Wrathful Marriage

Chapter 11

Chapter 11

I examined the whole living room when I got there. Walang kahit sino na nandoon at agad na nahinuha ang sigurong pagpapahinga ng mga katulong. Kakatapos pa lang naman magtanghalian at wala na naman trabaho sila sa araw na ito.

I check the center table at baka mamaya ay may papel na naman doon si Nathaniel. Lalo na at mamaya baka maglaro na naman ang mga bata dito sa sala, pagkagising ni Nathan at pag-uwi ng kambal galing sa eskwela.

Nang masigurado na wala naman masisira doon na gamit ni Nathaniel ay napahinga ako at umupo na lamang muna doon. Agad na nanumbalik sa akin ang eksena kaninang umaga. Hindi makapaniwala.

Nathan finished his coffee atbpumunta na sa sala para mag-ayos na din ng sarili sa pagpasok. Habang ako ay sumunod at naabutan na rin ang kambal na hinihintay nalang ang pag-alis nila ng driver.

I walked beside them at parehas sila binilinan at hinalikan sa noo. "Makinig sa lahat ng ituturo...Ikaw naman, Natalie, huwag magpasaway sa kuya para hindi kayo nag-aaway."
Natalie make face to his brother. Natatawa ko na sinaway ito dahil baka mapikon ang lalake.

"Nate, huwag tumalon," biglang sabi ko nang nagtatalon ito sa sifa, kung nasaan din nakaupo ang ama niya.

Iniwan ko tuloy ang dalawa na nakaabang na sa front door at nilapitan ang pasaway na bunso. I immediately hugged him so that he will stop what he was doing.

I chuckled at pinuno siya ng halik. The he jumped on me, nagpakarga na. "I love you, mom."

I was busy making fun with Nate when his father talked. "Adobo for lunch, Allison." Agad ko siya na nilingon at napakunot ang noo. Pero wala sa akin ang atensyon niya kung hindi sa mga gamit niya.

Nangbhindi niya ako marinigan ng sagot ay doon siya inis na bumaling sa akin, nakqkunot ang kanyang mga noo. "Bring me a lunch later. Adobo."

Napaamang ako. Noong mga nakaraan ayaw niya. "O–okay..."

Nang mag-tanghali ay malalim ang pag-iisip ko kung ano ang pumasok sa utak niya ngayon na magpadala sa akin ng pagkain.

Agad ko na isinilid sa paperbag ang bauna na may bagong luto na Adobo. Saglit ako na umakyat muna s akwarto para puntahan sila yaya Luz at Nate, para mag-paalam.

Nilapitan ko ang anak at agad na yunakap doon, mhe hugged me back. "Nate... Maghahatid lang ako ng pagkain sa daddy. Huwa—"

"Huwag magpapasaway kay yaya. Huwag na huwag tatakutuin si mommy kaya maging mabait at palaging sumunod sa bilin. Mahal na mahal ka ni mommy..." he interrupted me at ginaya ang dapat na sasabihun ko. "I know that mommy..."

He even chuckled at hindi ko naiwasan pa mapatawa sa kakulitan niya. Hindi rin ako nagtagap at umalis na rin para sakto ang dating sa oras doon sa opisina niya.

Magiliw ako na binati ng guard. Katulad nang nakaraan, kahit na alam ko at pagod na ang mga empleyado doon dala na rin suguro sa gutom ay mas binigyan nila ako ng espasyo. Tinanggihan ko kasi na sumakay sa exclusive elevator na tanging si Nathaniel lang ang sumasakay doon. Kahit pa asawa ako ay ayoko.

Mag-isa ako sa elevator nang marating ang palapag ng opisina niya. Iba kaagad ang kabig sa dibdib ko dahil sa baka ano ang madatnan doon. Pero nagulat ako nang maabutan ang sekretarya niya dito sa labas, kung saan naman dapat siya palagi.

Ganoon din siya at napatingin sa akin. Sinalubong niya ako ng mataray na tingin. Kitang-kita ko ang inis sa mukha niya at ang pag-eeksamina pa niya sa buong katawan ko. I just shrugged at him at dumeretso sa kung saan ang tungo ko.

Napangiti pa ako nang makuta ang simpleng engrave sa pintuan sa nakasabit don. It is a minimalist design there.

Nathaniel Ace Navarro,. C.E.O.