My Genetically Modified Love

7: Ang Sabi Ko Sasama Lang Ako

At ngayon ko naiisip kung gaano ako ka-gaga noon. Kung kelan huli na, wala na yung bestfriend at lalakeng minahal ko. Kasi hindi pa ako handa at mas pinili ko noon yung gusto kong buhay ngayon.

Am I happy?

Of course I am! Bakit naman hindi, I'm living my dream, I have the best job ever, I help other people, I earn my own money and spend it whenever and however I want.

I just don't like how this feels. Yung ewan ko kung bakit nanghihinayang ako sa nawala sakin kasi ako naman ang may gusto na tumakbo sa simbahan noon. Walang nagsabi or kumumbinsi sakin, ako ang nagkusang lumayo. I have to admit it, nanghihinayang ako, kay Dave, sa pinagsamahan namin at sa malaking 'what if' na nabubuo sa isip ko everytime naiisip ko si Avie.

Kung tumuloy kaya ako noon, ano kayang nangyari?

Hindi ko maimagine, para naman kasing hindi bagay saking maging nanay noon. Sa ganda kong 'to??

Just kidding hehehe

Siguro nga, bagay,

Siguro hindi, no one knows, no one will ever ever know.

Kasi imposible namang mai-rewind ang lahat at saka ka magtake ng option B or iba pang options na hindi mo pinili aside from option A. Ano yan ulam? Pero kahit naman sa restaurants, kapag na-order mo na at dumating na sayo, kahit hindi masarap or hindi mo pala feel kailangan mong kainin kasi sayang at bayad na eh

Nagutom naman ako dun sa idea. Effort din mag-isip ah? Nakakagutom

Mahirap lang minsan na kapag sure ka na sa gusto mo, kung hindi man unavailable dahil nakuha na ng iba, eh busog ka na sa kinain mong iba.

Food yung tinutukoy ko ah? Baka kung ano yang iniisip... Hmmmmnn... Kainin kita jan eh hahaha I chew my food well pa naman patay ka.

Usapang pagkain lang? Minsan lang talaga may mga bagay na parang walang kwenta at hindi related sa topic, pero yung mga bagay na yun pa ang mas nakakapag bigay ng linaw sa malabong paningin at pag-iisip ng hindi maka-kita ng mga nasa harapan lang nila.

Wow nice ah? Naisip ko yun? Buti naman. Para hindi naman puro sa academe at medical surgery napapakinabangan ang magaling kong utak hehehe

I felt him move. His hand on my back moved lower. I moved to stop him. Grabe lang ah? Tulog pero nan-chachansing?

"Stop pretending you're asleep, I know you're awake" sabi ko kay Dave na nakapikit pa at mas humihigpit ang yakap sakin. Alam kong gising na siya, nag-papanggap na lang siyang tulog for some reason.

"Hmmm... Bakit?" sabi niya. Ha? Ano kami close? Dati yun, hindi na ngayon.

"Anong 'bakit' ka jan? Umayos ka kaya" I pushed his arms away para makawala ako, pero I still can't move dahil sa kumot na nakabalot sakin na naiipit niya. Hindi ko mahila yung kumot kasi maliit na portion nalang yung nahahawakan ko. Kainis lang ah.

"I missed you" sabi niya at saka ako dinaganan. He kissed me.

Nawindang naman ako dun!!! Bat ganyan siya bigla nalang nanghahalik ng walang paalam?!

Asus pa-virgin naman ako. Kala mo naman bagay hahahaha

Pero in fairness, he's still a good kisser. I couldn't help but close my eyes and respond.

He stopped. Kainis ah? Nageenjoy pa yung tao eh. I opened my eyes. He's staring at me. Nakipagtapatan ako ng titig, mahirap nang matunaw niya ako, dapat pareho kaming matunaw hahaha

"Alam mo bang it's impolite to stare at other people?" sabi ko with all my witty charm. Malakas at bagong charge yun kasi umaga at kakagising ko lang.