math teacher | jerrie

81. Bölüm

ithaf: sokoldumab 🖤
***

*Flashback Başlangıç*

"Lauren, git başımdan. Tüm gün boyunca bu lanet yataktan çıkmayacağım."

"Anlıyorum, Darla tarafından zibilyonuncu kez yüzüstü bırakıldın ama bu kadar depresyon yetmez mi sence de?"

Oflayarak kafamı battaniyenin içine daha çok gömdüm. Bütün yıl burda kalabilirdim. Hatta ölene kadar bile.

"Cidden çok yardımcı oluyorsun."

"Bunu söylemekten nefret ederim ama beni dinleseydin şu an bu hâlde olmazdın."

"Ama onu seviyordum Laur, ki hâlâ daha çok seviyorum."

Ona bakmasam bile gözlerini devirdiğini hissedebiliyordum. Lucia konusunda her zaman çok katı olmuştu. Birbirleriyle iyi geçinemezlerdi.

"İyi bok yiyorsun." dedi sinirli bir sesle. "Neyse bu aşk acısı çeken hâllerini hiç çekemeyeceğim yine."

Tam beni rahat bırakacağını ve gideceğini sanmıştım ki bacaklarımdan tutup bedenimi hızla yere çektiğinde yanıldığımı anladım. Acıyla inledim. Orospunun hiç merhameti yoktu. Orantısız güç kullanıyordu resmen üstümde.

"Ben senin amına koyayım Lauren."

"Bana uyar canım."

Sinir bozucu gülümseyişi bende ona yumruk atma isteği uyandırmıştı. Bu isteğimi bastırarak ayağa kalktım. Dolabımın karşısına geçmiş kıyafetlerime bakınıyordu. Lila rengindeki sweatimle dar siyah kotumu seçerek yatağımın üstüne fırlattı.

"Hazırlanman için 5 dakika veriyorum. Eğer hazırlanmamış olursan bu sefer seni cidden pataklayacağım. Şimdi Norma'nın harika kurabiyelerinden yemeye gidiyorum."

Odamdan çıktığında olduğum yerde tepinmeye başladım. Asla ağzımın tadıyla depresyon yaşamama izin vermiyordu. Hazırlanmazsam eğer dediğini yapacağını bildiğim için seçtiği kıyafetleri giymeye başladım. Lavaboya gidip yüzümü yıkadım. Yüzümü yıkamayalı sanırım 4 gün oluyordu. En azından 4 gün beni rahat bırakmıştı. Saçlarımı taramam bir hayli zor olmuştu. Hepsi birbirine girmişti ve açması beni baya zorlamıştı.

"Hazırlandığını umarak içeri giriyorum."

Beni hazır olmuş bir şekilde gördüğünde memnuniyetle gülümsedi. Istediğini yaptırmaya bayılıyordu.

"Ah yüzünü sonunda temiz bir şekilde görebildim."

"Çok sinir bozucusun."

"Sen de çok ağlaksın. Neyse hadi çıka-"

Lauren'ın sözünü kesen çalan telefonum olmuştu. Arayan kişiye baktığımda kaşlarım yukarı kalktı.

"Babam arıyor. İş saatlerinde telefona bakmazdı ki o."

Telefonu açarak kulağıma götürdüm.

"Baba?"

"Kızım, hemen buraya gelmen gerekiyor."

Sesinin tonu beni daha da endişelendirmişti.

"Neler oluyor?"

"Darla, sanırım fazlasıyla içmiş ayakta bile zor duruyor. Ve şu an yapımda olan binanın 7. katındayız. Onu burdan götürmeye çalışsam da bir işe yaramadı. Ani bir harekette düşeceğinden korkuyorum."