ဗီလိန်ရဲ့ လမ်းပြကြယ်

အပိုင်း(၇၈)

သိပ္ပံတွဲမှာ ထိပ်တန်းအခန်းက ၂ခန်းပဲရှိတာလေ။ အဲ့တော့ ဒီ၂ခန်းက ကျောင်းသူအရေအတွက်က တစ်ခြားသာမန်အခန်းတွေထက်စာရင်တော့ ကျောင်းသားပိုများတယ်။ တစ်ချို့ပုံမန်အခန်းတွေက ကျောင်းသားကျောင်းသူအရေအတွက်က အယောက်၅၀အောက်မှာ ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခန်း၁၈နဲ့ ၂၈မှာတော့ တစ်ခန်းစီမှာ စုစုပေါင်း ကျောင်းသားကျောင်းသူအရေအတွက်က အယောက်၆၀လောက်ရှိတယ်။

ယောက်ျားလေးနဲ့ မိန်းကလေးအချိုးက ၇၃ရာခိုင်နှုန်းရှိတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲက မိန်းကလေးအရေအတွက်က စုစုပေါင်းမှအယောက်၂၀တောင်မရှိဘူး။

ချောင်လန်က အရင်တုန်းက ဝိဇ္ဇာအတန်းကိုတက်ဖူးတာလေ။ ပြီးတော့ အဲ့မှာ စာသင်ခန်းထဲမှာ ကောင်လေးဆိုလို့ အရှေ့မှာတစ်ယောက်နဲ့ အနောက်ဆုံးတစ်ယောက်ပဲ ရှိတာကိုပဲ မှတ်မိတယ်။ အခုဟာက သိပ္ပံအတန်းလေ။ ချောင်လန်ကို ကောင်လေးတွေချည်း ဝန်းရံထားနေတယ်။ ကံကောင်းတာက သူမနောက်ကခုံက ကောင်မလေး၂ယောက်ဖြစ်နေတာပဲ။ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်က ချောင်လန်နဲ့ အဆောင်ခန်းချင်းတူတဲ့ ရှန်းရှောင်ဟန် လို့ခေါ်တယ်။

ရှန်းရှောင်ဟန်က အရမ်းကို တက်ကြွတဲ့ personality ရှိတယ်။ ထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီးတာနဲ့ သူမက ချောင်လန့်ကို သူမကိုယ်သူမ မိတ်ဆက်ပေးပြီး ထန်းမော့ကိုတောင် စကားပြောလိုက်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ထန်းမော့က လူတစ်ယောက်နဲ့ ရင်းနီးဖို့ဆို အချိန်ကြာကြာယူရတဲ့ ပုံစံမျိုးဆိုတော့ နှမြောစရာပဲ။ အဲ့တာကြောင့် သူက အစပိုင်းမှာ ဘာမှပြန်မပြောခဲ့ဘဲ သူမကို လျစ်လျူရှုခဲ့တယ်။

အတန်းအစည်းအဝေးမှာ အတန်းပိုင်ဆရာက မိန့်ခွန်းတိုတိုလေးတစ်ခု ပြောခဲ့တယ်။ သူကပြောတယ် ထိပ်ဆုံးအခန်းဆိုတာက ' ထိပ်ဆုံး ' ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ရောင်ပြန်ဟပ်နေသင့်တယ်တဲ့။ အထူးသဖြင့် ဘာလို့လဲဆိုတော့ တစ်နှစ်လုံးက ထိပ်ဆုံး၃ယောက်က အခန်း၁၈ထဲမှာ ရှိနေမှတော့ သူတို့အခန်းက လပတ်စာမေးပွဲတွေမှာ အခန်း၂၈ကို သေချာပေါက် ရိုက်ချနိုင်မှာပဲလို့ အတန်းပိုင်ဆရာက တွေးလို့လေ။

အဲ့လိုပြောပြီးသွားတော့ သူကထပ်ပြောလိုက်တယ်။ ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေက စာထဲမှာပဲ စိတ်နှစ်ထားသင့်တယ်တဲ့။ နေ့တိုင်းနေ့ ပိုးဖလံတွေလိုမျိုး တလူလူလုပ်မနေကြနဲ့တဲ့။