ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး

Chapter (112-1)-🔞ဒီကလေးကို ငုံထားချင်သည်အထိ မြတ်နိုးသည်

Chapter (112) - ဒီကေလးကို ငုံထားခ်င္သည္အထိ ျမတ္ႏိုးသည္


ရႈဟိန္လွမ္းနမ္းတာ ခဏေလးဆိုေပမယ့္ ရႈနင္မွာ အေဖႏိုးသြားမွာစိုးလို႔ တခ်ိန္လုံး ရႈခ်ိန္ႏွင့္ ရႈဟိန္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ အရာရာကို သူက အလြယ္တကူေျဖရွင္ႏိုင္မယ္လို႔ အစ္ကိုႀကီးက ထင္ေနတာလား..?

သူ႔နဖူးေပၚကိုက်လာတဲ့အနမ္းေၾကာင့္ ရႈနင္ ေၾကာင္အသြားခဲ့သည္။

နဖူးေပၚပဲ နမ္းလိုက္တာလား ( ⊙ o ⊙ )
ရႈနင္က စိတ္သက္သာရာရစြာ သက္ျပင္းရႈိက္ၿပီး မ်က္လုံးပင့္ကာ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ႏွလုံးသားေလး တစ္စစီကြဲေၾကလြင့္ သြားေတာ့သည္။


အေဖ ဘယ္ကတည္းက ႏိုးေနတာလဲ..? ၿပီးေတာ့ ငါ့ကို ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္.. ငါေတာ့ သြားပါၿပီ.. ဒီတစ္ခါေတာ့ တကယ့္ကိုသြားတာ..
ရႈနင္၏ နဖူးေပၚမွာ ခ်က္ခ်င္း ေခြၽးေတြစို႔တက္ လာခဲ့သည္။


ရႈခ်ိန္က နင္နင္၏နဖူးေလးကို ႏိုးႏိုးခ်င္း ငုံ႔နမ္းလိုက္ေပမယ့္ သူ႔သားေလးက အူထဲအသည္းထဲကေန ေၾကာက္သြားပုံရသျဖင့္ သူက ရယ္ရင္းေမးလိုက္သည္။


"အရင္တုန္းက သားရဲ႕မ်က္ႏွာကို နမ္းတာကို မႀကိဳက္တာမရွိခဲ့ပါဘူး.."

ကယ္တင္ရွင္ ရႈဟိန္က ေရာက္လာၿပီး ခ်က္ခ်င္းေျဖလိုက္သည္။

"သူက ႀကီးေနၿပီေလ.. နမ္းတာ ဘယ္ႀကိဳက္ေတာ့ မလဲ.. မပူဘူးလားအေဖ.. Air-con ဖြင့္လိုက္ရေအာင္.."

ရႈခ်ိန္က ေခါင္းညိတ္လိုက္ခ်ိန္ ရႈနင္က တိုက္ပြဲက်သြားေလၿပီ။ နတ္ဘုရား၂ပါးၾကား အိပ္ရတာ ဘယ္လာက္စိတ္စြမ္းအားကုန္ၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ထင္လဲ။


ရႈခ်ိန္ႏိုးေနတယ္ဆိုတာ အစကတည္းက ရႈဟိန္က သိေနတာလား၊ နမ္းလိုက္ၿပီးမွ သိတာလားဆိုတာ ရႈနင္ မသိေတာ့ဘူး။ ရႈနင္က အရမ္းပ်င္းလို႔ ဆက္မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။
ေနာက္ႏွစ္ရက္အၾကာ ေန႔လည္စာစားၿပီး ရႈနင္နဲ႔ ရႈဟိန္က အဖိုးရဲ႕ကဗ်ည္းတိုင္ေရွ႕ အေမႊးတိုင္နဲ႔ထြန္းညႇိပူေဇာ္ၿပီး ကားနဲ႔ ေလဆိပ္ကိုထြက္လာၾကသည္။

ရႈနင္က ရႈဟိန္၏မ်က္လုံးေတြထဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့လႈိင္းလုံးေတြကို သတိမထားမိဘဲ အစ္ကိုႀကီး၏ပုခုံးက်ယ္ႀကီးမွာ ေခါင္းမွီရင္း နားေနစဥ္ ေျပာလိုက္သည္။


"ဂြၽန္လမွာ ရာသီဥတုေကာင္းတယ္.. စာေမးပြဲၿပီးရင္ ကြၽန္ေတာ္ အပန္းေျဖခရီးထြက္ခ်င္တယ္.."

"မင္းသြားတဲ့ေနရာ ကိုယ္လည္းလိုက္မယ္.."

ရႈဟိန္က သူ႔ဖုန္းကေနစာပို႔ရင္း ေျဖလိုက္သည္။

"ေသခ်ာေပါက္လိုက္ရမွာေပါ.. ကြၽန္ေတာ့္ကို အားက်မနာလိုတဲ့မိန္းကေလးေတြ ဝိုင္းေနမွာေသခ်ာ တယ္.."

ရႈနင္က ရယ္ေမာရင္း ေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္ ရႈဟိန္က ႏွလုံးေဆာင့္ခုန္သြားခဲ့သည္။

 သူ႔ညီေလးက တစ္ခုခုကို သိသြားၿပီလား..?

ခုတေလာ ရႈခ်ိန္ သူ႔ကိုသြားေတြ႕ခိုင္းတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ရႈဟိန္က အားလုံးဖ်က္ခိုင္းေပမယ့္ သူ႔အေဖက ဆက္ၿပီးစီစဥ္ေနဆဲျဖစ္သည္။  
သူ႔အေမ ကြယ္လြန္သြားၿပီးကတည္းက အေမ့ဘက္က ေမာ့ဝ္မိသားစုက အႀကီးအကဲေတြက သူ႔အနာဂတ္ အိမ္ေထာင္ေရးကို စိတ္ပူၿပီး အေဖနဲ႔ေတာက္ေလွ်ာက္ တိုင္ပင္ကာ သင့္ေတာ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ စီစဥ္ေန ခဲ့ၾကတာျဖစ္သည္။


ကေလးေလးစိတ္မပူေစဖို႔ ရႈဟိန္က ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဖုံးထားခဲ့သည္။ ရႈဟိန္မွာ အစီစဥ္ရွိၿပီးသားျဖစ္သည္။ အရာရာကို ေသခ်ာကိုင္တြယ္ႏိုင္ၿပီဆိုမွ သူက ဒါေတြကို အျပတ္ျဖတ္လိုက္မွာျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ သူက ဖုန္းကိုေဘးခ်ကာ လူႀကီးေလးျဖစ္လာေသာ ညီေလးကို ေပါင္ေပၚဆြဲတင္ကာ ဟိုဟိုသည္သည္ ကစားရင္း ေျပာလိုက္သည္။


"ငါက ဘယ္မိန္းမမွ မလိုဘူး.. မင္းတစ္ေယာက္ရွိရင္ လုံေလာက္ၿပီ.. ငါ့ရဲ႕ျဖဴစင္မႈကို သက္ေသျပဖို႔ နမ္းရမလား.."

"အြန္း.."

မ်က္ဝန္းေလးေတြ လျခမ္းေကြးေလးျဖစ္ေအာင္ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ရႈနင္က အစ္ကိုႀကီး၏လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ကာ မ်က္လုံးမွိတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ကားေရွ႕ခန္းႏွင့္ေနာက္ခန္းၾကား ပိုင္းျခားထားသည့္ မွန္ကို ခ်ထားေပမယ့္ သူတို႔ပတ္သက္မႈကို ကိုယ္ရံေတာ္ေတြ သိၿပီးျဖစ္လို႔ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေပၚတင္ကိုတြယ္ဆက္ကာ နမ္းလိုက္ၾကသည္။ အစက ကိုယ္ရံေတာ္ေတြရွိေနခ်ိန္ နမ္းတာကို ရႈနင္က ရွက္ေနေပမယ့္ အခုေတာ့ က်င့္သားရေနေလၿပီ။ ဒီသက္ေတာ္ေစာင့္ေတြက ေမာဝ္အိမ္ေတာ္က ပို႔ေပးလိုက္တယ္ဆိုတာသိရင္ ရႈနင္ ဒီလိုဆက္ၿပီး ရယ္ေမာေနဝံ့ဦးမလား..


ဒါေပမယ့္ ရႈဟိန္က သာမန္လူမွမဟုတ္ဘဲ။ သူ႔နားပို႔ထားသမွ်လူတိုင္းကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ပိုင္လူျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီးျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ့္ဘက္ပါေအာင္ သိမ္းသြင္းရတာ မလြယ္ေပ။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး၊ ႂကြယ္ဝမႈ၊ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းမႈေတြ အကုန္လိုအပ္သည္။


ရႈနင္ကေတာ့ ရႈဟိန္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ၾကက္ေပါက္ကေလးလို အဖမ္းခံထားရၿပီး တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ၿပီးေတာ့ ရႈနင္ထက္ပိုၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရႈဟိန္က မခ်စ္ႏိုင္ေတာ့ၿပီ။

ရႈနင္ႏွင့္ရႈဟိန္တို႔က အျပန္အလွန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကလို႔ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြအတြက္ ဘာမွကိစၥမရွိေပ။ အခုဆိုရင္ ရႈနင္ကိုပါ သူတို႔ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ရမယ့္လူစာရင္းထဲ သြင္းထားၿပီးျဖစ္သည္။ သူတို႔သခင္ေလးရႈဟိန္ကို အႂကြင္းမဲ့ယုံၾကည္ကာ သခင္ေလးလုပ္သမွ်ကို မွန္သည္ဟု မွတ္ထင္ထားၾကသည္။


ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီ။

 အထုပ္ခ်ကာ အျပင္မထြက္ေတာ့ဘဲ အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တလွည့္ ညစာခြံ႕ေကြၽးၿပီး ေရခ်ိဳးေတာ့ ည ၉ နာရီထိုးလို႔ေနၿပီ။ အိပ္ယာေပၚေရာက္သြားခ်ိန္ ရႈနင္က ရင္ခုန္ျခင္းတစ္ဝက္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္း တစ္ဝက္ ျဖစ္ေနသည္။ နာက်င္မည္ကိုစိုးထိတ္ေပမယ့္ အေနာက္ကကပ္ပါလာမယ့္ သာယာမႈကိုလည္း လိုခ်င္ေနသည္။ ဒါကိုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးမွ သာယာမႈရမည္ကို သိေနသည္။


ရႈဟိန္က သူ႔စိတ္ကို လုံးဝထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး ခ်က္ခ်င္းမဝင္ေပ။ သူက နင္နင့္ကို ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈပ္ကာ ကိုယ္ေလးကို အသာအယာထိေတြ႕ကာ သာယာမႈရေစရန္ႏွင့္ စိတ္သက္သာရာရေစလိုက္သည္။ နင္နင္လည္း စိတ္သက္သာရာရလာၿပီး သူ႔အလိုေလ်ာက္ ေျခေထာက္ေတြကို ဖြင့္ဟေပးေတာ့မွ ညင္သာစြာထည့္သြင္းလိုက္သည္။


သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေအာက္ပိုင္းက တြယ္ဆက္ သြားၿပီးေတာ့မွ ရႈဟိန္က စတင္လႈပ္ရွားေတာ့သည္။ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သုံးႀကိမ္ ေနခဲ့ၿပီးၿပီ ဆိုေပမယ့္ ထြားက်ိဳင္းေသာ အစ္ကိုႀကီး၏ အသားေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္းလုံးက သူ႔ကိုယ္ထဲ ခပ္သြက္သြက္ ဝင္ထြက္လႈပ္ရွား လာေသာအခါ နင္နင္က ဆို႔နင့္တင္းက်ပ္ျခင္းႏွင့္အတူ အေပါက္ဝႂကြက္သားေလးေတြက အစြမ္းကုန္ဖြင့္ဟခံလိုက္ရသျဖင့္ တင္းကာ နာက်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။

 အစ္ကိုႀကီးက ပထမ ညင္သာေပမယ့္ အရွိန္ရလာေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေလးကို တင္းေနေအာင္သိုင္းဖက္ကာ ဆက္တိုက္ထိုးသြင္းေနေတာ့သည္။

နင္နင္၏မ်က္ႏွာေလးက ျဖဴေရာ္ကာ လက္ေတြက အိပ္ယာခင္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားရသည္။ နင္နင္၏မ်က္ႏွာေလးက နီျမန္းေနၿပီး နဖူးက ေခြၽးေတြစို႔ေန႐ုံသာမက ေက်ာတေလွ်ာက္မွာလည္း ေခြၽးပါးပါးတစ္လႊာ ဖုံးလာခဲ့သည္။


 ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္၏ က်ဥ္းေျမာင္းေသာအေပါက္ေလးကို စံခ်ိန္လြန္အသားေခ်ာင္းႀကီးျဖင့္ ဆက္တိုက္ထိုးသြင္းခံေနရသည္က သူ႔ကို တကယ္ မသက္မသာျဖစ္ေစသည္။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္တဲ့အစ္ကိုႀကီးႏွင့္ ခ်စ္တင္းေႏွာေနသည္ ဆိုသည့္အသိက သူ႔ကို မိုးေပၚပ်ံေနရသလို ေပ်ာ္႐ႊင္ေစသည္။


"မင္းက အရမ္းလွတယ္.."


"ကြၽန္.. ကြၽန္ေတာ္က.. အာ့.. ခန႔္ညားတာ.. လွတာ.. မ.. မဟုတ္ဘူး.."


ရႈနင္က အစ္ကိုႀကီး၏ခါးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ျပင္းထန္သည့္ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ စကားကို ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ေျပာေနရသည္။

ရႈဟိန္၏ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္ အၿပဳံးတစ္ခုေပၚလာၿပီး ဒါက အရမ္းကိုေခ်ာေမာခန႔္ညားလြန္းလို႔ ရႈနင္မွာ မိန္းေမာသြားမိသည္။

အသားခ်င္း႐ိုက္ခတ္သံ pa..pa..pa ေတြ အရွိန္ျဖင့္ထြက္ေပၚလာသည္ႏွင့္ တဆက္တည္း နင္နင္၏သာယာမႈႏွင့္ ညည္းသံေလးက ဆက္တိုက္ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။ နင္နင္က ရႈဟိန္ၿပီးသည္အထိ သုတ္မလႊတ္ဘဲ ေအာင့္ထားႏိုင္ၿပီး အတူတူၿပီးေျမာက္သြားလို႔ ႏွစ္ဦးသား ေပ်ာ္ေနၾကသည္။


အခ်ိန္တိုအတြင္း နင္နင္က တကယ္တိုးတက္လာ ခဲ့သည္ဆိုေတာ့ သူက ပါရမီပါတယ္ဆိုတာ ရွင္းေနတာပဲ။


ဒီေနာက္မွာ ရႈဟိန္က ရႈနင္ ဆႏၵရွိသလား၊ မရွိဘူးလား ဆိုတာ မေမးေတာ့ဘဲ နင္နင္၏ကိုယ္ထဲ ျပည့္အင့္သြားသည္ အထိ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ျဖည့္ဆည္းေပး လိုက္သည္။ ရႈဟိန္က ရႈနင္၏ မ်က္ႏွာကို အုပ္မိုးကာ ဇိမ္ႏွင့္နမ္းရႈိက္ေနစဥ္ သူ႔လက္ေတြက နင္နင္၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို ေနရာလပ္မက်န္ေအာင္ ပြတ္သပ္ေန ခဲ့သည္။ ဒီခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက သူေသခ်ာျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့သည့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးျဖစ္လို႔ အေရျပားတစ္လက္မခ်င္းကို ရႈဟိန္က အရမ္းသေဘာက်ကာ ျမတ္ႏိုးသည္။

နင္နင္၏အသားအေရက ျဖဴစင္ၾကည္လင္ကာ အညစ္အေၾကး၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ တစ္ခုမွမရွိဘဲ ဝင္းမြတ္လွပလို႔ေနသည္။ ႏူးညံ့လြန္းေသာအသားအေရက ေက်ာက္စိမ္းျဖဴလို ၾကည္လင္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္သပ္မိလွ်င္ပင္ နီျမန္းလာသည္အထိ ႏုနယ္လွသည္။
ဒီျဖဴေဖြးသည့္ ကိုယ္ေလးေပၚမွာ ရႈဟိန္က စေတာ္ဘယ္ရီေရာင္ အမွတ္မ်ားကို တစ္ကိုယ္လုံးခ်န္ထားခဲ့သည္။


နင္နင္၏ညႇပ္႐ိုးေလးေတြ၊ ရင္ဘတ္ေတြ၊ ခါးေတြ၊ ဝမ္းဗိုက္နဲ႔ ေက်ာ႐ိုးတေလွ်ာက္၊ ေပါင္တံ၊ ေပါင္တြင္းသားေတြပါမက်န္ ေနရာတိုင္းကို ျမတ္ႏိုးစြာနမ္းခဲ့မိသည္။ ျမတ္ႏိုးသည္။ ဒီကေလးကို ငုံထားခ်င္သည္အထိ ျမတ္ႏိုးသည္။

ဒါေၾကာင့္ ရႈဟိန္က ကေလးေလးကို ျပင္းျပမြတ္သိပ္စြာ ဆက္လက္နမ္းရႈိက္ေနမိသည္။ ရႈနင္က သူ႔ကို အျမန္ေလာလိုက္ေတာ့ ရႈဟိန္က အလန႔္တၾကားထခုန္ၿပီး နင္နင္အတြက္ ေရခ်ိဳးရန္ ျပင္ဆင္ေပးလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ နင္နင္က အိပ္ေပ်ာ္သြားႏွင့္ၿပီျဖစ္လို႔ ရႈဟိန္က ညင္သာစြာေပြ႕ခ်ီကာ ေရေႏြးျဖည့္ထားေသာကန္ထဲ ေပြ႕ခ်ီယူလာၿပီး ရတနာတစ္ပါးလို ျမတ္ႏိုးစြာ ေဆးေၾကာေပးလိုက္သည္။ ကေလးေလးရဲ႕ အေနာက္ေပါက္ထဲ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ႏွင့္ ထိုးႏႈိက္ကာ အေစာပိုင္းက သူအျပည့္ ပန္းထည့္ထားေသာ အရည္မ်ားအားလုံး ျပန္ထြက္လာေအာင္ ေဆးေၾကာေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ကေလးေလးကို ေသခ်ာေရသုတ္ေပးကာ အိပ္ယာထက္မွာေပြ႕ဖက္ကာ ေစာင္ၿခဳံေအာက္မွာ သူလည္း အိပ္ေမာက်သြားေတာ့သည္။


ေနာက္တစ္ေန႔ ရႈနင္ႏိုးလာေတာ့ မေန႔ညက ျပင္းထန္သည့္ေလ့က်င့္ခန္းေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံးက အ႐ိုးမရွိသလို ေပ်ာ့ေခြေနၿပီး သူက ေက်ာင္းမသြားခ်င္ဘဲ အစ္ကိုႀကီးနားမွာပဲ တြယ္ကပ္ကာ လွဲေနခ်င္သည္။

ဒါေပမယ့္ ရႈဟိန္က ပညာကို ဦးစားေပးသူျဖစ္လို႔ နင္နင္ကို ေက်ာင္းသြားရမည္ဟု အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ရႈနင္က စာသင္ခန္းထဲ အားမရွိသလို ထိုင္ေနရေတာ့သည္။

နင္နင္ကို ေက်ာင္းလႊတ္လိုက္ရေပမယ့္ သာမန္လူထက္ နင္နင္ပိုခင္ရတဲ့ ေက်ာက္တုန္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကို သတိရလိုက္ၿပီး ရႈဟိန္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက သဝန္တိုမႈျဖင့္ မည္းေမွာင္လာခဲ့သည္။

ဒီလူငယ္ေလးက ရႈဟိန္ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ေပးေနခဲ့သည္။ ရႈနင္ကိုေက်ာင္းပို႔ၿပီး ရႈဟိန္က A တကၠသိုလ္ကိုသြားကာ အစီရင္ခံခဲ့သည္။ မၾကာခင္ သူဘြဲ႕ရေတာ့မည္။

ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မွာ ေက်ာက္တုန္းေရာက္မလာခင္ ထ်န္းက်ားေဟြ႕ေရာက္လာသည္။

"ရႈနင္.. မင္း က်န္းခ်ီကိစၥႀကီးျဖစ္သြားခဲ့တာကို ၾကားၿပီးၿပီလား.."

ထ်န္းက်ားေဟြ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာက မည္းေမွာင္ၿပီး စိုးရိမ္ေသာကေတြနဲ႔ ျပည့္ေနသည္။ ဘာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူ႔ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ေကာ္က်ိေျပာျပလို႔ ရႈနင္ နည္းနည္းသိၿပီးျဖစ္သည္။

 ထ်န္းက်ားေဟြ႕လြတ္သြားတာ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။
ရႈနင္က အမူအယာမပ်က္ဘဲ ထ်န္းက်ားေဟြ႕ဆက္ေျပာမည္ကို ေစာင့္ေနသျဖင့္ ထ်န္းက်ားေဟြ႕ စိတ္ပ်က္သြားသည္။ ရႈနင္ကို ျဖစ္သမွ်အကုန္ေျပာျပလိုက္ရေတာ့သည္။

ဒီကိစၥတစ္ခုလုံး ရႈနင္ပါသလားဆိုတာ ဆုံးျဖတ္ရခက္ေနသည္။

ရႈနင္ စိတ္ထဲကေန သက္ျပင္းခ်ကာ ေခါင္းယမ္းေနမိသည္။ မင္းသာပြဲမတက္ခ်င္ရင္ ဘယ္သူမွ မင္းကို ဆြဲေခၚသြားလို႔မရဘူးေလ..


ထ်န္းက်ားေဟြ႕ေျပာၿပီး ေရေသာက္ေနစဥ္ ရႈနင္က သိခ်င္တာကိုေမးလိုက္သည္။


"ေကာ္က်ိက ဘာေျပာခဲ့သလဲ.."

"........."

ထ်န္းက်ားေဟြ႕၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အနက္ေရာင္လႈိင္းေတြေပၚလာသည္။

"မင္း သူ႔ကို မေမးၾကည့္ခဲ့ဘူးလား.."

ငါသူ႔ကို ဘယ္လိုေမးရဲပါ့မလဲ.. ထ်န္းက်ားေဟြ႕က မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္စြာျဖင့္ ရႈနင္ကိုၾကည့္ကာ တြန႔္ဆုတ္စြာေမးလိုက္သည္။

"ငါတို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြမလား.. ငါ့အစား ေကာ္က်ိကို မင္း ေမးေပးလို႔ရမလား.."

"ငါ ဒါကိုေမးဖို႔ အဆင္မေျပေလာက္ဘူး.. လူတိုင္းအဖမ္းခံရၿပီး သူဘာေၾကာင့္ အဖမ္းမခံရဘဲ လြတ္လာသလဲဆိုတာ ေမးလို႔မေကာင္းဘူးမလား.. ၿပီးေတာ့ အဲ့တာျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ဒီမွာ ငါကမရွိဘူးေလ.. မင္းက အဲ့ဒီအျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ေနတုန္းက ဒီမွာရွိတယ္မလား.. ဘာေၾကာင့္ ဒီကိစၥၿပီးေတာ့ ေကာ္က်ိကို သြားမေမးတာလဲ.."

ရႈနင္က ထက္ရွစြာၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။

"ငါ လုပ္စရာရွိလို႔ အဲ့အခ်ိန္က သြားေမးဖို႔ အဆင္မေျပျဖစ္သြားတာ.."

"႐ိုးသားတဲ့လူဆိုတာ တြန႔္ဆုတ္ဖို႔မလိုဘူးေလ.. မင္းကေတာ့ ေရွာင္ထြက္ေနၿပီး ငါ့ကိုေတာ့ သြားေမးခိုင္းတယ္.. မင္းက ဘာကိုေကာက္ခ်က္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလဲ.."


"ရႈနင္.. မင္း ဘယ္လိုေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာရတာလဲကြာ.."

"အဲ့ဒီေန႔က ပါတီကို မင္းမသြားခဲ့ဘူးဆိုတာက မင္းတစ္ခုခုကိုသတိထားခဲ့မိလို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ မင္း အားလုံးကို သိေနလို႔လား.. မင္းက အခု အဲ့ဒီကိစၥထဲမပါပဲ လြတ္ေနလို႔ မင္းသြားေမးခ်ိန္မွာ ျပႆနာထပ္တက္မွာစိုးလို႔လား.. က်န္းခ်ီအဖမ္းခံလိုက္ရလို႔ မင္း မ်က္လုံးျပဴးသြားခဲ့တယ္.. သူ႔အတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးရမယ့္အစား ငါ့ကို မင္းက ေမးခြန္းေတြလာေမးဖို႔ လုပ္ေနတယ္.. မင္း ဘာေျပာဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလဲ.."

"ဟင့္အင္း.. မဟုတ္ဘူး.. ငါက ဘာမွလုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါဘူး.. ရႈနင္ ငါတို႔ခင္လာတာ ကာလတစ္ခုရွိေနၿပီ.. မင္း အေတြးမေခါင္ပါနဲ႔.. ငါဘယ္လိုလူဆိုတာ မင္း ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္.."

"ငါမသိေတာ့ဘူး.. ငါသိတာကေတာ့ လူတိုင္း ပါတီကိုသြားၿပီး တစ္ခုခုျဖစ္သြားတယ္.. မင္းက မသြားခဲ့ဘူး.. ၿပီးေတာ့ အခု မင္းက ေကာ္က်ိကို သံသယဝင္ေနတယ္.."

"ငါ သံသယမဝင္ပါဘူး.."

ထ်န္းက်ားေဟြ႕က အလန႔္တၾကားထရပ္လိုက္စဥ္ ထိုင္ခုံက ေနာက္ကိုေ႐ြ႕ကာ ဗိုင္းခနဲလဲက်သြားလို႔ လူေတြရဲ႕အာ႐ုံကို ဆြဲယူသလိုျဖစ္ေနသည္။
ေက်ာက္တုန္းက သူ႔လူေတြနဲ႔ေရာက္လာခ်ိန္ ဒါကိုျမင္ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္သြားကာ ေမးလိုက္သည္။

**-***