Samuray ( Borusara )

17.Bölüm.

Merhaba arkadaşlar yeni bölümle karşınızdayım hadi bölüme geçelim iyi okumalar.

Yazarın Ağzından

Sarada 1 yıl geçmesine rağmen hiçbir ipucu bulamamıştı anlaşılan bu shi (ölüm) takımı baya dikkatliydi sarada bu işten vaz geçmesede kendi köyüne gitmeliydi neden diyecekseniz Sarada'nın sansei vefat etmişti bu sarada'yı çok üzsede güçlü kalmak zorundaydı dede'sini sansei'ni güçlü bir şekilde karşılamalıydı sansei'de bunu isterdi bir kaç saat sonra köyüne gelmişti ama köy çok sessizdi neden kimse yoktu sarada çok korkmuştu hemen köyün içine girdi dışarıda kimse yoktu sarada başını sağa sola döndürdü ama yok kimse yoktu sarada evlere girme kararı aldı ama evlerin hepsi boştu burada neler olmuştu sarada son bir eve girdi ve orda bir parçalanmış bir maske vardı sarada maskeye yaklaştı eline aldı bu shi takımının taktığı maskelerdendi yere bir damla duştu sarada ağlıyordu bunun farkında bile değildi bu 1 yılda hiçbir şey bulamamıştı ve yine herşeyi kaybetmişti şu an Sarada'nın tek tesellisi Himawari'nin hayata olması yada kaçırılmaması ama sarada buraya kalkan çevirmişti nasıl kalkanı kaldırabilmişlerdi bunu ancak o shi denilen kişiler biliyordu sarada ayağı kalktı elinin tersiyle göz yaşlarını sildi evinin yolunu tutu içinden " ben neden tam mutlu oldum derken kara çukurun en dibine düşüyorum neden hayat bu kadar acımasız " sarada evin önüne gelince kapıyı açtı içeri girdi pelerinini çıkardı askıya astı ellerini yüzüne getirip maskeyi çıkarıp masanın üzerine koydu merdivenlerden çıkıp kendi odasına gelip kapıyı açtı gördüğü ilk şey bir çerçeve yune, sansei ve Sarada'nın çekindiği bir fotaraf sarada artık ağlayamıyorudu artık bu dünyadan solmuş bir gül gibiydi sadece bir yaprağı kalmıştı oda Himawari'nin yaprağıydı " artık mutlu olmıyacam, kimseye duygularımı beli etmeyeceğim babam gibi olucam duygusuz " sarada yatağına yaklaştı yatı gözleri yavaş yavaş kapandı ve bu dünya yeni sarada'yı tanımaya hazırlandı artık mutlu, gülümseyen, duygularını beli eden, merhametli sarada yoktu artık duygusuz, üzgün, soğuk, merhametsiz, umursamaz sarada vardı. Sabah oldu sarada gözlerini açıp yataktan kalktı elini yüzünü yıkadı kahvaltı etmiyecekti iştahı yoktu o yüzden askıdan pelerinini aldı masadaki maskeyi alıp yüzüne taktı elini kapıya uzatıp açtı sarada nereye gideceğini bilmiyordu nereye gitmeliydi sonra bir an aklına sansei'nin mezarına gitmediği geldi hemen yolunu mezarlığa çevirdi mezarlığa gelince sarada sansei'nin gömüldüğü yere geldi elini mezarın üzerine koydu kahverengi ve yeşil ışıklar yandı mezarda çiçekler açmaya başladı hemde bu dünyada görebileceğiniz en güzel çiçekleridi sarada bunun bile az olduğunu düşünüyordu " sansei herkesi kaybetim. köyü koruyamadım özür dilerim. neden gittimki neden beni durdurmandın sansei sana gidiceğimi intikam alıcağımı söylediğimde neden beni durdurmandın. elime yine hiçbir şey geçmedi artı şeyler olacağına eksiler gelip duruyor ben artık yoruldum bu dünyadan,üzülmekten, sevdiklerimi kaybetmekten, ağlamaktan yoruldum bazen neden  ölmüyorsun sarada diyorum ama benim intikamımı kimse almıyacak ve arkamdan ağlıyacak kişiler var onlarında benim gibi yapmak istemiyorum. sansei umarım huzurla uyursun " sarada ayağı kalkıp mezarlığı terketti şimdi sarada Himawari'yi konturol edecekti biraz daha yürüdükten sonra sarada bütün çiçekleri taşıyan bir dağa geldi sanki bir renk cümbüşündeydi yere oturdu bağdaş kurdu gözlerini yumdu ve rüzgarın esintisini hisetti sarada köri'yle iletişime geçti artık köri ne görüyorsa sarada'da onu görüyor himawari şu an okuldaydı sınav oluyordu sarada sınav kağıdına bakınca boş olduğunu farketti " neden sınav kağıdı boş yardım etsem olur mu zaten herkes kopya çekiyor olur harhalde " sarada Himawari'nin zihnine girdi artık Himawari'yi o konturol ediyordu birkaç bilmediği soruya takılınca köri'den yardım aldı zaten kendisi gizlenme ustasıydı sarada sınav kağıdını verince  Himawari'nin zihninden çıktı himawari ne olduğunu anlamasada bozuntuya vermedi okul bitmişti zaten sınav son dersti bir çocuk " hey himawari çiçek tokan barlıyor " demişti himawari şaşırmıştı himawari teşekkür edip ormana doğru koştu ormana gelince tokayı çıkartıp baktı gerçekten parlıyordu " bu köri'nin pulu neden parlıyorki " çalılardan bir ses geldi bu ses tıslamaya benziyordu himawari o tarafa döndü çalılardan köri çıkmıştı tabi küçük hali Himawari'ye yaklaştı " sarada-sama bana senin zihnine girip senin yerine onun sınavını yaptığını söylemem için gönderdi " himawari ilk başta şaşırsada mutlu olmuştu ablası geri gelmişti çünkü " nerede? evdemi? Evdeyse bende gidiyim yanına" köri " evde değil, evde olsada gidemezsin yasak, çiçek dolu bir dağda " himawari tam gidebilirmiyim diyeceken köri ondan önce davrandı " hayır gidemezsin orası samuray topraklarında" himawari hayel kırıklığına uğramıştı himawari " peki buraya gelicekmi " köri başını sağa sola saladı " hayır gelmiyecek ama 1 2 gün sonra yanına gelir şu an buna pek müsait değil " himawari tek kaşını kaldırarak " neden ki? " köri " samuray köyündeki herkes kayboldu ve bunu arkasında shi grubu var biliyorsun yune'de onlar yüzünden aramızdan ayrıldı hem sansei vefat etti şu an duygusal bir çöküntüde biraz yalnız kalmaya ihtiyacı var himawari " himawari üzlümüştü " tamam beni bilgilendirdiğin için teşekkürler köri " dedi ve ormandan çıkıp evin yolunu tutu köri Sarada'nın bir başka emri üzerine yola koyuldu aradığı kişiyi bulmuştu.

Evet bir bölümün daha sonuna geldik arkadaşlar biliyorum bölümün gelmesi uzun sürdü gerçekten çok üzgünüm şu an köyde olduğun için İnternet sıkıntım var ve ne zaman bölüm atabilirim bilmiyorum umarım beni anlayabilirsiniz ama yorumlara yeni bölüm istiyorsanız yazabilirsiniz ( belki ilham gelir. yanlış anlamayın sizin yorumlarınız beni mutive ve mutlu ediyor) bidaki bölümde görüşmek üzere. (sizce kim? tabi tahmin etmesi kolay biraz)