Rule Over - T.M.R

•12• güç uğruna

"NE!?"

"Bağırma Darchelle, Evet gayet ciddiyim."
Pekala, ben şoktan ve şaşkınlıktan şekilden şekile giren yüzümle ona bakarken o gayet sakindi ve sanki her gün babasını öldürme planı kuruyormuş gibiydi.

"Tamam. Şimdi doğru mu anladım, babanı öldüreceksin ve benim senin yanında olmamı istiyorsun?"

"Evet."
Tom aptal değildi. Onu destekleyeceğimi adı kadar iyi biliyordu. Eğer bilmese asla böyle bir kumar oynamaz babasına söyleceğimi bile bile bana teklif etmezdi.

Güç ve zeka olarak karşılaştırırsak Tom babasından çok daha güçlü ve kurnazdı. Eğer öyle olmasaydı yıllarca babasının gölgesinde yaşayıp güç toplamazdı.
"Cevabımı zaten biliyorsun Riddle. Daha önce de Dediğin gibi biz ortağız ve seni destekleyeceğim."

Memnuniyetle gülümsedi ve kitabından çalışmaya devam etti. Bense hala ona nasıl yardım edebileceğimi düşünüyordum. En başından beri bana 'zamanı geldiğinde sende bana yardım edeceksin' diyordu zaten. En başından beri amacı babasını öldürdürmekti ve buna rağmen ona en sadık kişi gibi görünebilmeyi başarmıştı.

Aslında onu desteklememde ki en önemli sebebim Tom'un bana saygı duyuyor olmasıydı. O aptal uzaylıya benzeyen adam beni kölesi olarak görüyordu.
Sonradan kendi gücümün farkına varmam ondan güçlü olduğum gerçeğini değiştirmezdi.

Tom'la ortak amaçlar için uğraşıyorduk. Eğer amaçlarımız farklı olsaydı bu ortaklık en başından biterdi, ikimizde hak ettiğimiz gücü istiyorduk ve alacaktıkta. Ben tanrıça ve perilerin kraliçesi olmayı tırnaklarımla kazıya kazıya almıştım, Kendimi öldürmekten dahi çekinmemiştim. Riddle'da kendi babasını öldürecekti hak ettiği güç için.

Bu bizi ortak amaçlara sahip kılardı...

"Hey Darc!"

"Draco?"
Onu görene kadar, onun tamamen aklımdan çıktığını fark bile etmemiştim. Yerimden kalktım ve ona sarıldım, özlemiştim kardeşimdi sonuçta...

"Nasılsın?"

"İyiyim. Riddle ile çalışıyoruz biliyorsun... Sen?"

"Bende iyiyim babamla uğraşıyorum öyle... Her zamanki gibi klasik baskılarını ve kurallarını uyguluyor işte."

"Takma Lucius'i her zamanki hali. Ülkem bir açılsın seni yanıma alacağım!"
Güldü ve saçlarımı karıştırdı sanırım bu hayatta en sevdiğim insan draco olabilirdi... O benim her şeyimdi.

"Darchelle?"

"Efendim dray"

"Seni çok seviyorum tamam mı? Sen benim biricik kardeşimsin."

"Bende seni seviyorum dray..."
Tekrardan sarıldık, bu duygusallık bünyeme fazlaydı canım...

Bahçeye çıkıp biraz sohbet ettikten sonra akşam yemeği için büyük salona ilerlemeye başladık.
Vardığımızda Draco'ya el sallayıp Riddle'ın karşısına oturdum. Bir kaç haftadır omun yakınlarına oturuyordum eğer önemli bir şey olursa daha kolay anlaşabilelim diye.

"Yasak saat başlayınca odama gel."

"Tamam."
Kimsenin bize karşı çıkma ihtimali dahi olmasa da ortalık içinde bunu konuşmak riskli olabilirdi. Her ne kadar herkes Riddle'a itaat ediyor olsada ana emirleri lord'tan alıyorlardı ve onun kulağına gitme ihtimali çok yüksek olurdu.
Hızlıca bir şeyler yiyip zindanlarda ki odama ilerledim, bir kaç kitap aldım ve onları okuyarak vakit geçirmeye başladım.

Gözlerim artık ağrımaya başladığında gözüm duvardaki saate gitti. Yasak saat başlayalı yarım saat olmuştu biraz geç kalmıştım ama umursamadım ve odamdan ağır adımlarla çıkıp erkekler yatakhanesinde olan riddle'ın yanına ilerledim. Kapıyı çaldım ve cevap beklemeden içeriye daldım. Yüzüme bakmadan konuşmaya başladı,
"Geç kaldın Darchelle."