It hurts.. (Yoonmin)

Jin Hyung, help me!

Het is alweer een week verder en we zijn weer aan het trainen. Alles is bijna hetzelfde, behalve dat Jin Hyung elke keer vraagt of ik me goed voel. Of ik dorst heb ect. Hij wilt natuurlijk niet dat ik weer ziek wordt, wat ik heel goed begrijp ik wil zelf ook niet weer ziek worden. Ik zit in de hoek van de danszaal even uit te rusten. Wanneer ik recht voor me kijk zie ik Hoseok Hyung en Yoongi Hyung heel close bij elkaar staan, het maakt me opnieuw jaloers. Ik kijk toe wat ze allemaal doen en ik zie Hoseok Hyung iets in Yoongi Hyung zijn oor fluisteren en Yoongi Hyung knikt vervolgens met zijn hoofd. Ik kan het niet langer aanzien en kijk weg. Jungkook en Taehyung komen bij me zitten en beginnen over van alles te praten, zoals wie ik beter vind in gamen en dat soort dingen. Ik besluit te vergeten hoe close Hoseok Hyung en Yoongi Hyung waren en te praten met de 2 jongste members.

Na de training voel ik me helemaal gesloopt, ik kan merken dat mijn lichaam nog niet alles even goed aan kan. Maar ik laat het niet merken, ik wil niet dat de andere zich zorgen gaan maken om mij. Ik loop de keuken in en pak een glas drinken met ofcourse een rietje. Ik leun op het aanrecht en scrol wat door mijn telefoon heen en heb daarom ook niet door dat er iemand de keuken in komt lopen.

Yoongi pov

'Hyung, nu is onze kans. Je weet wat ik je vertelde in de danszaal he? Nu is het onze kans om te doen alsof en zijn reactie te zien.' Zegt Hoseok fluisterend in mijn oor wanneer we de keuken inlopen en Jimin zien staan die duidelijk niet doorheeft dat we de keuken in zijn gekomen. Ik knik en we beginnen met onze act. 'Wil je wat drinken Hyung? Ik pak het voor je.' Zegt Hoseok, nog steeds geen reactie van Jimin. 'Ja is goed, doe maar wat sap.' Zeg ik en nu pas kijkt Jimin op. 'Oh, hey Hyungs.' Zegt hij en vervolgens loopt hij de keuken uit met zijn glas drinken en zijn blik nog steeds op zijn telefoon gericht. 'Dit ging niet zoals gepland..' Zegt Hoseok en ik schut mijn hoofd. 'Hier is je drinken tho.' Zegt hij en geeft me het glas met sap en ik bedank hem met een glimlach. We lopen al lachend de keuken uit en ik zie Jimin op de bank zitten en hij kijkt ons aan, het enige probleem is dat hij me met een blik aankijkt die ik niet ken en ik kan er ook niks uithalen. We gaan door met de ''act'' maar dit keer een beetje meer intiem zoals Hoseok dat noemt. 'Hyung, mag ik vannacht bij jou in bed slapen? Ik voel me de laatste tijd zo eenzaam alleen op mijn kamer.' Zegt hij terwijl hij aan mijn arm hangt. Ik knik en kijk vanuit mijn ooghoek naar Jimin, maar hij is er niet meer. 'Waar is hij zo snel heengegaan zonder dat we het door hadden?' Vraagt Hoseok verbaasd.

Jimin pov

Ik zie hoe plakkerig Hoseok Hyung doet bij Yoongi Hyung en kan het niet meer aanzien. Ik schiet er snel vandoor en ren naar boven richting Jin Hyung zijn kamer, hij is de enige die me kan helpen. Zonder te kloppen storm ik zijn kamer binnen, gelukkig is hij alleen en hoef ik niet weer te zien hoe hij en Namjoon Hyung elkaar aan het opeten zijn. 'HYUNG, IK HEB JE HULP NODIG!' Roep ik meteen en doe de deur op slot zodat niemand zomaar binnen kan lopen en het kan verpesten. 'Wow, Jiminie wat is er aan de hand? Voel je je weer niet lekker?!' Vraagt hij meteen bezorgd, maar ik schud hevig mijn hoofd terwijl tranen mijn ogen verlaten. 'Jiminie, kom hier!' Zegt Jin Hyung en ik ren naar hem toe en ga bij hem op schoot zitten. Hij zat achter zijn bureau te werken aan een nieuw liedje, maar hij maakt altijd tijd vrij voor mij. Ik knuffel hem stevig terwijl ik mijn tranen de vrije loop laat, ik heb ze al te lang ingehouden. 'Wat is er Jiminie? Kan je het me vertellen zodat ik je kan helpen?' Vraagt Jin Hyung lief, maar voordat ik antwoord kan geven wordt er op de deur geklopt. 'Jin, ik ben het Namjoon. Doe de deur open.' 'Niet nu Namjoon, ik heb een huilende Jimin hier die ik moet helpen. Kom later maar terug.' Roept Jin Hyung en vervolgens hoor je voetstappen verdwijnen, Namjoon Hyung begreep het meteen. 'Okay, vertel me nu maar wat er aan de hand is okay?' Ik knik en begin te vertellen. 'I-ik v-vind Yoongi H-hyung l-l-leuk.. Al e-een best w-wel l-l-lange t-tijd.' Stotter ik aan een stuk door. Jin Hyung tilt mijn kin omhoog zodat hij in mijn ogen kan kijken. 'Maar dat is toch helemaal niet erg Jiminie?' Zegt Jin lief terwijl hij liefdevol in mijn ogen kijkt. 'Nee, m-maar i-ik ben b-b-bang d-dat Yoongi H-hyung mij n-niet l-l-leuk v-vind en d-dat ik v-voor s-schud sta en d-de groep in g-gevaar b-breng..' 'Wat denk je dat ik en Namjoon hadden. We durfde het eerst ook niet tegen elkaar te vertellen, beide waren we bang dat we de groep in gevaar brachten. Maar soms moet je risico's nemen in het leven, niet waar?' Zegt Jin Hyung terwijl hij me nog steeds diep en begripvol in de ogen kijkt. Ik knik opnieuw, maar ik ben nog steeds bang. Jin Hyung knuffelt me stevig en fluisterd allemaal lieve woordjes in mijn oor om me gerust te stellen.

Yoongi pov

'Namjoon, weet je waar Jiminie is?' Vraag ik aan Namjoon wanneer ik hem de trap af zie lopen met een bedenkelijk gezicht. 'Hij is bij Jin in de kamer. De deur zat op slot toen ik naar Jin wou gaan en hij zei dat hij een huilende Jimin bij zich had die hij moest troosten.' Antwoord hij, ik knik en loop naar Hoseok zijn kamer toe. Ik loop naar binnen aangezien zijn deur wagenwijd open staat. 'Hey Hyung, waarom dat bedenkelijke gezicht?' Vraagt hij meteen wanneer hij opkijkt. 'Ik vroeg aan Namjoon waar Jimin was en hij zei dat hij bij Jin Hyung in de kamer was en dat de deur op slot zat. Ook zei hij dat Jin Hyung had gezegd dat hij een huilende Jimin in zijn kamer had. Ik maak me zorgen, is dit door ons?' Vraag ik. 'Ik weet het niet, het kan door van alles zijn.' Zegt hij en we chillen nog wat in zijn kamer totdat ik Jin Hyung zijn stem hoor in de keuken.

'Hier Jiminie, neem deze aspirine maar in tegen de hoofdpijn. Het zal je beter laten voelen, echt waar. Er is echt niks mis mee okay, je bent niet raar het is gewoon normaal!' Zegt hij tegen Jimin. Ik loop de keuken in zonder na te denken en knuffel Jimin direct. Hij versteend helemaal onder mijn aanraking, waarschijnlijk liet ik hem schrikken. 'Jiminie, ik hoorde van Namjoon dat je aan het huilen was. Is alles okay?' Vraag ik bezorgd, hij kijkt me aan met zijn rode, opgezwollen ogen en knikt terwijl hij een kleine glimlach laat zien. 'Het gaat wel weer Hyung, dankje.' En met dat gezegd te hebben loopt hij de keuken uit.

Jimin pov

'Sorry Hyung, maar ik kan het je niet vertellen. Niet zolang je zo close bent met Hoseok Hyung.' Zeg ik zachtjes waarna ik naar mijn kamer loop.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hi, het begin is nog een beetje saai maar het leuke komt er aan. Soms horen saaie delen er nou eenmaal bij.

Ik wou iedereen die dit boek zo leuk vindt even extra blij maken door nog een deel te plaatsen ;)

Ik ben vandaag niet zo lekker wegens mijn 2de corona prik die ik gister heb gehad. De lieve en positieve reacties op dit boek helpen me echt beter voelen! Dus als dank daarvoor wou ik vandaag een extra deeltje plaatsen.

Ondertussen ben ik bezig met mijn andere boek waar ik door alle positieve berichtjes extra veel motivatie voor heb gekregen! So thanks guys!

Blijf vooral reacties achterlaten als je daar zin in hebt, daar word ik erg vrolijk van :D