdi. Kraliçe bebeği çok sevmişti ve bebeğin kırkını şaman eşliğinde sarayda çıkarılmasını dile getirdi. Bakan ve ailesi de kraliçenin bu isteğini yerine getirdiler. Savunma Bakanı Kang-Shi, başarılarından ötürü kral ve kraliçe tarafından seviliyordu. Bu sebepten de kraliçe onları sarayına davet etmişti. Kral da bu bebeği görür görmez sevmişti. Hatta kraliçe ile birlikte bu bebeğe Eun Mi ismini vermişlerdi. Bütün saray halkı açıkçası bu duruma çok şaşkındı. O bebekte normal bir bebek gibiydi. Ama sonradan bu bebekte bir gariplik olduğu anlaşılmıştı ama kimse bunu göz önünde tutmuyordu. Chung Cha sarayda kraliçe ile ufak bir sohbet ettikten sonra Şaman yanlarına geldi. Bebeği yıkadıktan sonra konuşmaya başladı:

Şaman: Bu bebek ileride büyük ve acı verici bir lanetin içine sürüklenecek. Bu lanetin kaynağı ise geçmiştir. Bebek, Goryeo kraliçesi olan Se Hwa'nın ruhunu taşıyor. Bu bebek kutsal bir bebek ve ileride veliaht prensle evlenecek. İkisi de birbirine büyük bir aşkla lanetlidirler. Aşkları onları lanetlemiştir. Çünkü prens de Goryeo Kralı olan Gwangjong'un ruhunu taşımaktadır.

Chung Cha ve kraliçe Şaman'ı şaşkınlıkla dinliyordu. Chung Cha kızı için endişelenmeye başladı. Kraliçe ise anlatacağı her şeyi anlatıp gitmiş olan Şaman'ın arkasından bakakalmıştı. Ardından kraliçe, Chung Cha'nın ağlamaya başlamasıyla hızla ona dönüp teselli etmeye başlamıştı. Kendisinin de oğlu lanetliydi fakat acıyı o büyük ızdırabı onun kızı çekecekti. Kraliçe de bu duruma bir hayli üzülmüştü.

~Şimdi~

Eun Mi'den

 Değişik bir rüya gördüm ama şimdi uyanmama hatta hala gözümü bile açmamış olmama rağmen gördüğüm rüyayı unuttum.(Bu arada Eun Mi rüyasında, daha önce Se Hwa olarak anlatılan yeri gördü). Etrafımda fısıltı gibi sesler duyuyordum fakat gözlerimi açamıyordum. Olduğum yerde kıpırdamaya başladım ama sadece işaret parmağımı oynatabildim. Ardından elimde bir el hissettim. Şimdi konuşulanları daha net duyabiliyordum. Annemin bana seslendiğini duyunca dikkatimi ona vermeye çalıştım.

Chung Cha: Eun Mi? Eun Mi uyandın mı?

Diye seslendi. Sadece kısık bir sesle "Hı hı" diyebilmiştim. Bana en son ne olduğunu hatırlamaya çalışırken aklıma en son yatağa girip tam yatacakken kalbime saplanan ardından nefes almamı engelleyen ağrım geldi. Sonrasında zaten bayılmıştım. Annem bana:

Chung Cha: Nasılsın? Bir yerin ağrıyor mu?

diye sordu. Ben ise zar zor:

Eun Mi: Sadece çok halsizim.

dedim. Gerçekten çok kötü bir durumdaydım. Umarım çabucak iyileşirim. Biraz zaman geçtikten sonra tekrar uykuya daldım. Uyandığım zaman gözlerimi açabilmiştim ve biraz daha iyi bir haldeydim. Gözlerim annemi ararken biraz doğrulma kararı aldım. Fakat tam kalkacak iken içeri giren annem ve hekim Jungsoo ile başımı onlara doğru çevirmekle yetindim.

Hekim: Görünüşe göre daha iyisin Eun Mi.

Dedi gülümseyerek. Anlaşılan iyi olmama o da annem kadar sevinmişti. Ben de zor da olsa gülümseyerek:

Eun Mi: Evet Jungsoo amca. 

deyiverdim.