Dünya Dışından

Kendisi

Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir yerde yatıyordum.

En son hatırladığım şey ise geminin battığı gerçeği idi.

"Uyandın mı?"

Duyduğum erkek sesi ile yattığım yerden doğruldum. Bir kulübedeydik.

Bana bakan genç adama baktım ve "Sen kimsin?" diye sordum.

Hiçbir şey demeden sol, el bileğini gösterince pusula olduğunu ve beni gösterdiğini gördüm.

Sağ, el bileğime baktığımda kırmızı çubuk bu genç adamı gösteriyordu.

"Nekròs?" dedim sodarcasına.

"Ta kendisi." deyince "Seni bulmak için çekmediğimiz şey kalmadı. Öncelikle buraya nasıl geldim?" diye sordum.

"Kıyıda baygın yatıyordun." deyince "Efe de burada mı? Vampir çocuk," dedim hevesle.

"Seni bulduğum tarafta sadece bir korsan vardı. Bilinci senden önce yerine geldi. Şimdi bahçede." diyen nekròs ile ayağa kalktım ve "Efe'yi bulmam lazım," dedim.

"Efe kim?" diye sorunca duraksadım.

Efe benim neyimdi? Arkadaşım? Sevgilim?

"Her şeyim." diye cevap verdim.

O sıra içeri giren Karasakal ile "Karasakal, iyi misin?" diye sordum.

"İyiyim." diyen Karasakal'a "Gemi ikiye ayrıldığında Efe ile aynı taraftaydınız. Onu gördün mü? İyi miydi?" diye sordum.

Karasakal "Sen Efe'yi boşver şimdi. Altuğ ile kaynaşmışsınız bakıyorum da," dedi.

"Sonra da konuşabiliriz," dedim ve kulübeden çıktım.

Burası olağanüstü güzel bir yerdi. Neredeyse şaşkınlıktan donakalacaktım.

"Eyşan şu an nerede olduğunu bile bilmiyorsun. Az sakin mi olsan?" diye sordu Altuğ.

"Neredeyim o zaman söyle, bileyim." dedim.

"Kayıp Şehir Atlantis."

"Öğrenmiş oldum. Şimdi kıyı şeridi boyunca Efe'yi arayacağım," dedim.

"Daha yeni ayaklandın." diyen Altuğ'a "Gelmek istiyor musun?" diye sordum.

"Evet." deyince "O zaman kapa çeneni ve gözlerini çalıştır. Efe'yi bulacağız," dedim.

"Emrinizdeyim güzel bayan." diyen Altuğ'a cevap vermeden yürümeye başladım.

Efe'yi bulmadan asla geri dönmeyecektim. Dönemezdim zaten.