writerជាទីស្រឡាញ់💖💚

ភាគទី30:បុត្រមិនបានកុហកឡើយ

"ភ្នែកយើងពេលណាទើបអាចសះស្បើយ?"ciel

"មិនយូរឡើយ!ទូលបង្គំកំពុងតែរកថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលជិតបានហើយក្រាបទូល!ជាសំណាងដែលពិសនោះមិនសូវខ្លាំងទើបមិនបង្កបញ្ហាដល់ទ្រង់ធ្ងន់ធ្ងរ!"rize

"មិចថាមិនធ្ងន់ធ្ងរ?យើងមើលមិនឃើញ នៅបាក់ដៃម្ខាងធ្វើអីមិនកើតទៀត!"ciel

"របួសនេះច្រើនខែគួរតែសះស្បើយហើយ!ទូលបង្គំឃើញយប់ឡើងទ្រង់នៅកាន់របស់បានតាស៎ក្រាបទូល!"rize

"កុំមកចេះ!យើងថាបាក់គឺបាក់ហើយ!វាមិនជាទេដៃនេះ ត្រូវការឲ្យឯងមើលថែមួយជីវិត!"ciel

"ម..មិនមែនជារឿងអាចលេងសើចបាននោះទេក្រាបទូល!"ផ្ទៃមុខរបស់រាងស្ដើងក្រហមមួយរំពេចក្រោយពីឮប្រយោគចុងក្រោយរបស់រាងក្រាស់

"ហេតុអីឈ្មោះរបស់ឯងដូចមនុស្សស្រីបែបនេះ?"cielព្យាយាមប្ដូរប្រធានបទដើម្បីព្រះបន្ទូល

"ពេលទូលបង្គំចាប់កំណើតមកដំបូង ម្ដាយទូលបង្គំស្មានថាជាក្មេងស្រីក៏ដាក់ឈ្មោះនេះឲ្យទូលបង្គំ!តែក្រោយមកទើបដឹងថាទូលបង្គំជាមនុស្សប្រុស!"rize

ក្រាក*

ទ្វារបន្ទប់ត្រូវបានបើកឡើងបង្ហាញនូវរាងកាយវ័យចំណាស់គ្រងឈុតខ្មៅមួយឈុតរួមជាមួយនឹងអង្គរក្សឆ្វេងស្ដាំ2នាក់និងមានរបាំងមុខបិតបាំងកុំឲ្យនរណាម្នាក់ចំណាំទ្រង់បាន

"អ..អត់ទោស???"រាងតូចក្រោកឈរសម្លឹងមើលទ្រង់ទាំងមិនដឹងខ្យល់អី

"នេះឬឥរិយាបថពេលដែលគ្រូពេទ្យបានជួបនឹងស្ដេច?"សម្លេងអង្គរក្សខាងស្ដាំបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យរាងស្ដើងរហ័សលុតជង្គង់ចុះមួយរំពេច

"ថ..ថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ!ទូលបង្គំខ្វះសុជីវធម៌មួយពេល សង្ឃឹមថាទ្រង់នឹងមិនយកទោសពៃរ៍គ្រូពេទ្យថ្នាក់ទាបម្នាក់នេះឡើយ!"rize

"យើងមានការជាមួយបុត្ររបស់យើង!អ្នកដទៃហាមលូកដៃ!"

"ក្រាបទូល!ទូលបង្គំសូមថ្វាយបង្គំលា!"ឧទានរួចក៏រហ័សឱនក្បាលគោរពចាកចេញយ៉ាងលឿនក្រោយពីត្រូវសម្លេងដ៏កំណាចបំភ័យដល់ខ្លួន