Mahal Kita Kahit Hindi Na Kita Kasama

Chapter 25: Our wedding in the Hospital

Halos isang linggo na kai dito sa hospital ganun parin siya tudo pretend sakin na okay lang siya, hindi ko sinabi sa kaniya na narinig ko ang kanilang pag uusap ni tita noong nakaraan

Nakahiga siya sa kama habang putla na putla ang kaniyang labi at pumayat na rin siya, malalim na ag kaniyang mga mata halatang pagod na pagod na siya pero pilit niyang ipakita sakin na malakas siya kapag ako ang kaharap sobrang sakit sobra sobra sobra

May mga gamot pa siyang kailangan bilhin kaya nilapitan ko siya para magpaalam muna saglit

"Sweetheart, maiwan muna kita kay tita ha bibilhin ko lang itong mga gamot mo sa baba babalik din ako agad" Hinalikan ko siya sa noo at lumabas na ng kwarto

Natapos ko ng bilhin lahat ng gamot sa kailangan niya papasok na sana ako sa loob ng hospital pero napansin ko ang mga doctor at ibang nurse na dali-daling nagtungo sa kwarto na kung saan naroon si Lei, binilisan ko ang aking paglalakad hanggang sa nakarating ako sa kwarto ni Lei na pinalibutan siya mga nurse at tila ba may nangyari sa kanya, akmang papasok na sana ako ng biglang may humawak sakin para di ako makapasok sa loob

"Ma'am dito nalang po muna kayo bawal po sa loob maghintay nalang po kung tatawagin kayo ng doctor" Aniya

Wala akung magawa kaya napaupo nalang ako gilid at napahawak saking ulo tuloy-tuloy na bumuhos ang aking mga luha sari saring emosyon ang aking naramdaman pero maya-maya lang lumabas na ang mga doctor kinausap ito ni tita at ako naman dali-daling pumasok sa loob, naabutan ko si Lei na natutulog o ano hindi ko alam nang makita ko siya parang gripo na aking mga luha humagulgol ako ng malakas hindi ko na mapigilan ang aking sarili ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay si Lei hindi ko kayanin kung may mangyari sa kaniya,  bilang may humawak saking balikat

"Ija, maaari mo bang pakasalan ang aking anak ngayon? " Mas lalo akung humagulgol

Ito na 'yon, ito na 'yong narinig kung pag uusap nila tumango ako agad ng walang pag alinlangan, dali-dali akung kinuha ng isang babae para makapagbihis na dinala niya ako sa isang kwarto, pagpasok namin natanaw ko agad ang isang napagandang wedding gown mas lalo akung napaiyak saking nakita masaya ako dahil magpapakasal na kami ng taong mahal ko pero nalukungkot ako dahil hindi sa simabahan gaganapin ang aming kasal kung hindi dito mismo sa loob ng hospital

Pagkatapos kung magbihis lumabas kami agad sa aming paglabas lahat ng tao nakatingin samin na para bang alam na kung ano ang mangyayari ngayon ang ibang doctor at nurse nasa labas ng pintuan ng kwarto kung saan naroon si Lei sa loob, Dahan-dahan akung naglakad sa pulang carpet habang hawak-hawak ko ang isang banquet ng bulaklak iba't ibang emosyon na naman ang aking naramdam sobrang saya ko at sobrang lungkot din, habang nasa labas na ako ng pintuan natanaw ko si Lei na nakahiga sa kama at nakasuot ito ng barong inayusan siya pero halata parin ang putla ng kanyang mga labi at bakas sa kanyang muka ang pagod,  dahan-dahang bumukas ang pintuan kasabay sa pagtugtog ng musika dahan-dahan akung naglakad papunta sa kanya at agad siyang bumaling sakin na nakangiti bakas sa kanyang mukha kung gaano siya kasaya nang makita ako nakasuot ng wedding gown papalapit sa kaniya timugil ang musika kasabay saking paghinto sa tapat ni Lei

"Ngayon maaari na nating simulan ang kasalang ito" Sabi ng Pare

Agad nagsimula ang kasalan nakatayo ako sa harap ni Lei habang siya naman ay nakahiga at nakatitig sakin

"Ikaw babae" Nakatingin sakin ang pare "tanggap mo ba ang babaeng ito upang maging kabiyak ng iyong buhay at makakasama mo habang buhay? " Tanong sakin ng pare

"Opo father" Ani ko

"Ikaw babae" ngayon naman nakatingin siya kay Lei "tanggap mo ba ang babaeng ito upang maging kabiyak ng iyong buhay at makakasama mo habang buhay?"

"Opo father" Sagot ni Lei

"You may now kiss the bridge" mahinang sabi ng pare

Agad akung lumapit kay Lei upang mahalikan ko siya, dahan-dahan ko siyang hinalikan na puno ng pagmamahal sa bawat halik ko tinutugunan niya ito sa bawat halik niya sakin na para bang may nais siyang iparating diniin ko pa lalo ang ang katawan sa kanya upang mahalikan niya ako ng mabuti niyakap ko siya ng mahigpit kasabay ng pagtulo saking mga luha, ng humiwalay na ako sa kaniya nginitian niya ako at bakas sa kaniyang mukha kung gaano siya kasaya

"Ngayon asawa na kita, talagang pag mamay-ari na kita" Aniya ng nakangiti at hawak-hawak ang aking kamay

"Asawa na rin kita, Mahal na mahal kita Lei" Hinalikan ko siya ulit sa labi

Humiwalay ako agad sa kaniya akmang uupo sana ako sa upuan ng biglang hinawakan niya aking kamay

"Sweetheart, patawarin mo ako" nanggilid ang luha sa kanyang mga mata "patawarin mo ako dahil hindi ko na kaya pagod na pagod na ako sinubukan kung lumaban pero hindi ko na talaga kaya pa" Tuluyan ng bumuhos ang aking mga kuha maging siya din "Natupad ko na ang pinangako ko sayo na papakasalan kita pero patawad dahil iiwan na kita patawad dahil hindi mo na ako makakasama, mayakap, mahawakan, maghagkan, makasama sa kahat ng bagay pero pangako ko sayo palagi lang akung nasa tabi mo babantayan kita palagi" nahihirapan na siyang huminga

"Sweetheart hindi, wag mo akung iwan please lumaban ka parang awa muna sweetheart lumaban ka magkakasama pa tayo ng matagal sweetheart please lumaban ka" Sigaw ko habang umiiyak

"Sweetheart, hindi ko na kaya pagod na pagod na ako gusto ko ng magpahinga sobrang antok na ako mahal na mahal kita magpakatatag ka para sakin ayaw kung makita kang umiiyak ng ganyan dahil sakin" mahina niyang sabi na halos hindi ko na maintindihan

Habang si tita,ate at iba pa namang kaibigan nasa gilid umiiyak na rin habang nakatingin samin

"Mahal na mahal kita, salamat dahil nakilala kita binigyan mo ng kulay ang aking mundo kahit sa kabila ng mga pananakit na pinagdaan ko pero dumating ka sa buhay ko binuo mo ako galing saking pagkawasak at tinuruan mo ako kung paano magmahal ulit salamat dahil pinaramdam mo sakin ang tunay na pagmamahal, paalam sweetheart hangganf sa muli hihintayin kita sa kabilang buhay, I love you damn so much" Hinalikan niya aking kamay at dahan-dahan niya itong binitawan bago siya huminga ng malalim isang mamalim na hinga na sabay-sabay humgulgol ang lahat

"Lei hindi, wag mo akung iwan, wag parang awa muna sweetheart" Sigaw ko habang umiiyak ng malakas