Tuhaf Bir Hikaye: Astoria Greengrass (üşenmediğimde düzenleniyor)

Bölüm 10: Hortlak

"Günaydın"

"Günaydın anne" Astoria esneyerek mutfağa girdi.

Noelden sonraki bir haftalık tatili geçirmek için Greengrass kardeşler evlerine dönmüştü.

Astoria geceleyin çalı gibi olmuş siyah saçlarını eliyle düzeltirken dolaptan bir su bardağı aldı.

"Ona bir hediye ver"

"Hı?" Astoria şaşkınlıkla arkasını döndü. "Anlamadım?"

"Bence anlarsın" dedi Bayan Greengrass gözlerini kızınınkine dikerek.

"Anneee" Astoria yanaklarının yandığını hissetti. Son günlerde kendinden utanma duygusu zaten ona yeterince işkence ediyordu. "İnanamıyorum!"

"Bu şeyin bir kapatma düğmesi yok" dedi Bayan Greengrass kafasını göstererek.

"Tamam ama o şey yanılıyor" dedi Astoria. "Ondan hoşlanmıyorum ben"

"Peki neden Hector'ı kabul etmedin o zaman?"

"Ondan da hoşlanmıyorum"

"İyi bir arkadaş ama"

"Beklentileri olacaktı"

"Sonrasını idare etmenin kendi elinde olduğunu biliyorsun değil mi? İnsanlar sırf bir partiye birlikte gittik diye evlenmiyorlar."

"Baloya gitmek istemiyordum"

"Bu dediğine inanmıyorsun"

Astoria güldü. "Sanırım Daphne'nin duygularını daha iyi anlıyorum şu an" dedi. "Hatta geçen ne olmuştu biliyor-"

"Konuyu değiştirme küçük hanım"

"Tamam da anne ondan hoşlanmıyorum ki ben. O bir zorba, dar görüşlü ve en önemlisi bizim gibileri küçümsüyor. Üstüne üstlük bir kız arkadaşı var zaten."

Annesi delercesine bakmayı sürdürdü. "Sorun senin bir muggle-doğumlu olman mı?"

"Biliyorsun, ben bunu hiçbir zaman sorun etmedim"

"Eğer bir gün sorun etmek aklına gelirse şunu unutma, annen ve baban büyücüyken büyücü olarak doğmak kolaydır, asıl önemli olan ailende büyü güçleri yokken bu güçlere sahip olabilmektir."

"Asla sorun etmem anne" dedi Astoria yeniden. Annesi ise hala ona bakıyordu.

"Henüz çok küçüksün Astoria. Pek çok şey gördün evet fakat yine de küçüksün." içini çekti "İnkar etmeye küçük bir ara verip soruma cevap ver: Hiç onunla göz göze geldin mi?"

Astoria cevap vermek için ağzını açtı. Fakat birden aklına geldi... Onunla hiç göz göze gelmemişti. Gözbebeklerine hiç bakmamıştı. Yalnızca uzaktan göz rengini görmüştü. Göz bebeği irislerin ortasındaki ufak boşluktur, ve bu boşluk içinize açılan ufak penceredir. İrisler, hatırlarsınız, pek çok şeyi saklayabilir, eğer yapan kişi bunda ustaysa. (Ve tam da bu yüzden siyah gözleri okumak zordur.) Astoria duraksadı...

"Hayır"

Annesi gülümsedi, başını iki yana hafifçe salladı. "Bir gün bunu dene"

"Yapamam" sesi çok cılız çıkmıştı, başını önüne eğdi. Annesi yanına geldi ve hafif bir dokunuşla çenesini yukarı doğru kaldırdı.

"Bir gün buna hazır olacaksın, Ollivander haklı, sende büyük bir sadakat olduğu konusunda"

Astoria ağlayacakmış gibi hissediyordu, başını geriye doğru çekti, iki yana salladı. "başka biri olmasını tercih ederdim"