"You're sweet all the time."

Umirap ako sa kawalan bago tinalikuran siya. "So, I supposed breakfast is waiting downstairs? At bago pa iyan," nilingon ko siya. "Sino ang nagpapapasok sa'yo dito?"

He smirked boyishly and caress his jaw slowly. "Tita,"

Right. Napansin ko ang pagbaba ng tingin niya sa aking labi kaya mabilis akong tumalikod. It hit me that I may have a boggy on my nose or my eyes.

"Shower muna ako." mabilis kong sinabi at kumaripas na sa banyo.

Mabilis lamang akong naligo. At this every date, I am locked at 19. Maaga kasi akong nag-aral. I threw myself in a dark blue top sweatshirt and a pleated light pink mini skirt with a pair of white midcut boots. I dried my hair fast and applied my necessary lotions and my eyes kept roaming around.

Kinunan ko ang litrato ang nasa loob. I timed my phone and had it stand by the bed to get myself some pictures. Bumalik ako sa aking dresser at tinaas ang aking camera. A mirror selfie just when a knock on my door sounded.

Nakangiting pumasok si Fidai. "Breakfast is ready."

Tumango ako at kinuha muli ang hair blower to dry the ends of my hair. Nakita ko sa reflection si Fidai na lumalapit, dala ang bouquet na nasa lamesa lang kanina. He placed it unto my lap and took the blower from my hand.

Seryoso siyang nagpapatuyo sa aking buhok galing sa repleksyon. Ngumisi ako at inangat ang cellphone. I just like taking pictures for keeps these days. I snapped a photo of us without him looking.

"Augustine," I called.

"Hmm?" he innocently raised his head and immediately got what I meant.

Binaba niya ang kanyang panga sa aking ulo at tumingin sa cellphone. Two shots and I told him we'll get down to breakfast.

Pagdating namin sa kusina, sumalubong ang bati ni Kaden at Mommy. A peaceful birthday breakfast with the special people in my life. At kahit birthday ko pa, hindi naman pwedeng i-ditch ko ang skwela. I'm already warned about absences.

No one can kill my mood this very day. Kahit nakaharap ko pa ang mga dating kaibigan na walang ibang ginagawa kundi maghanap ng gulo, my mood is still flying.

Sa totoo, nakalimutan ko ang aking kaarawan. At ngayon na naalala ko, dahil siguro sa pasabog ni Fidai kaninang umaga, gusto ko ng umuwi sa bahay at kasama siyang magcelebrate.

"Frenny, nandito na si Engineer!" tili ni Jason nang nasa labas na kami ng paaralan.

Luminga ako sa paligid bago siya siniko. Sinusundo na naman ako ni Fidai at hindi ako papasok sa flower shop ngayon. I already informed the owner about my day off and he says it's okay.

Humagikhik siya at kumindat pa sa akin. "Sorry,"

"Kita kits sa inyo,"

Naudlot ang paglalakad ko patungo sa sasakyan ni Fidai. "Wait, ano'ng sasakyan mo?"

"O, I have a ride. Not from that guy, you know what I mean, and yes, my sister is picking me up. See you,"

Naningkit ang aking mata sa kanya. "Okay?"

Tumawa siya. "Come on, frenny. Malamang hindi ko kayang hindi maparoon sa gabi mo."

"Be sure."

Kumindat siya sa akin. "You'll thank me later."

I grinned and opened Fidai's car doo. "Oh, should I?"

Parehong ngumisi kami ni Jason bago ako pumasok ng tuluyan sa sasakyan. I smiled at Fidai who seemed pleased with my extra activeness.

Hide And Seek (A Series #4)Where stories live. Discover now