Babysitting the Bad boy (na mala play boy)✓ •EDITING•

Chapter 30

Tumunog ang aking telepono galing sa bag. It's a text from delvin.

Delvin:

Kay lousio ka sumakay. Ihahatid ka niya pabalik sa subdivision.

I don't want to obey his order but seeing my parents faces flashing inside my mind, I feel like a chicken. Sumakay ako at hindi nagsalita si Lousio na siyang driver at tagabalita sa mga lakad ko kay delvin. Tahimik lang siyang nagmamaneho papunta sa bahay.

Umirap ako ng nagvibrate ulit ang aking telepono. Gusto kong e mute si Delvin pero hindi ko rin magawa, kaya biglang natunaw ang aking galit ng makita ang mensahe galing kay cody.

Cody:

Please be safe on your way back home.

Kinagat ko ang aking labi. Umattitude ako kanina sakanya kaya hindi ko aakalain na may gana pa siyang maging mabait sa akin. He know's I'm hiding something from him. Soon he will definitely know that I'm getting married. Naalala ko bigla na kilala niya si delvin, pero bakit kilala niya si delvin? If I'm hiding things from him, He is also hiding things from me!

Napansandal ako sa headrest at mas lalo pa nagisip, Naalala ko pa nung isang gabing ginulpi siya sa bahay nila. At ang rason ay nagalit daw yung lalaking kapatid nung babaeng kaattitude ni ursula, dahil nagbreak sila kaya ginulpi siya Pero bakit parang nagsisinungaling ka yata sakin cody?

I shut my eyes. Maraming akong gustong itanong kay cody, katulad nang kung bakit parang galit at nalulungkot si morgana ng binanggit ni cody si Nicole---

"We're here, madam."

Wait gaano ba kalalim yung iniisip ko at nalimutan kong nakarating na pala kami sa bahay. Tumango ako sakanya at lumaba ng sasakyan.

Nakasalubong ko si mama sa sala, may binabasang magazine, kahit nasa loob lang siya ng bahay napaka ayos parin ng kanyang itsura na para bang may pupuntahang okasyon parati.

"Good evening, mama." I kissed her cheeks.

"Good evening, go upstairs and change your outfit. 'Mag di-dinner na tayo." which I did.

Tahimik kaming kumakain habang si papa ay nakatingin sakanyang portfolio at may binabasang applications.

"Papa, Have you and Mr. Richmond already talk about him investing to our company?" nilapag ni papa ang portflio at hinarap si kuya.

"We did. He's pretty cunning in business which is a hungry strike for us to have a deal with him."

My brother let out a chuckle. "He sure is, papa."

My father proudly smiled towards his son. Napababa ako ng tingin, gusto ko ring makitang ngumiti si papa na ako yung dahilan. Katulad ng ngiting ipinapakita niya kay kuya ngayon.

"Ikaw holiday, may naisip ka na bang wedding venue?" my mother suddenly bring out that topic.

My father's smiling face suddenly vanished as he heard what my mother said.

Do you hate me that much...papa?

"Wala pa po akong naiisip..."

"Well you should be, malapit na ang kasal holiday."

This time my brother answered my mother's question. "Mom let's not rush things over."

"I am not making a rush, gusto ko lang na hindi siya magkaproblema sa araw ng kasal niya." huminga ako ng malalim bago magsalita.

"Mom...may field trip po kami bukas..." Iniba ko ang topic, ayaw kong pagusapan ang kasal.

Without a minute she answered. "Sumama ka kung gusto mo."

My brother let out a sigh, habang walang pake si papa at patuloy sa kanyang ginagawa kanina. Natapos ang haponan ay dumiretso ako sa kwarto, nagbihis at naghanda narin sa mga gagamitin para field trip bukas.

Hinatid ako ni manong sa campus. Ang students lang ni Professor nathan ang nasa labas, habang ang ibang section ay wala.

"Holiday~!" rinig kong tawag sa akin ni Veronica. Napatawa ako dahil sinusuklay niya pa ang kanyang magulong buhok. May gusto rin akong itanong sakanya.

"Oh? bakit?"

"Tabi tayong lima nila adison mamaya," exited na aniya. Tumango ako, wala namang masama kung magkatabi kaming lima. "Ayos!"

"May itatanong sana ako sayo, ver."

"Ano naman yun?"

"Ikaw ba ang nagbigay kay cody ng number ko?" Napatigil siya sa pagsusuklay.

"Hindi, bakit?" huh? ede sino? mukhang wala ring alam si veronica. Sino naman kayang nagbigay ng number ko kay cody? Maybe I should ask cody myself? "Uy, sila adison---oh my gosh andito na si Sofia!!!" at hayon tumakbo papunta kila sofia.

Hindi ko alam pero ibang-iba yung pakiramdam ko kay sofia. Matagal ko na siyang kilala lalo na dahil dito ako nag junior high nuon. Something about her feels right but...mysterious.

"Holiday..."

*bu-dump*

I turn around just to face the concerned face of cody. He look pissed but at the time he look relief.

"W-what?"

"Alam mo ba kung gaano ako naghintay sa reply mo? I'm thinking if you're okay, If you got home safely...!" he demand.

Shet! Oo nga pala! Nag text siya pero hindi ko na replyan dahil busy ako sa kakaisip ng mga tanong sa aking isipan. Napakamot ako sa batok, I give him an apologetic look.

"S-sorry---" mabilis at marahan ang kanyang kilos. Yinakap niya ako yung yakap na puno ng pagalala.

"You're my mi casa, only to you, I feel like i'm home..."

Tahimik akong nakatingin sakanya. Ang mayakap lang siya ay nakakahingawa. Nawawalan ako ng pangamba at problema, Sa mga bisig niya para narin akong nasa tahanan kasama siya.

"Nalimutan kong magreply---"

"And with that you will have a punishment." nagiba bigla ang hangin.

Paparusahan niya ako? uminit bigla ang aking magkabilang pisnge, sa kakabasa ko 'to ng mga romantic novel eh!

"Ano naman yun?" ngumisi siya at biglang pinagsiklop ang aming kamay!

"Dapat katabi kita, dapat nakikita kita palagi at dapat nahahawakan ko ang kamay mo. and that's your punishment." he genuinely smiled.

"Y-yun lang?" wait a damn minute...am I expecting---

His deep husky voice turn into a teasing tone. Which made me blush.

"I wouldn't mind changing the punishment into something exiting, if you're willing to play fire with me."