🌼AsDor🌷

۵20۵

Mutlaka dinleyin ki ağlayabilesiniz jdjdjd

1 ay sonra

Asiye

Doruk ile her şey çok güzel gidiyordu. Olayların üzerinden bir ay geçmişti ve ben Doruk, abim, ömer ve oğulcan sayesinde yavaş yavaş toparlanmıştım. Tabi ki Aybike ile beraber birbirimize daha çok destek olmuştuk.
Hatta berk de bizimle beraber takılmaya başlamıştı. Hepinizden ayrı ayrı özürler dilemişti. Kolay olmamıştı ona alışmamız ama o da zaten birden yanaşmamıştı yavaş yavaş alıştırıyordu kendini.
Dönem sonu yaklaştığı için filiz hoca grup ödevi vermişti yine. Doruk, melisa ve ben bir grup olmuştuk. Ödevi yapmak için dorukların evlerine gidecektik. Her ne kadar itraz etsem de Doruk annesi ve babasının buna bir şeklide alışmak zorunda olduklarını söyleyip ısrarla götürmüştü.
Beraber cips kola falan ayarlayıp ödevi yapmıştık. Nebahat hanım evde olmadığı için rahattım taa ki babası gelene kadar. Babası bizi gördüğünde düz bakışları ile bize bakmıştı.

"filiz hoca ödev verdi de baba. 3ümiz grup olduk"

"öyle mi güzel güzel. Kolay gelsin aslanım. Ben sizi rahatsız etmeyip yukarı gidiyorum"

"sağolasın babam, kralsın"

Doruk babasını seviyordu. Her halinden belliydi. Kim neden sevmesin ki zaten.

Doruklara geldiğimden beri tutmaya çalıştığım tuvaltimi artık tutamayacağımı anladığım için tuvaletin yerini sormuştum. Doruk ben götürürüm dese de ben tarif etmesinin yeterli olacağını söyledim. Tuvalete gittikten sonra aşağı ineceğim sırada kapısı açık olan bir odanın önünden geçerkem duyduğum bir ses olduğum yere çivilemişti beni. Babamın sesiydi bu. Emin olmak için durup dinlediğimde gerçekten bababım sesi olduğunda emin olmuştu. Kapısı açık olan odaya merakıma yenik düşüp girdiğimde kimse yoktu. Ses masada açık duran laptopdan geliyordu. Kimseyi umursayacak halde olmadığımdan içeri yavaş adımlarla girip bilgisayarın karşısında geçmiştim. Ekranda babamın inşaata biriyle konuşması vardı. Karşısındaki kişi ona silah tutuyordu. Biraz daha eğilip yakından baktığımda bu kişinin akif Atakul olduğunu anlamak zor değildi. Babam ile tartıştıkları belliydi. Ama ses yoktu sadece görüntü vardı. Sonra babamla kavga etmeye başladılar silah yere düşmüştü ama son saniyede gördüğüm manzara ile ellerim ile dudaklarımı hızla kapatmıştım. Çığlık attığımı kimse duymasın diye. Akif Atakul babamı inşaattan itmişti. Hayatımın en büyük şokunu yaşıyordum sanırım. İyi de nasıl olur, babam inşaattam düştü dediklerinde kimse sorgulamamıştı. Gerçi böyle bir şey kimin aklına gelirdi ki. Ben ekrana dalmışken kapı kilit sesi duymuştum. Bakışlarım kapıya kaydığında akif Atakul karşımda duruyordu. Onu gördüğümde istemsiz adımlarımı geriye atmıştım.

"korkma korkma sana zarar verecek değilim"

Bunu söyleyen babamı inşaatan atan adamdı.
Akif Atakul adımlarını bana doğru yaklaştırıp masasının karşısında duran sandalyeye oturmuştu.

"bak asiye ben senin zeki bir kız olduğunu düşünüyorum. Gözlemlerim onu gösteriyor. Sence ben istemesem sen bu videoyu izleyebilir miydin"

Anlamayan bakışlarımla bakmakla yetinmiştim.

"yani şöyle ki benim sonumu getirebilecek bir videoyu sana izletirmiydim asiye. O videoyu açtım ve senin gelip izlemeni ben istedim."

"ve şimdi de sana bi kaç şey söylemek istiyorum.

Korku ve şaşkınlığın vücudumda yaydı garip duygu ile sakin kalmaya çalışarak dikiliyordum olduğum yerde.