Chapter (112-2)- 🔞ကားေပၚမွာ တႀကိမ္... အိပ္ခန္းထဲမွာ တႀကိမ္
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ.."
ထ်န္းက်ားေဟြ႕က တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ရႈနင္ကို စကားလာေျပာတာျဖစ္ေပမယ့္ အခု သူက လူေတြကို အနားဝိုင္းလာေအာင္ ဆြဲေဆာင္မိေနသည္။ ဒါ့အျပင္ ေက်ာက္တုန္း၏အေနာက္မွာ ရပ္ေနသူက ေကာ္က်ိျဖစ္ၿပီး သူ႔ကို နက္ရႈိင္းစြာစိုက္ၾကည့္ကာ ၿပဳံးေနသျဖင့္ ထ်န္းက်ားေဟြ႕၏မ်က္ႏွာက ေၾကာက္လန႔္ကာ ျဖဴေရာ္ေနသည္။
ရႈနင္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုၿပဳံးကာ ထိုင္ဖို႔ဖိတ္လိုက္ခ်ိန္ ထ်န္းက်ားေဟြ႕က ထိုင္ရမလို ထရမလိုျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ေၾကာင့္ ထိုင္ခုံက လဲက်ေနၿပီး ဘယ္သူမွ သူ႔ကို လာမကူေပးၾကေပ။
မၾကာခင္က နာမည္ႀကီးသြားသည့္ ဝမ္ခ်ဳံး၏သတင္းက အနည္ထိုင္စျပဳလာေလၿပီ။ ဝမ္ခ်ဳံးက ေကာင္းမြန္ၿပီး အေတာ္ေလးေတာ္ေပမယ့္ ေနမေကာင္းတဲ့သူ႔မိခင္ကို ေဆးဝါးကုသဖို႔ အိမ္ကိုမေရာင္းပစ္ခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူက ခ်မ္းသာတဲ့သူငယ္ခ်င္းဆီက လွည့္ပတ္ၿပီး ေငြေခ်းဖို႔ပဲ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အခုလို သူေပ်ာက္ကြယ္ေနခ်ိန္ သူ႔အေမက ျပည္သူေတြကိုဖြင့္ခ်ကာ သနားၾကင္နာမႈကိုရယူၿပီး သူမအတြက္ ေဆးဖိုးလႉဒါန္းေငြကို ေပးခဲ့ၾကေပမယ့္ သူမသားအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ တက်ီက်ီညည္းတြားေနတာကို ရပ္တန႔္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ၾကေပ။ သူမက သနားစရာေကာင္းေပမယ့္ သူမလိုလူအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ဖို႔ မထိုက္တန္ေပ။ သူမတို႔က နတ္ဆိုးလိုစိတ္ဓာတ္ရွိသူေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕ဖို႔ထိုက္တန္သည္။
ေကာ္က်ိက ဝမ္ခ်ဳံးအေၾကာင္းေျပာျပထားၿပီးလို႔ ရႈနင္က သိထားၿပီးေပမယ့္ ထ်န္းက်ားေဟြ႕ေျပာျပခ်ိန္မွာ အခုမွၾကားဖူးသလို နားေထာင္ေပးလိုက္သည္။ ထ်န္းက်ားေဟြ႕ကို ရႈနင္ေဘးမွာေတြ႕လိုက္ခ်ိန္ လာအကူညီေတာင္းတယ္လို႔ ေကာ္က်ိက ထင္ခဲ့သည္။ ဒီမွာရွိတဲ့လူအားလုံးက အ႐ူးမွမဟုတ္ဘဲ။ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးလိုေနရာမွာ လူတစ္ေယာက္ကို အသာတၾကည္ေခၚသြားၿပီး သတင္းတစ္ခ်က္မထြက္ေအာင္ အုပ္ထားႏိုင္တာ ဟုန္ေလြ႕ပဲရွိတယ္ဆိုတာ အကုန္သိၾကသည္။ တကယ္လို႔ ရႈနင္က ဝမ္ခ်ဳံအတြက္ ဟုန္ေလြ႕ကိုဆန႔္က်င္ကာ တစ္ခုခုေျပာလိုက္ရင္ ရႈနင္ဒုကၡေရာက္မွာကို ေကာ္က်ိက စိုးရိမ္ေနသည္။
ၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ခြင္မွာ ဟုန္ေလြ႕ကို စိတ္မေပ်ာ္ေအာင္လုပ္မိသူတိုင္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားရတာခ်ည္းျဖစ္သည္။
ေကာ္က်က သူ႔ေရွ႕မွာ ေျဗာင္က်က်ပဲ ဒီကိစၥကို ဝင္မကူညီေပးဖို႔ ရႈနင္ကို အလြယ္တကူ ထုတ္ေျပာေနသည္ကိုၾကားေတာ့ ထ်န္းက်ားေဟြ႕ရင္ထဲ ခါးသက္လာသည္။
ဒီကာလအတြင္း ယုန္ေလြ႕က လူေတြကိုေခၚသြားၿပီး အဲ့ဒီလူေတြက အေလာင္းပင္မက်န္ေအာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..?
ဒါေၾကာင့္ က်န္းခ်ီက ေကာ္က်ိကို လုံးဝအာမခံရဲတာလား။ ဒါေတာင္ သူက ဘာေၾကာင့္ ခုလိုျပႆနာႀကဳံရတာလဲ..?
ရႈနင္၏ ထူးမျခားနားဟန္ကိုၾကည့္ၿပီး တကယ့္အရင္းအျမစ္အစစ္က ဘယ္သူဆိုတာ ထ်န္းၾကားေဟြ႕ ရိပ္မိလာသည္။ ငါတို႔က ရႈနင္ကို တစ္ခါမွမဆန႔္က်င္ဖူးဘူးေလ။ က်န္းခ်ီဆိုရင္ C ၿမိဳ႕ေတာ္ကလာၿပီး ရႈနင္နဲ႔ တစ္ၿမိဳ႕တည္းသားမဟုတ္လား။ ဒါေတာင္ သူက ဘာေၾကာင့္ က်န္းခ်ီကို ခုလိုလုပ္ရက္တာလဲ။
ေတြးရင္း ထ်န္းက်ားေဟြ႕က ရႈနင္ရဲ႕အၾကည့္ေအာက္မွာ အဲ့ဒီေနရာက ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္ဖို႔လုပ္ခ်ိန္ ေက်ာက္တုန္း၏ သံသယမ်က္ဝန္းနဲ႔ တည့္တည့္တိုးေတာ့သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. ငါ့ကို အဲ့လိုမၾကည့္နဲ႔.. ငါက သူနဲ႔မရင္းႏွီးဘူး.."
"သူတို႔က တျခားလူေတြကို အႏိုင္က်င့္ေနတာကို ငါ မၾကာခဏေတြ႕ခဲ့တယ္.. သူတို႔က လူေကာင္းေတြမဟုတ္ဘူး.. ရႈနင္.. မင္း ေနာက္ဆိုရင္ ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ၾကည့္လိုက္.. ၿပီးေတာ့ သူတို႔နဲ႔ သိပ္မေရာနဲ႔.."
ေက်ာက္တုန္းက စိတ္သက္သာရာရဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ဒီစကားကိုၾကားေတာ့ အရင္ဘဝက သူဘယ္ေလာက္မ်က္စိကန္းၿပီး တုံးအခဲ့သလဲဆိုတာ သတိရၿပီး ရႈနင္ ရွက္သြားခဲ့သည္။ က်န္းခ်ီ၊ ထ်န္းက်ားေဟြ႕တို႔ရဲ႕ ေျမႇာက္ပင့္စကားေတြမွာ ယုံၾကည္ၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြလို ဆက္ဆံၿပီး သြားလာတိုင္း သူပဲအၿမဲေကြၽးေမြးခဲ့သည္။ ရႈနင္က ဘာေတြရင္ဆိုင္ေနရတယ္ဆိုတာ သူတို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မသိခဲ့ၾကသလို ရႈနင္ နိမ့္ပါးဒုကၡ ေရာက္ခ်ိန္မွာ မ်က္စိေရွ႕ကေန လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾကသည္။
ဒီဘဝမွာေတာ့ သူတို႔ကို ေခြးတစ္ေကာင္လိုဆက္ဆံျပမယ္.. ၾကည့္ထားလိုက္..
မၾကာခင္ စာသင္ခ်ိန္စေတာ့မွာမို႔ ရႈနင္က ထြက္လာခဲ့စဥ္ ေကာ္က်ိက သူ႔ပုခုံးကိုလက္တင္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ကေလးေလး.. ငါလုပ္တာ အရမ္းလြန္သြားလား.."
"ဟင့္အင္း.. ဒီတစ္ခါ ခင္ဗ်ား အရမ္းႏူးညံ့ေနတယ္လို႔ေတာင္ ထင္တာ.."
ရႈနင္က အၿပဳံးေလးႏွင့္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာ္က်ိက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး ရႈနင္၏ႏွာေခါင္းေလးကို အသာညႇစ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းေပ်ာ္တယ္ဆို ၿပီးတာပါပဲ.. ထ်န္းက်ားေဟြ႕နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ငါကိုင္တြယ္လိုက္ရမလား.."
"ပုံမွန္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေပ်ာ္ေအာင္လုပ္တဲ့သူတိုင္း ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ေနေရာင္ကိုမျမင္ရေတာ့ဘူး.."
"ဒါေပါ့.. ငါတို႔ကို မေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္လုပ္သူတိုင္း အဆုံးသတ္မေကာင္းေစရဘူး.."
ေကာ္က်ိ၏မ်က္လုံးက လက္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး အဆိပ္နဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ အၿပဳံးတစ္ခုေပၚလာတယ္။
"ငါတို႔ကိုေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမြန္တဲ့နိဂုံးေလး ရေစရမယ္.."
ရႈနင္က ေကာ္က်ိရဲ႕ေက်ာကို ညင္သာစြာပုတ္ကာ ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားရဲ႕ရန္သူအားလုံးက ေသကုန္ပါၿပီ.. ခင္ဗ်ားကို အခုကစၿပီး ဘယ္သူမွ ျပႆနာ ထပ္မရွာႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး.."
"ေကာင္းၿပီ.. ေနာင္အနာဂတ္မွာ ငါ့ရန္သူ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူး.."
ေကာ္က်ိ၏မ်က္ႏွာက စိတ္ရႈပ္ေထြးလာၿပီး ရႈနင္ကို ေလးနက္စြာငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ရႈနင္က သူ႔ကို ျဖဴစင္စြာၿပဳံးျပေနသျဖင့္ သူက ေခါင္းငုံ႔ကာေျပာလိုက္သည္။
"ေနာင္မွာ ဘာကိစၥပဲရွိရွိ ငါ့ကိုေျပာျပပါ.. မင္းပ်င္းလာရင္ ငါ မင္းရဲ႕ေျခသည္းလက္သည္းေလး ျဖစ္ေပးမယ္.. ဘယ္လိုလဲ.."
"ေကာင္းတာေပါ့.. ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေမြးရာပါပုံစံေၾကာင့္ လူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔အႏိုင္က်င့္လို ႔ရတယ္ ထင္ေနၾကတယ္.. ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေသြးတိုးစမ္းသူေပၚလာရင္ ခင္ဗ်ားဘာလုပ္မလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ျမင္ခ်င္ေသးတယ္.."
ရႈနင္က ေတာက္ပစြာၿပဳံးကာ ဂုဏ္ယူေျပာလိုက္သည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တီးတိုးေျပာေနတာေတြ႕ၿပီး ေက်ာက္တုန္း စိတ္သက္သာရာရသြားခဲ့သည္။
အေစာကတည္းက ေကာ္က်ိက ရႈနင္ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနၿပီး တစ္ခုခုေျပာခ်င္သလို ပါးစပ္ဟလိုက္ေပမယ့္ ရပ္ရပ္သြားခဲ့သည္။ သူတို႔ၾကားမွာ ေျပာစရာရွိတယ္ဆိုတာ သူသိေနသည္။ ေက်ာက္တုန္းက ဒီအုပ္စုေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လို႔ သူ႔ညီေတြအကုန္အတြက္ စိတ္ပူေနရသည္။
ရႈနင္က အခန္းကိုျပန္သြားၿပီး စာေလ့လာေနစဥ္ ေကာ္က်ိ၏ သနားစရာအေျခအေနႏွင့္ စိတ္ထားေတြေၾကာင့္ သူ႔ႏွလုံးသားေလး ယိမ္းယိုင္သြားခဲ့သည္။ သူ႔ပုံစံကိုအေပၚယံၾကည့္႐ုံနဲ႔ စိတ္ရင္းကို ဘယ္သူမွမသိႏိုင္ၾကေပ။
ေကာ္က်ိ ျပႆနာႀကီးႀကဳံခဲ့ခ်ိန္မွာ ရႈနင္က တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကယ္တင္ခဲ့မိသည္။ အဲ့ဒီလူေတြနဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ျပႆနာတက္ခဲ့သည္ကိုေတာ့ ရႈနင္မသိခဲ့ေပ။ သူက ေကာ္က်ိကို ေသခ်ာဝွက္ထားေပးခဲ့ၿပီး ေကာ္က်ိက ၃ရက္လုံးလုံး အဖ်ားတက္ကာ ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က သူက ေသမွာေၾကာက္လို႔ ရႈနင္၏လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့မိသည္။ ရႈနင္က ကိုယ္ရံေတာ္ေခါင္းေဆာင္ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ၿပီး ေဆးဝယ္ခိုင္းကာ ေကာ္က်ိကို ေပ်ာက္ေအာင္ကုေပးခဲ့သည္။ ဒီကတည္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေတြ႕ဖို႔ကံပါလာခဲ့တာျဖစ္သည္။
အဲ့ဒီဒဏ္ရာေတြက ေကာ္က်ိရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ အမာ႐ြတ္ေတြ ထင္က်န္ခဲ့သည္။ ရႈနင္က အမာ႐ြတ္ေပ်ာက္ေအာင္ ကုေပးခ်င္ေပမယ့္ ေကာ္က်ိက လက္မခံေပ။ ဒီအမာ႐ြတ္ေတြကို တမင္ သူ႔ကိုယ္ေပၚခ်န္ခဲ့ၿပီး အၿမဲ သူ႔ကိုယ္ကိုယ္သတိေပးေနခ်င္သည္။ ဒါမွ ေနာက္ထပ္ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ေတြ႕ဆုံခ်ိန္မွာ သူထပ္ၿပီး မေပ်ာ့ညံ့သြားမွာျဖစ္သည္။
ရႈနင္က ညပိုင္း အခ်ိန္ပိုစာက်က္တန္းကို မတက္ေတာ့ဘဲ ဆရာမကိုသြားေျပာခဲ့သည္။ သူက သြားလာရတာ အဆင္မေျပေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဆရာမက ရႈခ်ိန္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္သည္။ ရႈခ်ိန္က ဘာေျပာလိုက္သလဲမသိေပမယ့္ အဲ့ဒီကတည္းက ဆရာမက ရႈနင္ကို ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ေပ။
ရႈနင္က ေက်ာင္းဂိတ္ဝကိုထြက္လာေတာ့ ဗင္ကားအနက္ထဲကို ထ်န္းက်ားေဟြ႕က ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ဝင္သြားတာေတြ႕ရၿပီး ေယာက္်ားႀကီးတခ်ိဳ႕က ဟိုဟိုသည္သည္ၾကည့္ကာ လိုက္ဝင္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ရႈနင္က ဒါကိုျမင္ေတာ့ ေမးေစ့ကိုပြတ္ကာ စဥ္းစားလိုက္သည္။ လူဆိုတာ ကိုယ့္အတိုင္းအတာကိုသိဖို႔ အေရးႀကီးသည္။ မဟုတ္ရင္ မထိသင့္သူကိုထိမိၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့က်ားကို ႏႈိးလိုက္သလိုျဖစ္ႏိုင္သည္။
ဝမ္ခ်ဳံးရဲ႕မိခင္က ႐ိုးသားကာ ပါးနပ္ေပမယ့္ သူ႔သားေပ်ာက္သြားတဲ့ႏိုက္ကလပ္ကို သြားတြယ္ကပ္ေနၿပီး ေန႔တိုင္း ေႏွာင့္ယွက္ေနလို႔ ေနာက္ကြယ္ကပုဂၢိဳလ္ကို သတိထားမိေအာင္ လုပ္လိုက္ပုံရသည္။ ဒါေၾကာင့္ အဲ့ဒီမတိုင္ခင္က ထ်န္းက်ားေဟြ႕ဆီကို လူလႊတ္လိုက္ပုံရသည္။ ထ်န္းက်ားေဟြ႕က အရမ္းကိုပါးနပ္ၿပီး က်န္းခ်ီ ၁၀ ေယာက္ေပါင္းထားတာထက္ပိုသည္။ သူက အစီစဥ္အတိုင္းလုပ္ေနေပမယ့္ သူ႔အႀကံအစည္က အစကတည္းက ေပၚသြားၿပီဆိုတာ မသိခဲ့ေပ။ သူက ရႈနင္ကို စကားသြားေျပာမိၿပီး ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ လူတစ္စုကလာေခၚတာခံရလို႔ စိတ္ရႈပ္ေနသည္။
ဒါကိုလုပ္တာလည္း ဟုန္ေလြ႕ပဲလား။
ရႈနင္က သူ႔ကိုလာႀကိဳတဲ့ကားထဲဝင္လိုက္စဥ္ သန္မာတဲ့လက္တစ္စုံက သူ႔ကိုဆြဲယူကာ ရင္ခြင္ထဲသြင္းလိုက္ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မြတ္သိပ္စြာနမ္းလိုက္သျဖင့္ လန႔္ျဖန႔္ကာ ေအာ္လိုက္မိေပမယ့္ သူ႔အစ္ကိုႀကီးမွန္းသိသြားေတာ့မွ ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။
မနက္ကမွခြဲခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့အထိအေတြ႕ကို အရမ္းလြမ္းေနမိသည္။ ရႈနင္က အစ္ကိုႀကီးကို တင္းေနေအာင္ျပန္ဖက္ထားသျဖင့္ ၾကားေလေသြးလို႔ မရေအာင္ ပူးကပ္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားက မြတ္သိပ္ျပင္းျပစြာ နမ္းေနၾကသျဖင့္ ကားထဲ ညည္းသံ၊ နမ္းရႈိက္သံတို႔ ထြက္ေပၚလာသည္။
ျပင္းျပသည့္အနမ္းက ႏွစ္ဦးလုံး၏ေသြးသားေတြကို ဆူေဝလာေစၿပီး အထိန္းကြပ္မဲ့လာေစသည္။ ရႈဟိန္၏လက္ေတြက နင္နင္၏အဝတ္ေတြကို ရႈပ္ေထြးေလ်ာ့ရဲသြားေစသည္။
သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြက သခင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို တင္ေဆာင္ကာ အိမ္ဆီေမာင္းလာခဲ့ၾကသည္။
မၾကာခင္ ကားထဲမွာ နင္နင္၏အဝတ္ေတြ အကုန္ကြၽတ္ကာ ဘာမွမရွိေတာ့ေပ။
"အစ္ကိုႀကီး.."
ရႈနင္က အလန႔္တၾကားေအာ္လိုက္မိသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ.."
ရႈဟိန္က ျပန္ေမးရင္း ရႈနင္၏အတြင္းခံကို စိတ္မရွည္စြာ ဆုတ္ၿဖဲပစ္လိုက္သည္။ ( ⊙ o ⊙ )
ရႈနင္က အစ္ကိုႀကီး၏ ျပင္းျပကာ အ႐ိုင္းဆန္ေသာ အျပဳအမူေၾကာင့္ ေၾကာင္အကာ တုန္လႈပ္သြားသည္။ သူ႔ပါးစပ္က ႐ုတ္တရက္ စကားသံမထြက္ႏိုင္ေအာင္ ရင္ထိတ္ေနသည္။
"ဟင့္အင္း.. အစ္ကိုႀကီး.. ဒီမွာလုပ္ဖို႔ ေတြးေနတာ မဟုတ္ဘူး မလား.."
"ငါ.. မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး.."
"ဟင့္အင္း.. မ.. မျဖစ္.. ကြၽန္ေတာ္တို႔.. အြန္း.. ဟင့္အင္း.."
သူ႔လက္ေခ်ာင္းက ရႈနင္၏အေပါက္ေလးထဲ ႐ုတ္တရက္တိုးဝင္လာသျဖင့္ ရႈနင္ တီးတိုးညည္း လိုက္မိသည္။
အိုး.. ေသလိုက္စမ္း.. သူတို႔က ကားထဲမွာေလ..
ရႈနင္က ထိတ္လန႔္ကာ ႐ူးခ်င္သြားသည္။
မေၾကာက္နဲ႔.. မေၾကာက္နဲ႔.. စိတ္ေအးေအးထား.. အစ္ကိုႀကီးက ေသခ်ာေပါက္ ေခ်ာဆီယူလာမွာပါ..
ရႈနင္က သူ႔ဘာသာႏွစ္သိမ့္ေနရင္း 'ဒီလိုဟာကို ဘယ္သူက သြားေလရာယူသြားမွာလဲ' ဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ (→_→)
ရႈနင္က သူ႔ကိုယ္သူ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ရင္း သက္ျပင္းရႈိက္လိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီး.. အဲ့တာ.. နာလိမ့္.. အာ့.."
ေနာက္က်သြားၿပီ။ အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ကိုေပြ႕ခ်ီေျမႇာက္ကာ တင္ပါးႏွစ္မႊာၾကားက အေပါက္ေလးထဲသို႔ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေလၿပီ။
"အ႐ူးေလး.. ငါက မင္းကို ဘယ္လိုလုပ္ နာက်င္ေစမွာလဲ.."
ရႈဟိန္က ေကာင္ေလးကို ေကာင္းမြန္သည့္ အေနအထားရေအာင္ ေျပာင္းလိုက္ရင္း ဆက္လက္ထိုးသြင္းလိုက္ကာ လႈပ္ရွားလိုက္သည္။
"အရမ္းမၾကမ္းနဲ႔.. အဲ့တာမပါဘဲ.. ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူး.. ေသသြားလိမ့္မယ္.." (Σ( ° △°|||)︴)
"အဲ့တာ.. ဟုတ္လား.."
"အင္း.. အဲ့တာ.."
"အဲ့တာဆိုတာ ဘာလဲ.."
"........."
"မင္း ငါ့ကိုမေျပာဘဲ ငါက ဘယ္လိုသိမွာလဲ.."
ဒီလိုအခ်ိန္ဆိုရင္ အစ္ကိုႀကီးက မေကာင္းဆိုးဝါးလို ေျပာင္းလဲသြားတာပဲ..။ သူသိလ်က္နဲ႔ တမင္လုပ္ေနတာမလား..?
ရႈနင္က အစ္ကိုႀကီးကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ အစ္ကိုႀကီးပုံက အမွားမလုပ္ထားသလို ခပ္တည္တည္ပင္။
ဒါေၾကာင့္ ရႈနင္က အံႀကိတ္ကာ ေျပာလိုက္ရေတာ့သည္။
"ဒီမွာ ေခ်ာဆီမရွိဘူး.. ေခ်ာဆီမရွိဘဲ ကြၽန္ေတာ္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး.."
"မင္းက အ႐ူးေလးဆိုတာ ငါေျပာသားပဲ.. ငါက ကြန္ဒုံးမပါဘဲ မင္းကိုလုပ္မယ္ထင္လို႔လား.. ဟမ္.."
ရႈဟိန္က ရယ္လိုက္ၿပီး ဆူပုပ္ေနတဲ့ ရႈနင္၏ မ်က္ႏွာေလးဆီ ငုံ႔နမ္းကာေျပာလိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႕ၾသရွရွအသံက နား႐ြက္ထဲတိုးဝင္လာသလို နားသန္သီးေလးကိုလည္း သူက လ်က္လိုက္သည္။
"မင္း ငါ့ကို မယုံဘူးလား.. ေသခ်ာ နားေထာင္ၾကည့္ လိုက္ေလ.."
သူ႔ကိုယ္ထဲကို အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြ ဝင္ထြက္ခ်ိန္ တစြပ္စြပ္သံေတြ ထြက္ေပၚေနသည္။ သူက လက္ေခ်ာင္းမွာ ကြန္ဒုံးစြပ္ကာ သူ႔ကိုယ္ထဲကိုထိုးဆြၿပီး တြင္းခ်ဲ႕ေန တာကိုး..။
အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ကိုနမ္းေနတဲ့အခ်ိန္က ဒါကို သတိမထားခဲ့မိေပ။ ဒီလိုရွက္စရာျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ ရႈနင္၏မ်က္ႏွာေလးက နီျမန္းသြားၿပီး ရႈဟိန္၏ရင္ဘတ္ကိုတြန္းကာ ျငင္းဆန္လိုက္သည္။
"အာ့.. အစ္ကိုႀကီး.. ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိပ္ခန္းထဲေရာက္မွ.. လုပ္ရေအာင္လို႔.. အခုက ကားထဲမွာ.. ဟင့္အင္း.."
"ကားထဲမွာလည္း ဘာျဖစ္လဲ.. ဘာမွမပူနဲ႔.. သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြက ႏႈတ္လုံၿပီးသား.. သူတို႔ပါးစပ္က ဘာသံမွမထြက္ေစရဘူး.."
ရႈဟိန္၏မ်က္ဝန္းထဲ ရမၼက္ရွိန္က ပိုေတာက္လာၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါ.. ဟင့္အင္း.. အာ့.."
ရႈနင္က အစ္ကိုႀကီးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခြထားၿပီး ရႈဟိန္က သူ႔တင္ပါးေလးကိုၿဖဲကာ အေနာက္ဘက္ကေန လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ တြင္းခ်ဲ႕ေနတာျဖစ္သည္။
ရွက္စရာအေနအထားေၾကာင့္ နင္နင္ကျငင္းေပမယ့္ မရေတာ့ေပ။ ရႈဟိန္က လက္ေခ်ာင္းကိုထုတ္ကာ သူ႔ေကာင္ႀကီးကို ေဘာင္းဘီထဲကထုတ္လိုက္ၿပီး တြန္းထိုးျငင္းဆန္ေနသည့္ ကေလးေလး၏ တင္းက်ပ္ကာ ပူေႏြးသည့္တြင္းေလးထဲကို ေအာက္ကေနပင့္ထိုးကာ တဆုံးထည့္လိုက္သျဖင့္ နင္နင္၏လက္ေလးက သူ႔ပုခုံးကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ မ်က္ႏွာေလးက လည္တိုင္နားအပ္ၿပီး ညည္းတြားလိုက္သည္။
ရႈဟိန္က နင္နင္ကိုယ္ထဲကို ပိုင္ႏိုင္စြာဝင္ၿပီးေတာ့မွ စတင္လႈပ္ရွားေတာ့သည္။
အစ္ကိုႀကီး၏လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေမာင္းေနသည့္ကားက လႈပ္ခါလာခဲ့သည္။ သူ႔ေပါင္ေပၚခြထိုင္ထားေသာ ရႈနင္ခမ်ာ မိုးႀကိဳးဒဏ္ခံေနရသည့္သစ္ပင္ေလးလို ခုန္ေပါက္ယိမ္းထိုးလို႔ေနသည္။
ဒါက အရမ္းကိုၾကမ္းတမ္းလြန္းလွလို႔ သူ႔ႏွလုံးသားက လက္မခံခ်င္ေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာကေတာ့ စတင္ၿပီးစိတ္လႈပ္ရွားကာ ထူပူတက္ႂကြလာခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြက ျပင္းထန္သည့္ႏွီးေႏွာ ဆက္ယွက္မႈကို ရန္ခုန္မက္ေမာၾကတာကိုး။
ရႈနင္၏ကိုယ္က အစ္ကိုႀကီး၏ ေအာက္မွပင့္ၿပီးထိုးသြင္းမႈေၾကာင့္ သာယာမႈကို ခံစားလာရေတာ့သည္။
ဒီသာယာမႈက ဦးေႏွာက္ကိုလႊမ္းမိုးသြားခ်ိန္မွာ ရႈနင္က ဘာကိုမွမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရႈဟိန္ကိုသာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားႏိုင္ေတာ့သည္။
သူ႔ပုံစံေလးက တုန္ခါေနၿပီး သနားစဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။
ရႈဟိန္က နင္နင္၏ကိုယ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္ပါးကေနပင့္မကာ ခြန္အားအျပည့္ျဖင့္ ဆက္တိုက္ထိုးသြင္းေနခဲ့သည္။ သူ႔ခြန္အားႏွင့္ သက္လုံက အရမ္းေကာင္းလြန္းလွသျဖင့္ ဒုတိယတခ်ီကိုေရာက္ေတာ့ ရႈနင္က ဘယ္လိုမွ မေတာင့္ခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေကာင္းကင္ဘုံကိုေရာက္ သြားသလို ခံစားရကာ အစ္ကိုႀကီးပုခုံးေပၚ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ကာ တိုက္ပြဲက်သြားေတာ့သည္။
ရႈဟိန္က သူမၿပီးခင္ အေတာ္ေလးကို အလုပ္မ်ားသြားခဲ့သည္။ သူက အားသြန္ခြန္စိုက္ ညီေလးကိုယ္ထဲ အႀကိမ္အေတာ္ထိုးသြင္းၿပီးမွ ထုတ္လႊတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ညီေလးကို ရင္ခြင္ထဲေပြ႕ခ်ီၿပီး ျမတ္ႏိုးျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ ေငးၾကည့္ကာ နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။
ညီေလး၏မ်က္လုံးေထာင့္က မ်က္ရည္စေလးကို လက္မႏွင့္ အသာဖိပြတ္သုတ္ေပးလိုက္သည္။ ဒီအငိုသန္တဲ့ကေလးေလးက ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို ႔သနားဖို႔ ေကာင္းလိုက္သလဲ..။
ရႈဟိန္က ကားထဲမွာပါတဲ့ ေစာင္နဲ႔ ကေလးေလးရဲ႕ကိုယ္ေလးကို လုံေအာင္ပတ္ေပးကာ အိမ္ထဲကိုဝင္လာခဲ့သည္။
ရႈနင္က ည ၈ နာရီမွ ႏိုးလာခဲ့သည္။ သူက အိပ္ယာထက္က ေစာင္ေအာက္မွာ ဝတ္လစ္စလတ္ရွိေနၿပီး သူ႔ခါးကနာေနၿပီး ေပါင္ေတြက ေတာင့္ေနသည္။ ကားထဲမွာ အစ္ကိုႀကီးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခြလ်က္ အေနအထားႏွင့္ ခ်စ္တင္းေႏွာရတာ သူ႔အတြက္ တကယ္ကို မသက္သာလွေပ။
အရမ္းပင္ပန္းတာပဲ..
သူနည္းနည္းသက္သာလာေတာ့ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေတြးလိုက္စဥ္ ကားက အစ္ကိုႀကီးေၾကာင့္ လႈပ္ခါေနမည္ကို ျပန္သတိရကာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ေဆးနီနဲ႔ပက္ထားသလို နီရဲသြားသည္။ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ၊ ဒ႐ိုင္ဘာေတြက သူတို႔ကိုမၾကည့္ဘူးဆိုေပမယ့္ ကားက ဒီေလာက္ယိမ္းထိုးေနၿပီး သူလည္း ေအာ္ညည္းေနလို႔ ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ အားလုံးသိေနေလာက္ၿပီ။
ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ..
သူ႔မ်က္ႏွာက အဖ်ားရွိသူလို ထူပူလာခဲ့သည္။
ငါက အသက္ ၃၀ ရွိေနၿပီ.. ဒါကို လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ခက္ေနတုန္းလား.. ရႈဟိန္က ငယ္႐ြယ္တက္ႂကြတဲ့ အ႐ြယ္ျဖစ္လို႔ သူလိုခ်င္တာကို မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ယူမွာပဲ.. အစ္ကိုႀကီးကိုခ်စ္လို႔ ေက်နပ္ေအာင္ေပးဖို႔ ရႈနင္လည္း ဆႏၵရွိပါတယ္..
ထိုစဥ္ အစ္ကိုႀကီးက ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ႏွင့္ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ရႈနင္က ရွက္ၿပီး ေစာင္ထဲေခါင္းဝွက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ရႈဟိန္က ရႈဟိန္ပါပဲ.. သူမ်ားေတြလို ပုံမွန္နည္းနဲ႔ မလုပ္တတ္ဘူးပဲ.. (/(ㄒoㄒ)/~~)
"ဆာေနၿပီလား.. အစ္ကိုႀကီးက ထမင္းခ်က္အန္တီကို မင္းအႀကိဳက္ ဆန္ျပဳတ္ခ်က္ခိုင္းထားတာ.. ၿပီးေတာ့ အသီးအ႐ြက္ဆားစိမ္လည္း ပါတယ္.. ဆားသိပ္မငန္ဘူး.. ငါတို႔ ဒါကို အသီးေတြနဲ႔ အစားထိုးထားတယ္.."
ဒီစကားကိုၾကားေတာ့ ရႈနင္က စိတ္တက္ႂကြလာ ခဲ့သည္။
သူ႔အႀကိဳက္ကိုလုပ္ေပးႏိုင္တာ အန္တီက အေကာင္းဆုံးပဲ..
ရႈဟိန္က စားစရာေတြကို စားပြဲေလးေပၚတင္ကာ အိပ္ယာထက္ကို သယ္လာေပးသည္။ ရႈနင္က ဆန္ျပဳတ္တစ္ဇြန္းစားၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီးေရာ စားၿပီးၿပီလား.."
"အင္း.. အေစာက မုန႔္စားထားတယ္.."
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အတူစားေလ.."
ရႈဟိန္က ရႈနင္ခြံ႕ေကြၽးေသာဆန္ျပဳတ္ကို မျငင္းဘဲ စားလိုက္သည္။ သူတို႔ တစ္ေယာက္တစ္ဇြန္းစားၿပီး ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကုန္သြားေတာ့ ရႈဟိန္က ေနာက္ထပ္ဆန္ျပဳတ္ ထပ္ထည့္လိုက္သည္။
ရႈနင္၏ပါးစပ္က တြန႔္ခနဲျဖစ္သြားသည္။
သူ႔အစ္ကိုႀကီးက မဝဘူးဆိုတာ သူသိသားပဲ။ သူက တစ္ပန္းကန္တည္းစား႐ုံႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွမတင္းတိမ္တတ္ေပ။
ထိုစဥ္ ရႈနင္က သတိရကာ ေမးလိုက္သည္။
"အေဖ့ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီလား အစ္ကိုႀကီး.."
"အင္း.. ဆက္ၿပီးၿပီ.."
အမ္.. ရႈဟိန္က အမူအယာမေျပာင္းဘဲ ေျပာလိုက္လို႔ ရႈနင္က သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္သည္။
အစ္ကိုႀကီးက အျပစ္မကင္းသလို မခံစားရဘူးလား..? သူတို႔က အေဖ့ကိုဖုံးကြယ္ၿပီး ခ်စ္ေနၾကတာေလ..
"ငါတို႔က ဒါကို အေႏွးနဲ႔အျမန္ ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ.. စိတ္ေအးေအးထား.. ဘာမွဆိုးဝါးတာ မျဖစ္ေစရဘူး.."
"အြန္း.."
အစ္ကိုႀကီးဆီက အာမခံခ်က္ကိုရလိုက္ၿပီးေတာ့ ရႈနင္ စိတ္သက္သာရာရသြားေပမယ့္ သူ႔အေဖ အသက္တိုသည္ကို သတိရသြားသည္။ တကယ္လို႔ အေဖသာ ဒီထက္အသက္ရွည္ရွည္ေနခဲ့ရရင္ အရင္ဘဝက သူလည္း ဒီေလာက္ဒုကၡေရာက္ ခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။ ကံေကာင္းၿပီး မိုးနတ္မင္းက သူ႔ကို ဒုတိယအခြင့္အေရးေပးကာ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာေစသည္။
သူ႔ရဲ႕ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ သူ႔ကံတရားကို ေျပာင္းလဲႏိုင္လိုက္မလား..?
အခုအေနအထားနဲ႔ဆိုရင္ သူခ်စ္တဲ့လူေတြႏွင့္ အနီးကပ္ေနႏိုင္ေလၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ၁၀ ႏွစ္ပဲ သူအသက္ရွင္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူေပ်ာ္ပါသည္။
"မင္း ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ.."
အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ကိုစိုက္မၾကည့္ဘဲနဲ႔ သူေတြးေနသည္ကို သိေနတာလား...!!
"သိပ္မေတြးနဲ႔.. အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္လုံး ရွိေနတာပဲ.. ဘာမွမေကာင္းတာ မျဖစ္ေစရဘူး.. အစ္ကိုႀကီး မင္းကိုခ်စ္တယ္.. မင္းက အစ္ကိုႀကီးကိုမမွီခိုဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းခ်င္တယ္ဆိုတာ သိတယ္.. ဒါေၾကာင့္ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ အေတာင္ျဖန႔္ၿပီးပ်ံသန္းႏိုင္ဖို႔ အစ္ကိုႀကီးမ်က္လုံးတစ္ဖက္ မွိတ္ေပးထားတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ မင္းကိုယ့္ကို ကန္ထုတ္လို႔မရဘူး.."
ရႈဟိန္က ဆန္ျပဳတ္ကိုလက္စသတ္ကာ ပန္းကန္ကိုခ်လိုက္ၿပီး ေျပာခဲ့သည္။
ရႈနင္၏သူငယ္အိမ္က က်ဳံ႕သြားမိသည္။
သူ အားလုံးသိသြားၿပီလား..?
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရႈဟိန္ဘယ္ေလာက္သိသလဲဆိုတာ မသိႏိုင္လို႔ ရႈနင္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"ေကာင္းပါၿပီ.. ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကိုႀကီးကို ကတိေပးပါတယ္.."
သူတို႔ၾကားကေလထုက ထူးဆန္းေနသည္။ သူက တျခားအရာကို မစဥ္းစားႏိုင္ဘဲ အိပ္ယာထက္မွာ လဲေလ်ာင္းေနသည့္ ကေလးေလး၏လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားစဥ္ ရင္ခုန္သံေတြ ဗရမ္းဗတာျဖစ္ကာ ေသြးသားဆႏၵေတြ ထပ္ၿပီးျမင့္တက္လာခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ သူက နင္နင္ကို ထပ္မယူေတာ့ဘဲ ကေလးေလးကို ေအးေအးေဆးေဆးေတြးႏိုင္ဖို႔ ထားရစ္ကာ ေကာ္ရစ္တာကို ပန္းကန္ေတြသယ္ဆင္းလာခဲ့သည္။
ရႈဟိန္က ပန္းကန္ေတြထားခဲ့ၿပီး အေပၚထပ္ကို အျမန္တက္လာသည္။ နင္နင္ကို အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း အၾကာႀကီးမထားရစ္ႏိုင္ေပ။
သူတို႔ ႐ုပ္ရွင္ခဏၾကည့္ၾကၿပီးေနာက္ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေဝမွ်ၾကသည္။
တစ္ခါခ်စ္ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဘာေၾကာင့္မခ်စ္ရမွာလဲ..?
စိတ္လႈပ္ရွားစြာႏွင့္ ရႈနင္က အစ္ကိုႀကီးကို ဆြဲေဆာင္မႈရွိစြာၿပဳံးကာ ေခၚလိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီး.. ဟိန္.."
(ထပ္ျပီး မီးပံုထဲ ေလာင္စာထည့္ေနေသာ နင္နင္ပါ... ေသတြင္းတူးတာ ေတာ္တဲ့ နင္နင္ကို လက္ခုပ္တီးေပးႀကပါ....( >o<) )
***-***
KAMU SEDANG MEMBACA
ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး
RomansaMyanmar Translator _ May King Start date _ August 12, 2020 End date _ October 25, 2021 (completed)
Chapter (112-2)- 🔞ကားပေါ်မှာ တကြိမ်... အိပ်ခန်းထဲမှာ တကြိမ်
Mulai dari awal
