Geçmişi unutmanın benim için daha yararlı olacağını biliyorum, fakat kafamda bağzı soru işaretleri var. Ve bunları çözüme kavuşturmadan ben hiçbirşey yapamam. Bunları merak ederim, beynim her zaman kaygı ve endişhe içinde olur, yaşlandığımda veya herşey için çok geç olduğunda elimde imkanlar varken bu sorulara neden cevap bulmadığımla ilgili kendime hayat boyu kin tutarım.
Bu yüzden, merak ettiğim sorulara cevap bulabilmek için elimden geleni yapmalıyım.
Günlerden lanet olasıca pazartesiydi. gece çok fazla düşündüğümden gözlerim kanlanmıştı ve gözaltı çukurlarım kapatıcıyla kapatılamayacak kadar belirgindi.
Sarah'ın yanına yüzümde sahte bir sırıtışla gittim:
-Hey Sarah, senin anlattıkların beni çok etkiledi ve eve gelir gelmez ufak bir araştırma yaptım. Marilyn harika biri. Fakat senin kadar deneyimli olmadığım için senden daha çok bilgi edinmek istiyorum.
Kendi sözlerim bana bile inandırıcı gelmiyordu, o kadar yapaydım ki, sarah'ın yerinde olsaydım tek kaşımı kaldırıp bende çok salaktım ya diyerek inanmadığımı ortaya koyar ve gerçek sebebini soruştururdum.
Ama Sarah umduğumdan bile daha salak çıkmıştı;
-*gözlerini kocaman açtı* gerçekten miiiii!????!
Anında söylediğim şeyden pişman oldum ama hey, bu konuda oldukça kararlıydım.
-*en masum yüzümü takındım*anlatacak mısın?
-tabii ki! Marilyn'ın asıl adı brian hugh warner'dır, 6 ocak doğumlu oğlak burcu, memleketi....
-hayır hayır, beni yanlış anladın. Bunları ben de biliyorum (babamın oğlak burcu olduğunu daha yeni öğrenmeme rağmen ._.) ama benim merak ettiğim şey kişiliği, amaçları ve idealleri.
-hmm, aslında görünüşünün ve isyankarlığının aksine oldukça hassas biri. Colonbine katliyamından sonra turnesini yarıda kesmiş ve bir süre müzik yapmamıştı. Kim bilir yapmadığı birşeyi yapmışsın gibi gösterilmek ne kadar acı vermiştir...
Babamın 2 sene boyunca evden hiç çıkmadığı günler gözümün önüne geldi; ne kadar konuşmak istersem isteyeyim konuşmayı reddediyordu. Sadece önüne bakıyordu.
Bağzı şeyler konuşarak çözülmez, bazen sadece destek olman gerekir. Ufacık bir kucak onun için yeterliydi, peki neden yapmadım?
Gözlerim sulu sulu olmuştu:
-Eee? Sonra?
-Kimseden korkusu olmayan cesur biri. Amerika üstünde tepiniyor adeta, papalar haçlarıyla kovalıyor. Hiçkimse onu yıkamıyor. Düşüncelerini ne olursa olsun söyleyen biri o. Şarkılarını dinlersen, farkedebilirsin.
-Çok teşekkürler
Deyip sıvıştım, eğer biraz daha dinleseydim, herhalde ağlamaya başlardım.
Sarah bana her babamı anlatışında, başıma gelen anılar beynime hücum ediyorlar.
Galiba , babamı gerçekten de özlüyorum.
YOU ARE READING
Manson'un Kızı
Fanfiction"baba aç artık şu lanet olası kapıyı!" diye bağırıyordum gözlerimdeki yaşlarla. Sırf babamı örnek aldığım için, sırf onu sevdiğim için, babamla gurur duyduğum için kovulduğuma inanasım gelmiyordu. zili kırmak üzere olmama rağmen açmadı, bütün ümidim...
