Not Your Typical Fairytale

I

THE SECOND CHANCE

*****

Hera's POV

Ang init! Ano bayan sino ba itong panay hawak sa katawan ko? At panay ang galaw ngunit hindi naman ako nahihilo.

Nasa duyan ba ako?

Teka– pano naman nagkaroon ng duyan 'yung kotse?

Wait–akala ko ba namatay ako sa pagsabog?

Anong nangyayari?

Meron bang namatay na at nakakapag-isip parin?

Right! Walang ganon.. baka nasa heaven ako.

Pfftt- ako?!

Mapupunta sa langit?

Impossible!

Sa dami kong pinatay at ginawang masama ay mapupunta pa kaya ako sa langit kung saan puro banal lang ang maaari?

Nope!

Mali.. baka nasa impyerno ako. Kaya nga ako nagkaroon ng cancer kasi kinarma ako hindi ba?

But wait—

I didn't die because of my illness, I died because of explosion.

SINO NAMANG HAYOP ANG NAGLAGAY NG BOMBA SA SASAKYAN KO!

"Waaaahhh! Uwaaahhh!"

T-teka...uwaahh?

Kaninong boses 'yun? May kapatid ba ako? Pero ako lang ang nagsasalita.

Wag mong sabihing napipi ako?

Pipi? Bakit ko naman iisiping napipi pa ako, eh patay na nga ako diba??

"Y-your majesty, babae po ang anak niyo." nanginginig na saad ng isang babae.

Sino naman 'tong nangninginig na babae and what?

You're majesty?!

Nasa theatre ba ako at may nagtatanghal ngayon sa entablado.

Then nakatulog ako?

Am i dreaming?

Teka.. bakit ba ako nag iisip ng kung ano-ano eh patay na nga ako?? Ganito ba kapag patay na, nakakapag-isip parin?

But It's weird, I felt that my whole body was still intact. I can move my fingers and I can hear, moreover—

I'm breathing.

If that's the case, I can open my eyes.

And so I did, when I opened my eyes. A mixed of gold and white ceiling welcomed me. I can tell that those interior design was cost a billion. Bigla akong naglaway sa nakita. Hindi ako nagkakamali, mukhang ginto rin ang ibang kagamitan dito.

Shit! Ang sarap sa mata!

Napahinto ang mata ko sa pag-tingin sa paligid ng biglang dumapo ang aking mata sa babaeng buhat ako.

ANO? Buhat ako!?

Paano naman niya ako mabubuhat eh, ang bigat-bigat ko.