𝐈𝐭'𝐬 𝐘𝐨𝐮, 𝐒𝐭𝐢𝐥𝐥 𝐘𝐨𝐮

C H A P T E R 26

Matt

'Damn it! Why she isn't picking up her phone?

I'm on my way to her house but she's not answering my phone call. Bakit bigla na lang siya umalis kanina nang hindi man lang siya nagsasabi sa' kin ng dahilan niya?

Sa lutang ko sa sarili, nalampasan ko ang bahay na dapat hihintuan ko. Hindi ko na lang inisip pa 'yon, agad-agad akong bumaba at dumiretso sa pinto ng bahay nila.

"Karen! Are you there? Please open the door. I want to talk to you. Karen!" I  banging to the door but she's not answering.

Wala ba siya dito?

Hindi ako huminto sa kakakatok sa pinto nang biglang may nagsalita sa likod ko.

"Anong ginagawa mo dito, Matt?" tanong niya sa' kin na may kunot ang mga noo.

"Are you okay? May problema ba? Bakit bigla ka na lang umalis? May nagawa ba kaming mali? Answer me, Karen!" sunod- sunod na tanong ko sa kanya. Tinignan lang ako nito na parang natatawa na.

"Hahahaha! Relax lang sa kakatanong, Matt. Isa-isa lang! Hahaha!" Tawa siya ng tawa, kaya tinignan ko siya ng masama.

"I'm serious here, Karen! Do you know how I was wor--- " I stop to what I suppose to say. I'm being distinct.

"Hahaha! Sorry, Matt. Pasok ka muna, kakamadali mo pati buhok mo di mo na naayos oh!" sabi niya at tumingkayad ito para abutin ang buhok ko. Napaiwas naman ako ng tingin.

Bigla kong naalala na napasabunot pala ako sa'king buhok dahil sa frustrated na makita siya. I'm just worried! That's all

"Tsk! Stop it! I can manage. Remember you need to tell me, bakit bigla ka na lang umalis kanina?" seryoso kong sabi sa kanya

"Okay okay! Masyado ka namang concern," sabi niya habang binubuksan ang pinto.

"It's not like that, I'm just curious," sabi ko pa habang nakaharap sa gilid ang aking mukha.

"Sus! Parehas lang 'yon. Pumasok ka na nga. Ang dami mong sinasabi," sabi niya at tinulak ako papasok sa loob. Napangiti naman ako ng palihim.

In this way, at least I make her feel that she need a person who want to know what her problem is,right?

Karen

Hindi ko ini-expect na pupunta dito si Matt, para lang alamin niya kung may problema ba ako. Nahihiya at natatakot ako pero pilit kong tinatago para lang hindi niya mahalata, na wala naman dapat siyang ipag-alala pa.

"Here, mag-juice ka muna saka may biscuit din d'yan. Magbibihis lang ako," sabi ko sa kanya, tumango naman ito at tahimik lang siya do'n

Hindi ko pala nasabi sa 'nyo na pumunta ako sa park para sana malibang man lang ako, kaso naasiwaan ako sa mga nakita ko do'n kaya di na lang ako tumuloy. Na sa pag-uwi ko naman naabutan ko si Matt, na mukhang sinabunutan ng bakla sa kanto, kaya ayon tawang-tawa ako sa itsura niya.

Matapos kong magbihis pumunta na ako sa maliit naming sala na katabi lang din ng kusina. Nadatnan ko siya do'n na tahimik na umiinom ng juice.

"Bakit ba kasi kailangan mong pumunta pa dito, akala ko ba may lunch kayo kasama sila?" nag-aalala rin ako kay Ate Glizell baka galit na 'yon sa'kin. Alam naman ni Arieyah ang dahilan ko kaya okay lang sa kanya 'yon at pag-uusapan namin 'yon mamaya.

"You didn't say any word earlier when you walk away. Is there something troubling you? You can say it to me," sabi niya habang nakatingin sa'kin ng seryoso. Kita ko sa mga mata niya na nag-aalala siya sa'kin.