Mahal Kita Kahit Hindi Na Kita Kasama

Chapter 26: Paalam

Hi guys! This is the last chapter of the story the next chapter will be WAKAS!  Ingat!.....

---------------------------------------------

Huling lamay na ngayon ni Lei kaya lahat ng kaibigan at kaibigan namin nandito talaga ang iba nilapitan ako at kinausap saglit 'yong iba nakikiramay lang sakin at umalis din agad

Ngayon, nandito ako sa tabi niya habang hawak-hawak ang kaniyang larawan parang buhay na buhay siya dito napakaganda ng ngiti niya, parang dati lang katabi ko siya, nayayakap, nahahawakan nakakasama sa lahat ng bagay pero ngayon nakahiga na siya sa isang kahon na walang ng buhay durong na durong ang puso ko ngayon siguro kung wala si ate at ang parents ko di ko alam kung ano na ang nangyari sakin habang si tita naman ayon hindi parin tanggap ang nangyari sa kanyang nag iisang anak kahit ako din hindi ko matanggap hindi sobrang sakit sobra

"Tita magpahinga muna kayo ako muna ang bahala dito kailangan niyo po magpahinga dahil bukas ililibing na natin siya" mahina kung sabi habang hinahaplos ko ang kaniya likod

"Hindi ako inaantok ija, gusto kung samahan dito ang anak ko" aniya

"Pero tita baka magkasakit kayo ayaw kung magkasakit kayo dahil hindi din yan gusto ni Lei, Sige na po ihatid ko na po kayo sa silid niyo" inalalayan ko siya papuntang kwarto niya

Agad akung bumalik sa lamay at mas pinili kung matali doon kaysa magpahinga gusto ko siyang makasama kagit sa huling gabi niya

Pag gising ko umaga na nakatulog pala ako sa upuan habang yakap-yakap ang kaniyang larawan ang sakit ng leeg ko at anf sakit ng mata ko

Nag ayos ako agad dahil ihahatid na namin ang pinakamamahal ko sa kaniyang bagong tahanan

Saktong 11am kami nakarating sa sementeryo nandito na rin ang pare at agad nagsimulan ang mesa

Pagkatapos ng mesa isa-isa kaming lumapit sa kabaong niya upang magbigay ng huling mensahe at mag alay ng bulaklak, ako na ang susunod kaya lumapit na ako

"Sweetheart ang masasabi ko lang, sobrang daya mo talaga alam mo kung bakit? Kasi kakatapos lang ng kasal natin iniwan mo ako agad hindi matanggap sa ngayon ang pagkawala mo samin sobrang sakit ng ginawa mo pero naintindihan kita dahil sabi mo nga pagod na pagod kana diba? ayaw ko na ring makita kang nahihirapan kaya masaya ako dahil nakapagpahinga ka na ngayon pero sobrang sakit lang talaga dahil iniwan muna ako paano na ako ngayong wala ka na? paano ako magsisimula ulit na hindi na kita kasama? sobrang saya ko dahil nakasal na tayo pero ito lang pala agad ang kapalit ng kasiyahan ko, Ngayong wala kana pangako ko sayo palagi kitang dadalawin basta babantayan mo ako lagi ha? wag mong hayaang may makasakit sakin mahal na mahal kita Mrs. Lei Chua my sweetheart" Binitawan ko ang hawak-hawak kung bulaklak kasabay sa pag agos ng aking mga luha

Natapos na ang libing naiwan akung mag isa dito dahil ito naman ang gusto ko, gusto ko pa siyang makasama ngayon, nakaupo ako sa damuhan habang umiyak parin naisip ko ang mga masasayang araw na magkasama kami kung paano kami nagkakilala at humantong sa ganito napangiti aako habang umiiyak (parang baliw lang nu?)

6pm na ng hapon tumayo ako sa pinagpag ang suot ko bago ako umali kinausap ko muna siya

"Sweetheart, uuwi na ako malapit ng dumilim, tara na uwi na tayo bangon ka na dyan" nakangiti ung sabi "Namimiss na kita sweetheart ang aga mo naman kasi akung iniwan e, pero wag kang mag alala ha dadalawin kita palagi dito mag iingat ako para sayo wag ka ding mag alala kay tita dahil dadalawin ko din siya ng madalas para sayo ako na ang bahal sa kaniya, sa ngayon alam kung masaya kana dahil hindi kana nahihirapan kaya sana dalawin mo din ako kahit sa panaginip lang ha? hihintayin kita sa panaginip ko, paalam sweetheart hanggang sa muli nating pagkikita I love you" at nagsimula na akung naglakad papunta sa sasakyan

MAHAL KITA KAHIT HINDI NA KITA KASAMA
MAHAL KITA KAHIT HINDI NA KITA NAKIKITA

I

sang taong na ang nakalipas simula noong nawala si Lei sakin pero hanggang ngayon masakit parin para sakin sariwa parin saking isipan ang lahat na nangyari, Ngayon, nandito ako sa tabi ng puntod niya inalis ko ang kunting dahon sa kaniyang lapeda at inilagay ko ang bulaklak na dala ko

"Hi sweetheart, kamusta ka na ba dito? miss na miss na kita alam mo ba 'yon? Oo nga pala sweetheart graduated na ako at isang ganap na akung Doctor, diba ito din ang gusto mong kunin ko na gusto o maging Doctor ako? kaya ito na tinupad ko na sweetheart, Happy 2nd Anniversary din sa atin ikaw parin ang mahal ko hanggang ngayon siguro wala ng makakapalit sayo dito sa puso kung meron man hindi ko alam kung sino at kailan, pero wag kang mag alala kung may mamahalin man akung iba pangako ipapakilala ko siya sayo pero syempre kapag may bagong mamahalin na ako hindi ka parin mawawala dito sa puso ko may puwang ka parin dito FOREVER" Sabi ko sa puntod niya

"Sweetheart babalik na akung hospital ha? may trabaho pa ako e, Mag iingat ka dito ha babalik ako dito para bisitahin ka ulit I miss you so much and I love you, Paalam" Dali-dali akung nagtungo saking sasakyan at pinaandar ito para makabalik agad sa hospital kung saan ako pumapasok