Son Sözüm (Tamamlandı)

SS-27 ''KUZEN''

Merhaba arkadaşlar. Bölüme başlamadan önce önemli birşey söylemem lazım. Karakterlerde birazcık oynama yaptım. Hayal ve Berk'i değiştirdim.
Berk : Francisco Lachowski
Hayal : Alexandra Burimova
Yorumlarınızı bekliyorum.

******************************************
Kocaman bir SON yazıyordu filmde. Beraber izlediğimiz SON film olcağını tahmin etmemiştik...

¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬

1 hafta sonra

Gençliğin bakış açısından bakıldığında hayat sonsuz derecede uzun bir yolculuktur: yaşlılıktan bakınca çok kısa bir geçmişe benzer. Gemiyle uzaklaştığınızda kıyıdaki nesneler daha küçük, tanınması ve ayırt edilmesi daha zor hale gelirler, aynı şekilde olaylar ve etkinliklerle dolu geçmiş yıllarınızı da tanıyamazsınız.

Facebookda dolanırken bu yazıyı gördüm. Oldukça dikkat çekiciydi ve gerçekti tabiki.Rüzgar ile çok fazla takılmaya başlamıştık.Zaten aynı evde kalıyorduk.O günden sonra Berk'i hiç görmemiştim. Görmek isterdim.Yaşıyor mu? Yaşamıyor mu? İyi mi?Değil mi? Bu sorular kafamı fena biçimde ağrıtıyordu.Melis ile birliktemiydi? Ne de olsa eskiden sevgililerdi.

Oflayarak yerimden kalktım. Yarım saatten fazla televizyona bakıyordum.Rüzgar'da sıkılmış olucakki kumandayı alıp televizyonu kapattı. ''Ne oldu?''diye sordu. O nu hatırladım bir an.Şuan Rüzgar'ın yerinde Berk'in olması gerekiyordu. Gözlerim doldu.Kolumdan tutup yanına otutturdu. Gözlerini gözlerime dikti.''Ben sanırım O'nu özledim.''dedim.Gözümden bir yaş aktı.''Onsuz yaşayamam ben.''dedim ve ağlamaya başladım.

Yüzümü ellerinin arasına aldı ve parmaklarıyla gözyaşlarımı sildi.''Hayatını tekrar tekrar aynı hayatı yaşayacakmışsın gibi yaşa, istemediğin bir durumla karşı karşıya kalmışsan ve buna boyun eğiyorsan, diğer hayatlarında da aynı şeye boyun eğeceğini düşünerek, sen en güzeli boyun eğme, bu böyle gitmez; bir şeyi çok mu istiyorsun, ama buna cesaret edemiyor musun, diğer hayatlarında da bu şeyi çok isteyip hiç bir zaman cesaret etmediğin için ulaşmayacaksın, o yüzden sen en güzeli aş kendini, yap yapmak istediğini ki sonunda en mutlu şekilde yaşayabileceğin bir kısır döngü oluşturabilmiş ol.''diyince istemsiz gülümsedim. Bana çok yardımcı oluyordu. Sıkıca sarıldım. "İyiki varsın."diye fısıldadım kulağına. "İyiki varım."dedi.

Geri çekildim. Annemleri aksattığımı fark ettim.Telefonumu da o gün kırdığımı hatırladım.''Rüzgar senden birşey istemem gerekiyor.''dedim. 'Ne istiyorsun' der gibi baktı.''Telefonunu kullanabilirmiyim?Annemi aramam lazım.''dedim.''Tabi ki prenses.''dedi ve cebinden telefonu çıkarıp verdi.

Hemen annemin numarasını tuşladım.Açılınca ''Alo anne?''dedim. Ses yok. ''Anne ordamısın?''diye sordum. Ses yine yok.Korkmaya başlamıştım.Rüzgar da bana endişeyle bakıyordu.''Anne cevap ver''dedim.Yine ses yok. Telefonu kapattım ve Rüzgar'a verdim.''Birşey mi oldu?''diye sordu.O sorarken ben odama çıkmaya başlamıştım. ''Annem telefonu açtı ama cevap vermedi.Normalde verirdi.Başına birşey gelmiş olabilir.''dedim. Çantamı alıp odadan çıktım.Rüzgar arabayı çalıştırdı ve eve doğru gitmeye başladık.

Eve yaklaştığımızda bir sürü araba gördük.Hızlıca arabadan indim ve eve doğru koşmaya başladım.Kapı açıktı.İçeri girdim.Bir sürü insan vardı ve ağlıyorlardı. Annem de koltuktaydı. Etrafımı biraz daha inceledim ve masaya yaslanmış olan Berk'i gördüm.Onu takmayarak annemin dizlerinin önüne oturup elini tuttum.''Anne neler oluyor?''diye sordum. Annem gözyaşlarını sildi.''B-baban öldü Hayal.''diyince kalbimin atmadığını sandım.''Bu nasıl oldu?''dedim ve yerimden hışımla kalktım. Gözlerimden yaşlar firar ediyordu.Kimse cevap vermedi.''Bu nasıl oldu!''diye bağırdım.Berk yanıma gelip sakinleştirmek için omuzlarımdan tuttu.''Bırak beni.Bu nasıl oldu anne?''diye bağırdım. Annem hıçkırmaya başladı.''Eve gelirken uçuruma fırlamış.Çok üzgünüm Hayal.''diyip sarıldı.İkimizde ağlamaya başladık.Demek o gün gördüğümüz arabada babam vardı.